Voetballende robothondjes als testcase voor de toekomst
De wedstrijd is op vrijdag 28 mei. Langs de kant van het mini-voetbalveld met twee mini-doelen leeft een groep mannelijke studenten hardop mee. De plastic hondjes, die er zo hulpeloos en traag bijlopen dat het ontroert, krijgen ook kritiek over zich heen. "Die keeper staat niet erg zeker in z'n doel, hij is zenuwachtig. Veel tactiek zit er nog niet in." Maar de hondjes horen niets en gaan onverstoorbaar achter de bal aan. Als de kans zich voordoet geven ze hem een 'trap' met hun kop, en gaan daarna plat op hun buik. Vervolgens krabbelen ze op eigen kracht omhoog om al rollend en piepend hun taak weer op zich te nemen.
Het Aibo Team is in 2003 opgericht door drie Utrechtse studenten informatica. Stefan Leijnen (22), Silvain van Weers (26) en Andrew Koster (22) waren dat jaar bij het WK Robocup in Padua, Italië. Tijdens dat wereldkampioenschap raakten ze zo enthousiast dat ze besloten een eigen team in het leven te roepen. Dat maakt de Utrechste Aibo's uniek; van alle teams uit meer dan dertig landen is deze als enige opgericht door studenten. De andere teams zijn het werk van wetenschappers. Inmiddels werken ook studenten en onderzoekers van de UvA, TU Delft, Universiteit Twente en onderzoekscentrum DECIS (Delft Cooperation on Intelligent Systems) mee aan het robotproject. De samenwerking heeft vruchten afgeworpen; in maart hebben de Aibo's zich gekwalificeerd voor het WK in Lissabon.
Het WK Robocup bestaat sinds 1995. Volgens Stefan is de kans dat zijn team het WK wint, klein. Het team bestaat nog maar net en de hondjes moeten op verschillende punten beter leren presteren. Ze moeten meer gaan samenwerken, betere tactiek en motoriek ontwikkelen en, iets minder belangrijk: gezichtsuitdrukking krijgen. Stefan: "Dat is leuker om naar te kijken. Nu krimpen ze al wel in elkaar als ze verliezen en gaan op twee poten staan als ze winnen, maar het kan sprekender."
Om op de motoriek terug te komen: van een pittig partijtje voetbal is inderdaad nog geen sprake. De hondjes kunnen met hun flexibele gebogen pootjes niet sneller lopen dan 0,8 meter per uur en gaan bovendien geregeld onderuit. Eigenlijk zijn het gewoon stuntelende baby's. Maar het team wanhoopt niet; door betere progammering zullen ze ooit volwassen worden. Het streven is zelfs om al in 2005 het WK te winnen.
Vanwaar eigenlijk de naam Aibo Team? Aibo is Japans voor mensenvriendjes, legt Silvain uit. "In Japan hebben mensen gewoon een Aibo in plaats van een hond. Die kan kwispelen, een bot oprapen en reageren op stemcommando’s." De hondjes, die tegenwoordig dus tevens dienst doen als voetballers, zijn een standaardmodel van het merk Sony en kosten 2000 euro per stuk. Alle teams programmeren ze op een verschillende manier.
Volgens Silvain gaat het robotproject niet alleen om sport en spel. Achter de vermakelijke partijtjes voetbal schuilt – voor hem althans - een groter idee. Meer geavanceerde robots zullen in de toekomst bijvoorbeeld kunnen worden ingezet voor rescue-operaties bij rampen. Ze kunnen dan door rampgebieden lopen en cruciale informatie doorgeven. Een voorbeeld: als de robots worden uitgerust met sensors, kunnen ze gifgassen waarnemen. Zo is het niet langer nodig mensen aan bepaalde risicovolle situaties bloot te stellen. "Het Aibo-team biedt een mooie testcase voor toekomstige mogelijkheden",’aldus Silvain. Maar tot het zover is mogen de hondjes in hun jonge onschuld nog fijn met de bal spelen.