'Tijdschrift voor Absurdistische Geografie' neemt geografie op de hak: 'Er is meer absurditeit in de echte wereld dan je zou denken'

'Tijdschrift voor Absurdistische Geografie' neemt geografie opde hak: 'Er is meer absurditeit in de echte wereld dan je zoudenken'

"Tja, hoe kom ik op ideeen?", peinst Daniel van Middelkoop,vierdejaars student sociale geografie en een van de redacteuren vanhet 'Tijdschrift voor Absurdistische Geografie' (in de wandelgangen'de TAG'). "Eigenlijk kan alles een inspiratiebron zijn. Mijnbijdrage aan de laatste TAG is ontstaan toen ik de scooter van mijnbroertje had geleend om wat in de buurt rond te crossen."

Van Middelkoops 'mobiliteitsimpotentie onder hanggroepjongeren'is illustratief voor de kolderieke artikelen in het tijdschrift dathij samen met vier andere studenten sociale geografie onregelmatiglaat verschijnen en waarvan vorige week het nieuwste nummer in DeUithof werd verspreid. Heel sociaal geografisch verantwoord brengtMiddelkoop eerst het demografische aspect (de onderzoeksgroep) inkaart, alvorens over te gaan tot een uitvoerige analyse van hetprobleem. Een portie postmoderne nonsens is het resultaat.

In de TAG wordt vaker de draak gestoken met 'de sociaalgeografische neiging overal de ruimtelijke aspecten van te zien'.Zo is er een artikel waarin de geografische spreiding van devoetballers van het Nederlands elftal in kaart wordt gebrachtwaarna een link wordt gelegd met het gebrek aan succes van Oranje.Ook in de serie nutteloze stromingen in de geografie, waaronder de'folkloristische geografie' en de 'pedofiele geografie', wordt desociaal geografische 'beau monde' te kijk gezet.

Hersenspinsels

De verbazing over de sociale geografische wetenschap en haarbeoefenaars was aanvankelijk de belangrijkste voedingsbodem voor deschrijfdrift van de TAG-redacteuren. "Wij vonden aan het begin vanonze studie al snel dat de sociale geografie zichzelf te serieusnam", zegt Van Middelkoop. "Vooral het Koninklijk NederlandsAardrijkskundig Genootschap, de KNAG, blinkt uit in hoogdravendetaal. Waar zou de wereld zijn zonder geografen? Dat is soms eenbeetje de houding van dat gezelschap."

Mederedacteur Maarten Hogenstijn: "Aanvankelijk dachten we metde TAG zelfs een tegenbeweging te kunnen vormen voor de KNAG, maardie ambitie hebben we snel laten varen. De vereniging die we haddenopgericht voor de uitgave van het tijdschrift heette in eersteinstantie de Vereniging voor Absurdistische en Asociale Geografie(V.AA.G, let op de interpunctie). Maar we bleken veel minderasociaal dan we dachten. Dat 'Asociale' hebben we daarom na tweenummers vervangen door 'Alternatieve'. We zien de TAG nu vooral alseen prachtig instrument om onze belachelijke hersenspinsels kwijtte kunnen." Van Middelkoop: "In ons manifest staat ook dat we onsniets ten doel stellen en dat we onze wetenschappelijke waarde vaaghouden. Ik geloof ook niet dat we ergens op tenen gaan staan."

"Het meest verbazende is dat mensen het nog leuk vinden om telezen ook", vertelt het derde redactielid Remco van der Hoogt(Marco Eimermann en Mathijs Witte waren niet bij het gesprekaanwezig). "De honderdvijftig exemplaren die we her en der in DeUithof neerleggen zijn altijd binnen een aantal dagen weg. Maar erblijven natuurlijk altijd mensen die niet doorhebben dat het nietallemaal even serieus is."

Samen met Hogenstijn haalt Van der Hoogt herinneringen op aan detijd dat ze samen in Noorwegen studeerden. "We hadden toen eenartikel over de neo-marxistische feministische geografie, diebestaat overigens echt, naar het Engels vertaald. Onze conclusiewas iets in de trant van 'de fysieke kracht van het mannelijkgeslacht zal altijd de doorslag blijven geven'. Een studente washet niet met ons eens en wilde 'er toch nog eens over praten'. Diewas de knipoog dus ontgaan."

Jiskefet

De Noorse studente was onmiddellijk geexcuseerd toen bleek dathet Jiskefet-drietal, absurdisten pur sang, de toon van de V.AA.Gniet wisten te herkennen. Hogenstijn vertelt: "We hadden een aantalmensen gevraagd deel uit te maken van ons comite van aanbeveling.In een brief lieten we weten dat we ervan uit gingen dat ze geenbezwaar maakten wanneer ze niet binnen twee weken zouden reageren.Heel incorrect en allemaal flauwekul natuurlijk. Maar van Jiskefetkregen we een uitermate serieus telefoontje dat ze afzagen van deeer. Gelukkig liet Peter van Vossen, die we benaderden vanwege zijngeografisch absurdistische transfercarriere niets van zichhoren."

De leden van de redactie hebben overigens bij tijd en wijlebehoorlijk last van hun 'vage' imago, dat groeiende is binnen deopleiding. Zo gaven de plannen van Hogenstijn en Middelkoop voorhun afstudeeronderzoek bij docenten aanleiding tot fronsendewenkbrauwen. Hogenstijn, zonder een spoor van ironie: "Wij willengraag de relatie tussen ruimtelijke identiteit en ruimtelijk gedragonderzoeken bij de bewoners van St. Helena, een eiland midden in deAtlantische Oceaan. We zijn benieuwd naar het beeld dat daarbestaat van de buitenwereld. Het enige probleem is dat we nog nietweten hoe we er moeten komen. Er is immers geen vliegveld op heteiland. Weliswaar legt er zes keer per jaar een boot aan, maar datis zo'n duur cruiseschip. Dat kunnen we niet betalen."

Topografilie

De student benadrukt desgevraagd nog maar eens volledig serieuste zijn. Maar wie bekend is met zijn werk in de TAG kan begrijpendat er docenten zijn die enige aarzeling hebben het verhaal van hettweetal te geloven. Hogenstijn maakt in zijn tijdschrift geengeheim van zijn geneigdheid tot wat we maar 'topografilie' zullennoemen. Zo is er zijn serie 'invloedloze wereldleiders' overonbeduidende presidenten en leidsmannen waarvan in eerste instantiede indruk bestaat dat ze uit de duim zijn gezogen. De atlas moeterop na worden geslagen om te achterhalen dat het eiland DiegoGarcia en de republiek Kiribati wel degelijk werkelijk bestaan. Netzoals de deerniswekkende 'commissioner' David Ross MacLennan en depopulaire, maar internationaal totaal niets voorstellende,president Teburoro Tito van Kiribati van vlees en bloed zijn.

"Er is meer absurditeit in de echte wereld dan je zou denken",stelt Hogenstijn. "Laatst kwam ik in de 'Bosatlas' op een kaart uit1937 op de grens van Mongolie en de, toen nog, Sovjet-Unie de naamTannoe Toewa tegen. Op de kaart van 1948 was die weer verdwenen.Dat soort dingen fascineert me. En als je dan op internet gaatzoeken stuit je al snel op de Friends of Tuva en blijkt er zelfseen gek in Amsterdam te zitten die zich met dat land bezighoudt.Fantastisch."

Het drietal beseft dat de TAG voor een heel groot deel gedrevenworden door 'jongensboekenromantiek'. Hogenstijn: "Het is gewoonheel erg leuk een eigen blaadje te maken, al is het in feite nietveel meer dan wat gestencilde A4-tjes. Ik vind het echt een enormeprestatie dat we al zeven nummers hebben gemaakt. Meer kunnen wegewoon niet behappen. Daar hebben we de tijd niet voor." De grootseplannen voor een V.AA.G-congres en een V.AA.G-atlas die in devoorbije jaren tijdens de kroeg/brainstormavonden werden ontwikkeldstaan dan ook al weer tijden in de koelkast en zullen daarvoorlopig ook blijven.

Van der Hoogt heeft nog een absurdistische vergelijking in huis."Wist je dat Khadaffi kort geleden de USA, de United States ofAfrica, heeft opgericht als tegenwicht voor de Verenigde Staten.Misschien zou je de V.AA.G een beetje kunnen vergelijken met datinitiatief. Naar ik heb vernomen doet ook Khadaffi nog weinigpraktisch met die USA."

Xander Bronkhorst

Het Tijdschrift voor Absurdistische Geografie(TAG) is te vinden via http://www.vaag.ontheweb.nl