Wraakzuchtige bruid in Iraanse komedie

De Iraanse cinema moet zich onderwerpen aan de Islamitischecensuur maar weet zich toch op creatieve wijze aan die inhoudelijkebeperkingen te ontworstelen. De zelfreflexieve films maken derelatie tussen fictie en werkelijkheid, en de Iraanse liefde voorde cinema tot hun centrale thema. Zo munt vooral Abbas Kiarostamiuit in realistische speelfilms die geworteld lijken in hetalledaagse Iraanse leven terwijl ze daar tegelijkertijd defictionele constructie van zichtbaar maken. Zoals bijvoorbeeldinThrough the olive trees, een film die zich afspeelt op de set vanKiarostami's eerdere film And life goes on en die laat zien dat dieeerdere film over de aardbeving in Noord-Iran niet de puredocumentaire was waar je hem voor hield.

Het vijfde seizoen van de jonge Engels/Iraanse regisseur RafiPitts onderscheidt zich van de experimenten van genoemdelandgenoten in het feit dat de komedie een rechttoe rechtaanverhaal vertelt zonder onverwachte dubbele bodems. Desalniettemingeeft ook Het vijfde seizoen een helder inkijkje in een cultuur diein het westen met betekenissen is overladen en toch, of juistdaarom, achter vele sluiers verborgen blijft.

De film vertelt het verhaal van het gearrangeerde huwelijktussen Mehrbanou Jamalvandi en Karamat Kamalvandi in het oudstedorpje van Iran. Dit huwelijk moet de generaties lange vete die ertussen de beide familes gaande is oplossen. Niemand weet meerwaarom de ruzie ontstaan is maar dat het nog immer diep zit blijktals de bruidegom tijdens het huwelijksfeest verkondigt debruidschat niet te willen betalen. Van schrik sterft de grootvadervan de bruid aan een hartaanval en zint de ontgoochelde bruid opwraak voor dit verlies van eer. Het is het begin van een hernieuwdesplitsing in het dorp die door de strijdbare bruid Mehrbanou metveel vuur wordt aangewakkerd, en uiteindelijk zeer concreet vormkrijgt in de vermakelijke competitie tussen bruidegom en bruid alsbeiden een busje kopen en een vervoerslijn naar de stadbeginnen.

Het vijfde seizoen van Rafi Pitts is een sobere, warme Perzischeminiatuur geworden met schilderachtige beelden van het Iraansewoestijnlandschap, de zandkleurige huizen en de kleurrijke rokkenen sluiers van de vrouwen in het dorp. Hilarisch is deze Iraanseversie van Romeo-en-Julia-tegen-wil-en-dank niet bepaald maar er iswel ruimtevoor een glimlach en de eigenzinnige, zelfbewusteMehrbanou (Roya Nonahali) ondermijnt met verve het imago van deIraanse vrouw als een in zwarte sluiers gehulde gestalte diegedoemd is tot huiselijke gevangenschap.

Jann Ruyters

Het vijfde seizoen draait dagelijks in 't Hoogt1.