Studentenorkest speelt in Carnegie Hall: 'Het was zo indrukwekkend'

Studentenorkest speelt in Carnegie Hall: 'Het was zoindrukwekkend'

Marietje, Femke, Lukas en Eelco: de Utrechtse studenten zittenaan de koffie in cafe Broers. Alle vier zijn ze er nog vol van. Zehebben samen met het Nederlands Studenten Orkest (NSO) opgetredenin een van de bekendste concertzalen van de wereld. Voordrieduizend man. De enthousiaste verhalen vliegen dan ook over detafel. Rijden in een limousine, schaatsen in Central Park, optredenmet princes Christina: alles komt meteen weer bovendrijven.

Het NSO ging na twee weken touren door Nederland voor haarafsluitende optreden naar New York. De bijzondere locatie wasgekozen om de vijftigste verjaardag te vieren van het orkest. Hetbleek een ervaring om nooit te vergeten. "Hier doe je het gewoonvoor!"

"Die Christina zingt toch wel vals, he" lacht Lukas als hijterugdenkt aan het gastoptreden van de jongste dochter van Juliana."Joh, en heb je die jurk van haar gezien. Net Jomanda", vultMarietje aan. Over de adelijke gast zijn de vier niet echt tespreken.

Behalve Christina waren er nog gastoptredens van enkeleBroadway-sterren en de beroemde dirigent Skitch Henderson. Er werdtoegankelijke muziek gespeeld, die voor de zaal goed te volgen was.Dit omdat het concert in New York door het NSO gelinkt was aan deaanslagen van 11 september. Nabestaanden van de ramp mochten gratishet concert bijwonen. De zaal zat dan ook gevuld met helevolkswijken. Dit zorgde weer voor een ongecompliceerde sfeer. Voorhet optreden werd het Nederlands volkslied gezongen, erna hetAmerikaanse.

In Broers komt naar voren hoe gezellig de studenten het in NewYork hebben gehad. Veel gedronken en gelachen is er in the BigApple.

"Weet je nog van die sprinkler in het hotel", memoreert Eelco."Een student had daar zijn kledingzak aan gehangen, waardoor diebrak. Binnen de kortste keren stond de hele verdieping compleetonder water."

Lukas: "Gelukkig zijn alleen de trompetten nat geworden, het hadgeen viool moeten zijn. Die had je kunnen weggooien."

Al gaan de verhalen vooral over de Verenigde Staten, de vierUtrechtse musici zijn ook zeer te spreken over de eerste week vande tournee, waar veel Nederlandse steden werden aangedaan. Lukas:"Ik denk dat ik het optreden in het concertgebouw van Amsterdam nogindrukwekkender vond dan Carnegie Hall. Eelco bevestigt: "Ja, datkomt denk ik vooral, omdat we hier Mahler speelden. En dat is weleen hoger niveau dan de populaire muziek waar we in New York meeoptraden."

Bier, feesten en weinig slapen waren belangrijke ingredinten vande tour. De vraag rijst of er ook nog wel gerepeteerd is. "Als wemoesten oefenen, dan werd je vanzelf weer fit", zegt Femke. "Ook alsliepen we vaak maar vijf uur per nacht." Dat er zo weinig geslapenis tijdens de tour heeft misschien ook iets te maken met cupido,die met de muzikale talenten meereisde. Als het onderwerp op tafelkomt, begint een van de vier een beetje te blozen. "Eh, laten wehet er maar op houden dat het gewoon heel gezellig was."

De foto's die Lukas en Marietje hebben meegenomen wordenuitgewisseld. De gezichten beginnen meteen weer te stralen. "Oh, endan de Russian Tea Room", zwijmelt Marietje, "Dat was echtongelofelijk mooi." Eelco legt uit: "De Tea Room is een ruimtenaast de Carnegie Hall. Het was zo'n gigantisch sjieke locatie,daar kom je normaal nooit binnen.

Lukas: "Ze schonken daar geen bier. Daar was het te luxueusvoor."

Tenslotte wordt er nog gediscussieerd over de mooiste momenten.Femke weet het wel. "Toen de dirigent, Lawrence Renes, een traantjeliet; dat vond ik nou indrukwekkend." Marietje: "Lawrence werd weleens emotioneel als hij ons mooi vond spelen." Lukas moet er eenbeetje om lachen: "Het zal wel een trucje zijn geweest van dedirigent, om ons extra te motiveren."

Voor de vier studenten begint nu het gewone leven van leren ententamens weer. Het intensieve artiestenleven is voorbij. Het NSOgaat aan het eind van dit jaar op zoek naar nieuwe orkestleden,zoals elk jaar. Eelco: "De volgende keer ga ik weer auditiedoen."

Pim Sedee