Utrechtse nieuwe: niet op kamers, en op tijd afstuderen

Whizzkid Aris

'Terugkijkend op de afgelopen jaren, kan ik concluderen dathuiswerk klote is, leraren zuigen, maar de sfeer in de klasgezellig was', aldus Aris van Asch (18) in jaarboek 1999 van hetMaarssense Niftarlake College. Op het atheneum had hij maaréén doel: met zo min mogelijk inspanning zijn diplomabehalen en dat ging hem heel aardig af. Alleen op het laatst hadhij zich verrekend: het herexamen geschiedenis was niet gepland."Toch heb ik me geen moment zorgen gemaakt", stelt hij achteraf-het diploma inmiddels veilig op zak.

De keuze voor de studie informatica lag bij Aris voor de hand.Hij is een whizzkid pur sang, gaat al ruim tien jaar met computersom en maakte de internetontwikkeling vanaf het begin mee. "Mijnvader is systeembeheerder, dus computerkennis kreeg ik met depaplepel ingegoten. Ik begon met spelletjes, maar ging al gauwprogrammeren en andere dingen doen." Hij refereert aan de levendigehandel in gekopieerde cd's op de middelbare school, waar hij eenleuk zakcentje mee verdiende.

Sinds drie jaar weet hij zeker dat hij verder wil in deinformatica. "Het tekort aan informaticapersoneel is een extramotivatie: ik spring graag in dat gat."

Aris bezocht het afgelopen schooljaar de open dag van deUniversiteit Utrecht, nadat hij eerder al op de Hogeschool wasgeweest. "De universiteit sprak me meer aan, daar is informaticatheoretischer. Met het oog op een baan heeft het ook meer aanzienom aan de universiteit gestudeerd te hebben. En ik heb niet voorniks vwo gedaan."

De keuze voor Utrecht is min of meer toevallig. "Delft schijnthoger aangeschreven te staan, maar ik hoef niet per se de besteuniversiteit. Bovendien vind ik het prettig om in de buurt teblijven." Hij is namelijk niet van plan nu al op kamers te gaanwonen. "Ik ben net18 en het is niks voor mij om nu op mezelf tegaan wonen. Ik zou een uiterst rommelige student worden. Thuis gooiik de was in de wasmand, hoef ik niet zelfaan de slag. Ik bengewoon lui." Ook financieel vindt Aris het een zorg minder als hijthuis blijft wonen. "Ik spaar mijn geld liever voor een mooie autobijvoorbeeld."

Via internet achterhaalde hij informatie over werken bij Fortis."Het gaat om werk dat speciaal gericht is op universitairestudenten informatica. Dat lijkt me een mooie manier om destudiefinanciering aan te vullen."

Aris denkt een doorsnee student te worden, die uitgaat in hetweekend, maar door de week serieus bezig is. Hij hoopt zijn studiebinnen zes jaar af te ronden. Dat is langer dan de tijd die ervoorstaat, maar hij wil ook de leuke dingen van het studentenlevenmeepikken. "Ik hou er rekening mee dat ik niet alles inéén keer haal. En ik wil lid worden van een vereniging,al weet ik nog niet welke."

In 2010 ziet hij zichzelf werken als systeembeheerder, met eengoed salaris en leuke collega's. "Een gezin tegen die tijd is welmijn ideaal, al blijft dat koffiedik kijken." In elk geval zal zijnleven altijd min of meer in het teken van computers staan. "Decomputer begon voor mij als hobby en ondanks dat ik er nu veelachter zit, is het plezier gebleven."

'Prinses op de erwt' Boudewijn

Boudewijn Kuijl (18) voelt zich weer een beetje een 'brugpieper'op de universiteit. "Dat gevoel dat je de jongste bent en niemandkent.."

Hij gaat sociale geografie studeren. De belangstelling was er aleerder, maar pas in de zesde klas maakte hij echt zijn keuze. Toenmoest hij voor aardrijkskunde helemaal zelfstandig een boekbestuderen over de industrie in Nederland. "Ik vond dat heelinteressant en bij navraag bleek een onderwerp als dit onder denoemer 'sociale geografie' te vallen."

Hij las informatieboekjes over de studie en concludeerde dat heteen brede opleiding betreft, waarmee je veel kanten op kunt. Vooralhet sociale aspect sprak hem aan. Hij had een gesprek met iemanddie dezelfde studie had gedaan en bezocht de open dag inUtrecht.

Via via hoorde Boudewijn dat sociale geografie in Utrecht

goed bekend staat; dat bepaalde mede zijn keuze voor juist dezeuniversiteit. Verder speelde mee dat zijn zus ook al hier studeert.Een derde reden om voor Utrecht te kiezen, was dat hij in de buurtvan Maarssen wilde blijven. "Ik ga het eerste jaar nog niet opkamers wonen. Eerst vrienden maken en alle nieuwe indrukken rustigverwerken en daarna de overstap maken naar het leven op kamers."Hij lacht: "Waarschijnlijk moet ik dan erg wennen aan de geluidenvan anderen inhuis. Ze noemen me nu thuis 'de prinses op de erwt',omdat ik bij het minste of geringste wakker word."

Al gaat hij niet meteen op kamers, Boudewijn wordt wel lid vaneen studentenvereniging. Tijdens de UITdagen gaf hij zich op voorhet Corps en inmiddels is hij ontgroend. "Wat me aantrok is dat jestandaard in een jaarclub terechtkomt van zo'n twaalf personen. Jehoort altijd dat je daar vrienden voor het leven maakt."

Of hij het als student met de financiën redt, weet hij nogniet. "Dat hangt er vanaf hoe je je leven inricht. Ik ga wel uit,maar zal niet elke avond in de kroeg zitten. Ik verwacht dat hetwel nodig is dat ik via mijn baantje bij de Bruna en mijn ouderswat extra geld krijg."

Boudewijn wil een snelle student worden, die in vier jaar tijdafstudeert. "Wat discipline betreft, moet ik dan wel nog wat leren.sociale geografie schijnt veel zelfstudie te zijn en weinigcollege. Grote stukken stof in plaats van de kleine beetjes op demiddelbare school."

En waar staat hij in het jaar 2010? "Dan hoop ik leuk werk tehebben, misschien een onderzoeksbaan bij de universiteit. Geld enstatus zijn daarbij pas in tweede instantie belangrijk. Ik moet nogeen beetje ontdekken hoe ambitieus ik ben. Ik weet wel dat als ikiets echt graag wil, ik er voor ga!"

Denker Sandrine

"Een typische student zal ik niet worden", zegt SandrineVerduijn (18) peinzend. "Ik bedoel: ik ben blij dat ik de hersenenheb om te kunnen studeren, maar ik ontleen niks aan het studentzijn op zichzelf. Er zijn jongeren die prat gaan op hunintelligentie en zich daarom graag 'student' noemen. Dat zal iknooit doen."

Sandrine begint aan de studie Natuurwetenschappen enInnovatiemanagement. "Ik heb er lang over gedaan om te ontdekkenwat ik wilde. Mijn belangstelling ging uit naar iets met wis-,natuur- en scheikunde. Via de website van de Universiteit Utrechtkwam ik bij deze studie terecht. Ik heb boekjes aangevraagd en bennaar de open dag geweest. Daar werd verteld over de mobieletelefoon en cd-i; uitvindingen die niet optimaalgeïntroduceerd zijn bij het publiek en daardoor in het beginmoeizaam geaccepteerd werden. Nieuwe dingen helpen ontwikkelen enuitleggen aan anderen, dat leek me wel wat."

Het introductiekamp van de opleiding ziet ze als een goedemanier om helder te krijgen wat ze kan verwachten, zowel op hetgebied van vakken als van medestudenten. De UITdagen daarentegenliet ze aan zichvoorbijgaan. "Daarin draait het om het leren kennenvan de stad en de informatie over studentenverenigingen. Nou,Utrecht ken ik goed en ik word voorlopig geen lid van eenvereniging, dus daar heb ik mijn vakantie niet voorafgebroken."

Rustig, bescheiden, maar wel iemand met een eigen wil, zoomschrijft Sandrine zichzelf. En soms fanatiek, bijvoorbeeld als zehockeyt. Dat doet ze bij het Utrechtse Kampong, een van de redenenwaarom ze hier wil studeren. Voorlopig reist ze op en neer; ook zijwil zich eerst helemaal oriënteren op haar studie en de dingenop orde krijgen, zonder ook nog eens alles zelf te moeten regelen.Pas later wil ze een kamer zoeken.

Sandrine denkt dat het er op de universiteit vrijer zal toegaandan op het vwo, met stof die minder wordt voorgekauwd en ook minderbegeleiding. Nee, daar ziet ze niet tegenop, ze zoekt graag dingenzelf uit. Ze beklemtoont dat ze wel hard zal moeten werken: "Ik benniet iemand bij wie het komt aanwaaien."

Naast haar studie hoopt ze tijd te houden voor haar baantje bijeen boekhandel. Dat levert een handig zakcentje op, bovenop haarstudiefinanciering. Ze geeft overigens toe dat ze weinig kaasgegeten heeft van de financiële kanten van studeren. "Ik gaervan uit dat ik toekom met wat ervoor staat, en anders heb ikaltijd nog mijn ouders."

Ook wil Sandrine tijd overhouden voor haar vrienden. Het is voorhaar geen halszaak dat ze nieuwe mensen leert kennen in Utrecht."Ik kan me voorstellen dat dat voor mensen die van ver komen andersligt. Ik wil natuurlijk best mensen leren kennen, maar hetmóet niet: ik heb al een vriendenclub in Maarssen."

Ze heeft geen idee hoe snel ze haar studie af zal ronden. "Invier jaar hoor, Sandrine", roept haar moeder vanuit de keuken,Sandrine zelf is ook over de verdere toekomst vrij blanco. Een baanzal ze vast wel vinden, maar in welke hoek? En filosoferen over eenman of gezin vindt ze helemaal moeilijk. "Ik neem de dingen gewoonzoals ze komen. Te veel mensen richten zich op anderen en raken danonnodig met zichzelf in de knoop."

Sociaal bewogen Jens

De toekomstplannen van Jens van Leeuwen (19) draaien niet om hetgrote geld. "Per slot van rekening wilde ik eerst conservatoriumgaan doen en als muzikant word je een arme sloeber", stelt hijresoluut, daarbij verwijzend naar zijn eigen pianoleraar. Voor depopopleiding aan het Rotterdams conservatorium werd hij echter telicht bevonden en ook een studie geneeskunde ging niet door, omdathijwerd uitgeloot. Zo komt het dat hij zich nu op een studiebiologie gaat storten.

Van kleins af aan was hij al geïnteresseerd in de natuur,vooral in dieren en planten, minder in het menselijk lichaam. Reedsop de havo vroeg hij informatie aan bij de Utrechtse Universiteiten na het behalen van zijn diploma ging hij gericht naar hetatheneum. "Alleen liep ik een beetje vast op de beroepskeuze bijbiologie. Bij het beroep van arts of muzikant kon ik me wel watvoorstellen, daarom gaf ik me eerst op voor die opleidingen."

Van biologie weet hij dat het een studierichting is waarbij jeveel colleges hebt: dagen tot vijf uur op de universiteit zijn geenuitzondering. "Maar ik heb er zin in, wil ook goed worden in mijnvakgebied. Dat is een verschil met de middelbare school, toen hetvoor mij puur draaide om het overgaan en behalen van de diploma's.Ik was ook een slechte planner, moest nog weleens 's nachtsdoorwerken."

De keus voor de Universiteit Utrecht was voor Jens vrijwillekeurig. Wat wel meespeelde, is dat hij in Tienhoven woont engeen plannen heeft om op kamers te gaan. "Ik voetbal daar en hebthuis mijn piano en drumstel, die zijn moeilijk mee te nemen opkamers."

Tijdens de UITdagen won hij informatie in over de christelijkestudentenvereniging NSU. Het geloof vindt hij bepalend voor hoe hijin elkaar zit. Maar de NSU sprak hem niet aan. "Je moet danverplicht wekelijks in een kringgesprek over het geloof praten. Datwil ik niet altijd en zeker niet met iedereen. Ik hou er ook nietvan dat je mensen gaat bekeren. Sommige christenen vind ik te blinden lomp in allerlei zaken." Hij hoorde goede dingen over SSR-nu,een andere christelijke vereniging, dus misschien wordt datwat.

Zijn eigen toekomst ziet hij zonnig tegemoet, met straks eengezinnetje en een leuke parttime-baan. Over de toekomst in dewereld is hij somberder. "Ik vind niet dat het goed gaat met dementaliteit van de mensen, er zijn steeds meer asocialen. Ik denkook dat het mis gaat in Afrika. Deze vakantie heb ik een rondreisgemaakt door dat werelddeel en ik ben enorm geschrokken van dearmoede die ik zag. Hier weet niemand meer wat geld waard is.Studenten klagen vaak over geldgebrek, maar dat kan helemaal nietals je ziet hoeveel ze uitgeven aan zuipen; ik weet dan ook zekerdat ik straks toekom met mijn studietoelage. En als je in Malawizag hoe blij ze waren dat ze naar school kúnnen, dan realiseerje je ook dat je blij mag zijn met goed onderwijs."

Nette Jurgen

Verlegen, vrolijk, soms eigenwijs, maar vooraleen betrouwbarejongen: dat is Jurgen Koopmans (19), kersverse student farmacie.Eigenlijk had hij liever diergeneeskunde gedaan: zelf in het bezitvan twee honden en wel honderd vissen, heeft hij namelijk veel opmet de dierenwereld. Helaas werd hij uitgeloot. Daarop besloot hijdat apotheker ook een mooi beroep is.

"Ik ben geïnteresseerd in het menselijk lichaam en hoe datreageert op stoffen. Als apotheker heb je te maken met nieuweontwikkelingen op medicijnengebied, dat spreekt me aan. Verdertrekt mij het contact met veel verschillende mensen." Hij is danook vast van plan om later, als hij zijn eigen apotheek heeft, ooksoms achter de balie te staan.

Hij informeerde zich over de studie farmacie via deinformatieboekjes van de Universiteit Utrecht en de decaan opschool. Hij weet dat het een zware studie is. "Voor farmacie zelfstaat vier jaar en daarna wil ik nog twee jaar door voor apotheker.Maar ik verwacht eigenlijk dat ik wel zeven jaar nodig heb om hette redden." Jurgen vindt dat hij het op het vwo te gemakkelijkheeft gehad. "Op de universiteit zal ik de boel beter moetenbijhouden en meer aan planning moeten doen. Het zal er ookzelfstandiger aan toe gaan: als je iets mist, is het jammerdan."

Hij heeft zin om met de studie te beginnen en ziet ernaar uit omnieuwe mensen te leren kennen. De UITdagen kon hij niet combinerenmet zijn reeds tevoren geplande vakantie, maar hij verwacht veelvan het introductiekamp van farmacie. "Daar leer je toch de mensenkennen met wie je straks te maken hebt. En verder ga ik misschiennog bij een vereniging. Ik denk over het Utrechts Studenten Corps.Die vereniging regelt bijvoorbeeld boekenkortingen voor je enhuisvesting."

Dat laatste is voor hem geen issue, want op kamers gaat hij nogniet. "Ik heb juist voor Utrecht gekozen omdat dat vanuit Maarssengoed bereisbaar is. Daarnaast heb ik positieve verhalen gehoord vanmensen die al in die stad studeren." Niet dat hij zich volop in hetstudentenleven zal storten. Voor hem geen wekelijks kroegbezoek;liever besteedt Jurgen tijd en geld aan zijn hobby's, zoals vissen,computers en voetballen bij OSM in Maarssen.

Geld is sowieso geen probleem voor hem. "Studiefinanciering zieik niet als iets voor mij, maar voor mijn moeder: zij regelt degeldzaken. Mijn zakgeld heb ik al aangevuld via vakantiewerk alsboekhoudkundig assistent en administratief medewerker."

Over tien jaar ziet hij zichzelf als zelfstandig apotheker ineen middelgrote plaats ("Maarssen?"), met een leuk gezin en eenmooie auto ("maar niet eentje om mee op te scheppen, hoor!"). Dekomende jaren gaat hij besteden aan volwassen worden en hetcreëren van kansen voor zichzelf. "Ik geloof namelijk dat jezoveel mogelijk kunt maken van je leven als je kansen aangrijpt.Alleen liggen die niet altijd voor het oprapen, je moet daar zelfook aan werken. Doorzettingsvermogen isdaarbij heel bepalend!"

Annemarie Heuts