Twee Marokkaanse studenten strijden tegen vooroordelen: 'Ik spreek mijn buurjongetje toch ook niet aan op die rellen in Den Bosch?'

Twee Marokkaanse studenten strijden tegen vooroordelen: 'Ikspreek mijn buurjongetje toch ook niet aan op die rellen in DenBosch?'

Laghmouchi en Hajjari zijn ambitieuze jongens. Ze volgen beidenzowel fiscaal recht en economisch-, publiek- en bedrijfsrecht enhopen volgend jaar af te studeren. Daarna willen ze misschien bijeen internationaal advocatenkantoor gaan werken of er zelf eenoprichten. Tevens zijn ze beiden actief in de Marokkaansevereniging van academici en hbo'ers UMAH (Arabisch voorgemeenschap). Laghmouchi is voorzitter van de Utrechtseafdeling.

Waarom geen Nederlandse vereniging? Laghmouchi heeft het weloverwogen. "Maar het gaat er bij de Nederlandse verenigingen tochvooral om hoeveel je kan zuipen en ik ben liever maatschappelijkbetrokken bezig." Ook zit Laghmouchi in het nieuwe platform LaMPdat er onder andere naar streeft om allochtonestudentenorganisaties in Nederland beter te laten samenwerken. Tochhebben deze jongens het gevoel dat dit alles vaak over het hoofdwordt gezien en er alleen wordt gekeken naar hun Marokkaan zijn.Een Marokkaanse vriend van de twee studenten werd door zijncollega's gevraagd om een mening te geven over de uitspraken van deimam El Moumni over homo's. Hajjari: "Hij wilde er niets overzeggen. Alsof je je als Marokkaan verantwoordelijk moet voelen vooralles wat Marokkanen doen en zeggen en er dus ook een mening overmoet geven." Laghmouchi vult aan: "Na die rellen in Den Bosch ga ikmijn buurjongetje daar toch ook niet op aanspreken?"

Toch was dit niet direct een aanleiding om brieven te gaanschrijven naar het UN. Hajjari raakte bij de bushalte in Zeist aande praat met de opinieleider van het Utrechts Nieuwsblad. "Ikvertelde dat ik studeer en Marokkaan ben en hij vroeg mij of ikiets voor de krant wilde schrijven." Er verschenen drieopinieartikelen met als meest recente: 'De Marokkaanse jongerebestaat niet'. Daarin pleiten de twee studenten ervoor datMarokkanen als individu worden benaderd en niet meer door deoverheid en media over een kam worden geschoren. De andereartikelen hadden als onderwerp de hoofddoekdragende rechtenstudentedie naar een griffiersfunctie solliciteerde en door de RechtbankZwolle werd afgewezen; daarnaast een artikel hoe het voorallochtonen is om in Nederland te studeren.

"Als het ons niet was gevraagd hadden we het niet gedaan, hoor.Ik vind het namelijk moeilijk om namens de Marokkaanse gemeenschapte spreken. Wie ben ik om dat te doen?", vraagt Laghmouchi zich af.Toch realiseerden ze zich dat dit een kans was om een keer eenander geluid te laten horen in de krant. "Het is ook uiteigenbelang", geeft Laghmouchi toe. "Hierdoor gaan mensen er op denduur misschien niet meer van uit dat ik, omdat ik Marokkaan ben,vast ook meteen een crimineel zal zijn."

Zelfredzaam

Op de universiteit hebben de twee studenten bijna geen last vanvooroordelen en racisme. Hajjari: "Je hebt wel eens van diestudenten die in groepjes bij elkaar staan en je alleen gedagzeggen. Ik noem ze de koude studenten. En soms maken ze grapjes dieeigenlijk niet zo leuk zijn. Zo nam een student een keer voor mijnneus pesterig een hap uit zijn boterham toen ik in de vastenmaandzat."

"Ach", relativeert Laghmouchi, "er zijn ook Marokkaansestudenten waar ik liever niet mee omga omdat zij andere denkbeeldenhebben dan ik". Toch is er wel een verschil tussen hen en veelautochtone Nederlandse studenten. "Wij zijn soms wat gemotiveerderen nemen sneller initiatieven. Dat zie je nog meer bij deMarokkaanse meisjes", aldus Laghmouchi. Dit zou volgens hen kunnenkomen doordat veel allochtonen al jong zelfredzaam moesten zijn.Bovendien moeten de kinderen vaak de ouders helpen met bijvoorbeeldbrieven lezen, schrijven en tolken. Laghmouchi: "Als ik een vraagover mijn huiswerk had, zeiden ze: 'Ga maar naar je leraar, broerof zus toe.' Daardoor leer je het zelf uit te zoeken."

Soms komen de studenten nog klasgenoten van vroeger tegen diehet criminele pad op zijn gegaan. Waarom zij wel en Hajjari enLaghmouchi niet? "Ik denk dat het aan de ene kant wilskracht is.Want als je in Nederland wilt studeren dan kan dat. Arm of rijk,dat maakt niet uit. De omgeving speelt ook mee, of die jestimuleert. En soms is het gewoon pech hebben", vertelt Laghmouchi.Hij komt uit een gezin waarvan alle broers en zussen studeren."Mijn vader heeft, toen hij in Marokko was, zijn studie afgebrokenomdat er geld verdiend moest worden. Mijn vader wil daarom dat zijnkinderen doen wat hij heeft gemist."

Ook Hajjari werd gestimuleerd om een diploma te halen. "Mijnouders moesten het vieze werk doen, schoonmaken en zo. Zij wildendat niet voor ons." Na een korte stilte verzucht Laghmouchi: "Datmijn ouders hierheen zijn gekomen, daar moet je heel wat lef voorhebben. Dat motiveert mij ook om goed mijn best te blijvendoen."

MF