'Zolang je er achteraf maar om kan lachen'

Al heet het tegenwoordig Kennismakingstijd, bij degezelligheidsverenigingen als Veritas en Unitas wordt nog gewoonouderwets ontgroend. De stelling 'hoe vervelender de introductie,des te leuker je verenigingstijd' lijkt nog steeds op te gaan.Hoewel de KMT volgens een draaiboek verloopt, vallen de verplichtebezoekjes aan een dispuut of jaarclub hier buiten. En daar vallende klappen.

Hein Lodewijkx is sociaal-psycholoog en zegt niet erg onder deindruk te zijn van de verhalen over de afgelopen Kennismakingstijd(KMT). Veritas zou zich bijvoorbeeld te buiten zijn gegaan aan hetopsluiten van nuldejaars, hen verplicht hebben levertraan tedrinken en bruistabletten te eten en hen op strafappel hebben latenstaan waarbij nuldejaars zijn flauwgevallen.

Volgens Lodewijkx zijn de verhalen niet extremer dan die hijzelf een aantal jaren geleden heeft gehoord. "Ik heb voorbeeldengehoord, waarbij nuldejaars een brug over de gracht met eentandenborstel moesten schoonmaken. Maar ik weet niet of dat eenBroodje Aap verhaal is geweest."

De verhalen van Lodewijkx hoorde hij toen hij halverwege dejaren negentig onderzoek deed naar de ontgroening bij twee nietnader te noemen studentenverenigingen. Hij onderzocht zowel eenmilde als een zeer extreme ontgroening en ontdekte dat in beidesituaties de aspirant-leden elkaar opzochten en met elkaar eenhechte groep vormden. Het nut van een pittige ontgroening ziet hijdan ook niet in. Mensen zoeken elkaar altijd op in een bedreigendesituatie met als doel om hun onzekerheden en angsten teverminderen, zegt hij. Dat doen ze ook als een introductie ludieken vrolijk is, zoals bij Biton. Hij bestrijdt de stelling dat deverenigingstijd leuker is naarmate de ontgroening vervelender is,wat veel verenigingsleden nog steeds zeggen.

Zo ook door een Veritijn, die liever niet met zijn naam in dekrant komt. Hij stelt dat het pas leuk wordt, als het van te vorenniet leuk was. De omslag tijdens de Kennismakingstijd is volgenshem geweldig. Ergens aan het eind van de introductie is het feest.Het schelden en sarren is dan voorbij. De ouderejaars mag jeaanspreken met de voornaam en samen drink je een biertje.

Hijzelf heeft de beste vrienden aan de KMT overgehouden, zegthij. Maar natuurlijk heeft hij als nuldejaars ook flink gebaaldtijdens zo'n bezoek aan een dispuut of jaarclub. Maar zolang je erzelf achteraf om kan lachen, zijn de leden niet te ver gegaan,vindt hij. Niet ieder aspirant-lid ziet echter de lol in van eenkamp waar straffe regels gelden, strakke hierarchie heerst en waarje toegeschreeuwd wordt.

De Veritijn heeft herhaaldelijk gehoord dat afhakers tijdens hetkamp in het busje richting station baalden toen ze hoorden dat watze tot dan toe hadden meegemaakt allemaal een toneelstuk was en dathet na de omslag alleen maar leuk was.

Het hele ontgroeningstoneelstuk is opgenomen in een draaiboek,zegt de Veritijn. Er wordt niet zomaar iets gedaan. Daar zit zesmaanden voorbereiding in. Maar niet alles staat in het draaiboek,want tijdens de binnendagen ga je als aspirant-lid twee keer inkleine groepjes op bezoek bij een jaarclub of dispuut. Die bezoekenvinden vaak plaats bij leden thuis en duren zo'n vijf uur.

Het Veritas-lid geeft toe dat niet iedereen het treft. Dat wilzeggen, dat sommige aspirant-leden tijdens hun bezoekje flinkmoeten afzien, voordat 'de omslag' komt en het gezellig wordt. DeVeritijn vertelt niet wat de nuldejaars dit keer bij zijn jaarclubmoesten doen. Wel wil hij zeggen dat ze daarna heerlijk friethebben gegeten. Natuurlijk doet hij tijdens zo'n avond 'ook bitchy'tegen aspirantleden . dat hoort erbij.

De preses van Veritas heeft de leden op voorhand benadrukt dater tijdens die bezoekjes aan hun jaarclubs en disputen niks maggebeuren, omdat ze anders hun geld van de universiteit kunnenkwijtraken. Iedereen heeft een contract ondertekend dat er geenlichamelijk geweld mag worden gebruikt, dat er niet gescholden magworden op persoonlijke kenmerken en dat je een aspirant-lid nietvies mag afleveren.

Hieruit blijken de goede voornemens, maar in de praktijk is ditmoeilijk controleerbaar. Want iedereen is vrij te bedenken wat zedie vijf uur met de eerstejaars gaan doen. En dan is hetgebruikelijk dat ouderejaars kijken hoever ze kunnen gaan en hoeverde aspirant-leden zelf willen gaan. In dit rijtje passen wellichtzaken als het likken van schoenen, het insmeren van poep in hethaar en het drinken van smerige drankjes. De bedoeling is welvervolgens dat de ouderejaars ingrijpen als een eerstejaars te vergaat.

Het Veritaslid komt met een voorbeeld. Een ouderejaars schopteen bal in de Oudegracht en sommeert een nuldejaars die bal te gaanhalen. Op het moment dat het aspirant-lid ook daadwerkelijkoverstag gaat en een duik wilt nemen, moeten de ouderejaars denuldejaars tegen houden.

Op de vraag of de term KMT niet een beetje misleidend is,antwoordt de Veritijn met een anekdote die nog steeds de ronde doetop de societeit. Een nuldejaars arriveerde met gitaar op het kampen zag zichzelf al liedjes zingen rond een kampvuur. De jongen inkwestie is afgehaakt.

Carina Nijssen