Vrijstaat Austerlitz over Sarajevo en girokwartaalkrediet

Vrijstaat Austerlitz heeft zich in een jaar tijd opgewerkt toteen gewaardeerd literair tijdschrift. Doel van het tijdschrift ishet publiceren van tijdloze, persoonlijke literatuur, met een goedevenwicht tussen woord en gedachte. Dat idee wordt vormgegeven ineen compilatie van binnen- en buitenlandse, oude en nieuwe,geschreven en beeldende bijdragen. Alles kan. Ook het zojuistverschenen derde nummer is verfrissend open en haast naïef tenoemen. Het nummer bevat stukken van beginners, helden éndoden.

Achtergrond
Uitgave: Uitgave 18
Jaargang: Jaargang 30
on 14/01/1999

Die laatste categorie doet onder meer van zich spreken in debrievenrubriek; Vrijstaat Austerlitz is waarschijnlijk het enigeblad dat post van reeds overleden schrijvers krijgt. CharlesBaudelaire verhaalt aan een vriend van een vreemde droom, waarinhij in een bordeel een curieus monster tegenkomt. Tommy Wieringaà redactielid en nog in leven à doet in een andere briefkond van zijn frustraties omtrent het girokwartaalkrediet.

Hoewel Austerlitz zich niet nadrukkelijk zo presenteert, ligthet Utrecht-gehalte ook deze keer weer tamelijk hoog. De Groningsedichter Paul Janssen is in dit opzicht een welkome nieuwkomer. DeUtrechtse Manon Uphoff, van wie onlangs de verhalenbundel Defluwelen machine verscheen, schreef een verslag van twee bezoekenaan het voormalig Joegoslavië, 'Een klein geschenk van deoorlog'. Haar schoonfamilie woont in het beschadigde Sarajevo. Hetbezoek van de relatief rijke, onbezorgde familie uit het westenmaakt een pijnlijke tegenstelling duidelijk tussen asielzoekers, devertrekkenden dus, en achterblijvers. Uphoff en fotografe CarlaSchoo schetsen op subtiele wijze de bitterheid van die laatsten.Uphoffs zwager: "We hebben hier allemaal leren rennen. We staanniet meer zo snel op voor oude vrouwen en mannen. We weten nu dathun tempo niet veel lager ligt dan het onze."

Verder veel semi-essayistische bijdragen. Daniëlle Serdijnsignaleert een trend: het doorspekken van kunst met verwijzingennaar de buitenwereld. Fotografen zetten niet meer in scène,theatermakers laten mensen zichzelf spelen. En intrigerendonderwerp, dat wel dieper uitgespit had mogen worden. Dat geldtvoor meer van de in Austerlitz gemaakte filosofische uitstapjes. Deaanzetten zijn interessant en de voorbeelden treffend gekozen, maarze doen de lezer verlangen naar meer.

Wat het derde nummer van Austerlitz werkelijk onderscheidt vanandere literaire tijdschriften is de uitmuntende fotoredactie. Hetblad staat vol met curieuze, hyperpersoonlijke foto's, dieoverkomen alsof ze door de redactie zelf van hun stoffige zolderszijn gehaald. In het voorwoord geeft de redactie al aan beelden tewillen doen spreken. Die wens isuitgekomen, met als resultaat eenliterair blad dat ook leuk is voor wie alleen plaatjes wilkijken.

Vrouwkje Tuinman

Vrijstaat Austerlitz wordt uitgegeven doorKwadraat en is in de boekhandel te verkrijgen voor 25gulden.