Utrechtse basketbalsters al jaren gezworen vijanden

De Bulls hebben helemaal niets met stieren te maken, maar denaam van de vereniging is afgeleid van het meest waardevolle bezitvan de leden, de bul. De meeste Bulls-leden hebben eenSBU-verleden. De vereniging is opgericht omdat bij SBU de regelgold, dat afgestudeerden maar een jaar lid mochten blijven.

Om toch een beetje op academisch niveau te kunnen blijvenbasketballen, besloten de voormalige studenten een eigen verenigingop te richten. Ook afgestudeerden uit andere steden zijn overigenswelkom bij de Bulls. De eis van een bul is daarnaast ingesteld omgeen leden weg te trekken bij SBU.

Vorig seizoen deden beide teams hun uiterste best om elkaar eenskwijt te raken. Toen de rookwolken van de competitie in het rayonwaren opgetrokken bleken ze echter allebei zoveel te hebbenverloren dat ze dit jaar een stapje lager mogen optreden. Verbeneden de stand van SBU vindt coach Frank de Haan. Hij is er ergdruk mee om zijn jonge team dit jaar te laten promoveren. Destudentes trainen twee keer per week en in de voorbereiding werdener heuse oefenwedstrijden gespeeld. Voorafgaand aan de derby tegende Bulls werd in de competitie een keer gewonnen en een keerverloren.

Dames I van de Bulls won al twee keer. De afgestudeerden hechtenminder belang aan promotie, druk als zij zijn met banen, baby's enzwangerschappen. Speelster Marieke Wagener: "We weten nog niet ofwe willen promoveren. We denken wel dat we heel veel gaan winnen,dit jaar. De derby tegen SBU willen we zeker winnen. Het wordt welsteeds minder beladen, want ik ken steeds minder speelsters vanvroeger. SBU heeft natuurlijk veel nieuwe aanwas."

SBU-aanvoerster Saskia Boerboom is nog van de oude lichting."Toen ik als achttienjarige bij SBU kwam, speelde ik samen met despeelsters die nu lid zijn bij de Bulls. Dit zijn voor mij wel helespeciale wedstrijden. Maar ik ben niet fanatieker dan normaal. Ikben altijd erg fanatiek. De coach probeert ons wel extra op tejutten. Hij is ook coach bij de Bulls geweest."

'Man-to-man'

Als de teams het veld betreden, is direct te zien dat jarenlangbasketballen in de zaal zijn tol eist. De benen vandeBulls-speelsters, met een gemiddelde leeftijd van rond de dertig,worden gesierd door een groot aantal braces, knie- en enkelbanden.Bij SBU is dit fenomeen nog volledig onbekend.

De wedstrijd is niet bijzonder fraai, maar het fanatisme ishartverwarmend. Frank de Haan legt uit dat beide teams eenman-to-man -verdediging spelen. Hierdoor is het aantal onderlingeduels groot en de dames rollen dan ook regelmatig over degrond.

Het is een traditie dat studenten op deze manier spelen. Teamsuit de provincie spelen vaak 'zone' en dit levert saaie wedstrijdenop waarin de bal lang rond wordt gespeeld en af en toe eens wordtgeschoten. De vraag is echter of het jonge-meisjesteam van De Haanveel baat heeft bij de gekozen speelwijze. De meeste Bulls-dameszien er een stuk sterker uit.

Waar De Haan ook had gehoopt door een betere conditie detegenstander stuk te spelen, loopt zijn team vanaf de eerste minuutachter de feiten aan. De wedstrijd begint in een stevig tempo en debehoorlijk geagiteerde Bulls-dames staan al na een paar minuten opzeven persoonlijke fouten. Dat betekent dat elke volgendepersoonlijke fout een strafworp oplevert. Toch lopen ze van 9-3 uitnaar 26-13.

De speelsters van SBU blijken namelijk aan dezelfde ziekte telijden als de spelers van ons nationale voetbalelftal. Ze missen inde eerste helft de ene strafworp na de andere. Hunscoringspercentage blijft over de gehele wedstrijd onder de vijftigprocent en dat is zelfs op dit niveau dodelijk. De ruststand is31-22.

Direct na rust lijken de studenten hun draai te hebben gevonden.Ze komen terug tot 31-30, maar door slecht verdedigen staan zeluttele seconden later weer met 35-30 achter. Nog een laatste keerkomen ze terug. Halverwege de tweede helft staat het 48-45.

Marieke Wagener ergert zich met de hele Bulls-bank zo aan descheidsrechter dat ze bij haar vierde persoonlijke fout wegensprotesteren meteen een vijfde krijgt en kan gaan zitten. Maar ookSBU verkeert op dat moment al in foutenlast zodat het strafworpenregent. En daar profiteren de ervaren Bulls van. Als in de laatstedertig seconden bij een stand van 62-58 ook nog een driepunt-pogingvan Mirka Ondris via de ring weer uit de basket rolt, is dewedstrijd gespeeld.

"Die oude rotten weten beter de rust te bewaren", is het oordeelvan Saskia Boerboom direct na de wedstrijd. Marieke Wagener is dannog steeds heel boos over haar vijfde persoonlijke fout. Ze vindthet allemaal erg onterecht. "Er werd heel warrig gefloten. Gelukkigwas dit geen echt harde wedstrijd. Ik wil niet weten hoe het danwas afgelopen."

Boerboom is teleurgesteld, maar blijft optimistisch: "We hebbeneen jong team en wij worden alleen maar beter. In januari komen wezeweer tegen. En je weet hoe dat gaat bij zo'n oud team. Ze krijgenblessures of er raakt er weer eentje zwanger."

Jurgen Swart