"ARD Department zoekt voluptueuze studentes met lang haar dienaakt model willen staan voor kunstreproducties en -kaarten." Depersoneelsadvertentie die eind januari in het U-blad verscheen wasaanleiding om een kijkje in de keuken te nemen van ARD Department.ARD blijkt geen dubieuze firma waar blote vrouwen in een donkerkamertje op een oude vieze stoel moeten poseren voor pornografischeafbeeldingen.

Ger Doornink is een van de associates van het pas opgerichte ARDDepartment. Het bedrijf produceert commerciële kunst voorgaleries en winkels. Doornink maakt schilderijen, die vaakgebaseerd zijn op foto's van modellen. Meestal zijn het vrouwen dievoor de foto's en schilderijen poseren, soms ook mannen.

Roos (24 jaar) studeert communicatie in Amsterdam. Ze loopt opdit moment stage bij een reclamebureau. Ze heeft sinds 1994 eenaantal keren als model voor Ger Doornink gewerkt nadat hij contactmet haar zocht. Hij was in die tijd haar overbuurman en had haar opstraat zien lopen. Roos vond het heel leuk dat hij haar belde. "Alsklein meisje droomde ik er al van om fotomodel of stewardess teworden en dat soort dingen, weet je wel. Maar ja, ik heb maat 42,dus dat houdt dan wel op." Ze heeft niet vanaf het eerste momentbloot geposeerd maar dat is een geleidelijk proces geweest.

Roos heeft haar familie gelijk verteld dat ze als model gingwerken. "Daar hamert Ger ook op. Maar ik heb ze niet alles verteld.Als je net op kamers bent, maken ze zich toch al snel zorgen: 'Pasje wel goed op jezelf?'." Haar vriend is wel eens mee geweest toenze ging poseren voor Doornink. Hij heeft toen de resultaten van eeneerdere sessie bekeken en was enthousiast over het resultaat. Hijheeft er geen problemen mee dat Roos dit werk af en toe doet.

Zelf doet ze het ook met veel plezier. "Het voelt niet echt alswerk. Ik kom binnen en dan gaan we eerst een kopje thee drinken ofeen boterhammetje eten. Het is heel gezellig allemaal." Belangrijkvoor Roos is ook dat ze zelf kan bepalen wat ze wel en niet wildoen. Als ze iets niet wil, dan gebeurthet niet. Daarom voelt zezich absoluut geen dom model. Ze denkt mee tijdens het werk enDoornink hecht waarde aan haar mening. "Hij zegt altijd: 'Jij bentmijn doelgroep: een jonge, hoger opgeleide vrouw'." Heteindresultaat van het werk vindt Roos mooi. "Het is vaak zo andersdan je in gedachten had. De foto's zijn vrij hard door debelichting, maar de schilderijen die Ger van de foto's maakt, diezijn heel anders."

Doornink zal nooit platte naakten afbeelden. Schoonheid en deintegere uitstraling van de reproductie zijn belangrijk. Deverkoopcijfers (vooral in Italië en Duitsland) tonen aan datdat ook commercieel gezien geen slechte invalshoek is. Want hoeexplicieter en realistischer een afbeelding is, hoe minder goed hetverkoopt.

Freaks

De modellen die Doornink zoekt, moeten - zoals uit deadvertentie al duidelijk werd - een klassieke uitstraling hebben enniet al te slank zijn. Doornink houdt van classicistische kunst enheeft een voorliefde voor Italië en de sfeer van het land. Hetis niet gemakkelijk om een goed model te vinden. Zo'n twintigprocent van de reacties op een advertentie bestaat uit meisjes dieniet geïnteresseerd zijn in het werk of het resultaat daarvanmaar alleen in de verdiensten. Die vallen voor Doornink gelijk af.Naast een kleine groep enge freaks (vaak mannen) reageert er ooknog een grote groep serieuze kandidaten die over het algemeenbelangstelling heeft voor kunst en mooie dingen. Maar van devijftig reacties blijven er uiteindelijk maar een stuk of vier overdie als model zouden kunnen werken. Naast het bezit van juisteuiterlijke kenmerken is het ook belangrijk dat het klikt tussen dekunstenaar en het model. Er moet een vertrouwensrelatie ontstaan enals een model mee kan denken over het resultaat is dat ideaal. Hetleuke van werken met studenten is dat ze een goed stel hersenenhebben. "Het is toch zo dat je op gelijk niveau makkelijkercommuniceert."

Roos verdient ongeveer zestig gulden per uur met poseren. "Datis wel handig, want nu ik stage loop kan ik het geld goedgebruiken." Maar voor het geld alleen doet ze het niet. Ze is hetmet Doornink eens dat een model en een fotograaf of schilder hetvooral goed met elkaar moeten kunnen vinden. Daarnaast is het voorRoos ook een eer om model te zijn. "Het is zo leuk als je hetatelier binnenkomt en daar een heel groot schilderij van jou hangt.'Wauw, dat ben ik!' denk ik dan. Ja, als-ie morgen belt en vraagtof ik wil komen, dan doe ik het gelijk weer."

Lineke van den Boezem