Spring Festival

Foto's Dries Verhoeven zijn van Sascha Weinder, foto Complexity of Belonging is van Jeff Busby

Maja van Eijndthoven breekt een lans voor het Utrechtse Spring Festival van 21 tot en met 30 mei 2015. Ze wil twee acts speciaal in de etalage zetten.

Welke twee vind jij een aanrader?
Wanna Play, liefde in tijden van Grindr van Dries Verhoeven wiens dagelijkse leven je de komende dagen kan volgen omdat hij in een glazen huis op de Neude woont, en dansvoorstelling Complexity of Belonging door Anouk van Dijk en Falk Richter in samenwerking met Chunky Move.

Waarom heb je deze acts uitgekozen?
“Culture should not serve as easy answers. Instead, we should use culture to open up and discuss identities.” Met deze woorden werd donderdag 21 mei het Utrechtse Spring Festival geopend, de start van tien dagen vol theater, dans en andere performatieve kunsten. Hier wil ik graag twee acts uitlichtten die op vernieuwende wijze gaan over hedendaagse identiteitsconstructie.

Door ontwikkelingen zoals globalisering en Web 2.0 lijken we een utopische vrijheid te hebben om te kiezen waartoe we willen behoren. Maar weet jij wie je bent? Waartoe je behoort? Wellicht zijn we ondanks deze vrijheid in het digitale tijdperk toch nog te veel opgesloten in culturele codes en historische verhalen om te bepalen en wie wij willen zijn.

Wanna Play?
Als eerste Dries Verhoeven. Hij zet vanuit zijn glazen huis op de Neude verschillende seks- en datingapps in om hem te helpen voorzien in allerlei dagelijkse behoeften. “Dag 1 14.02 een poging iemand te vinden die komt schaken” staat als opdracht bovenaan de achterwand geschreven. Via projecties op de achterwand zijn wij getuigen van zijn zoektocht via Grindr en soortgelijke platforms. Is het niet vreemd dat spelgezelschap moeilijker te vinden is dan nachtelijk gezelschap?

Alleen wanneer Verhoeven daadwerkelijk bezoek krijgt, wordt ons zicht enigszins belemmerd door een sluier die alleen silhouetten laat zien (vanwege de privacy van de gast). Verder geeft Verhoeven zich volledig bloot. Zoals op de foto te zien is, is zelfs het toilet nauwelijks afgeschermd van de publieke ruimte. In Berlijn zorgde hij door zijn interventie in de publieke ruimte voor veel opspraak, het is niet onwaarschijnlijk het Duitse rumoer samenhangt met zijn homoseksualiteit.

Wanna Play? zet je niet alleen aan het denken over privacy maar vooral ook over intimiteit en het vervagende onderscheid tussen publiek en privé in ons digitale tijdperk.

Complexity of Belonging
Complexity of Belonging door Anouk van Dijk en Falk Richter in samenwerking met Chunky Moves poogt ‘het op theatrale wijze te onthullen van de dagelijkse overlevingsstrijd in een samenleving waarin alles en iedereen met elkaar verbonden is’. Het feit dat digitale media een grote rol spelen in deze performance komt vooral ook terug in het decor dat tevens functioneert als rekwisiet.

Er is een projectiescherm op het podium dat regelmatig op artistieke wijze live de beelden laat zien die de camera op dat moment op het podium opvangt. In deze voorstelling wordt je door negen Australische performers meegenomen in een achtbaan van emoties en persoonlijke verhalen waarin teksttoneel en dans naadloos in elkaar overvloeien en je ogen en oren tekort komt.

Het is een stuk dat veel vragen stelt: Wat vind jij gek aan jezelf? Wat zijn de eigenschappen van jouw ideale partner? Wat vertelt jouw lichaam over jouw geschiedenis? Vragen die door de performers ingevuld worden maar ook de toeschouwer aan het denken zetten over zijn of haar identiteit. Waar hoor ik bij en hoe hoor ik erbij? Het feit dat alle performers Australisch zijn, is vanwege de historische achtergrond extra interessant voor een voorstelling die gaat over identiteitsconstructie in het geglobaliseerde digitale tijdperk.

Waar moeten we eigenlijk op gaan letten?
Nog steeds weet ik niet zo goed wat ik over deze dag moet zeggen. Het was iets dat ik nog nooit gezien of beleefd had maar wat ik je zeker aan kan raden. En zijn de grote filosofische vragen als ‘wie ben ik?’ niet voor je weggelegd dan is het in ieder geval fijn om even onder de druk van social media uit te zijn.

Dus vanavond zit ook jij in de stadsschouwburg te kijken naar performers die 3D twister spelen terwijl twee meter van hen vandaan een andere performer een agressief monoloog houdt, en dat alles tegen de achtergrond van de prachtige Australische lucht. Loop van de week zeker ook even langs Wanna Play? want stiekem is iedereen toch nieuwsgierig naar waar de grenzen liggen van diensten via social media en intimiteit in de publieke ruimte?

Cultuurtip
on 22/05/2015

Maja van Eijndthoven breekt een lans voor het Utrechtse Spring Festival van 21 tot en met 30 mei 2015. Ze wil twee acts speciaal in de etalage zetten.

Welke twee vind jij een aanrader?
Wanna Play, liefde in tijden van Grindr van Dries Verhoeven wiens dagelijkse leven je de komende dagen kan volgen omdat hij in een glazen huis op de Neude woont, en dansvoorstelling Complexity of Belonging door Anouk van Dijk en Falk Richter in samenwerking met Chunky Move.

Waarom heb je deze acts uitgekozen?
“Culture should not serve as easy answers. Instead, we should use culture to open up and discuss identities.” Met deze woorden werd donderdag 21 mei het Utrechtse Spring Festival geopend, de start van tien dagen vol theater, dans en andere performatieve kunsten. Hier wil ik graag twee acts uitlichtten die op vernieuwende wijze gaan over hedendaagse identiteitsconstructie.

Door ontwikkelingen zoals globalisering en Web 2.0 lijken we een utopische vrijheid te hebben om te kiezen waartoe we willen behoren. Maar weet jij wie je bent? Waartoe je behoort? Wellicht zijn we ondanks deze vrijheid in het digitale tijdperk toch nog te veel opgesloten in culturele codes en historische verhalen om te bepalen en wie wij willen zijn.

Wanna Play?
Als eerste Dries Verhoeven. Hij zet vanuit zijn glazen huis op de Neude verschillende seks- en datingapps in om hem te helpen voorzien in allerlei dagelijkse behoeften. “Dag 1 14.02 een poging iemand te vinden die komt schaken” staat als opdracht bovenaan de achterwand geschreven. Via projecties op de achterwand zijn wij getuigen van zijn zoektocht via Grindr en soortgelijke platforms. Is het niet vreemd dat spelgezelschap moeilijker te vinden is dan nachtelijk gezelschap?

Alleen wanneer Verhoeven daadwerkelijk bezoek krijgt, wordt ons zicht enigszins belemmerd door een sluier die alleen silhouetten laat zien (vanwege de privacy van de gast). Verder geeft Verhoeven zich volledig bloot. Zoals op de foto te zien is, is zelfs het toilet nauwelijks afgeschermd van de publieke ruimte. In Berlijn zorgde hij door zijn interventie in de publieke ruimte voor veel opspraak, het is niet onwaarschijnlijk het Duitse rumoer samenhangt met zijn homoseksualiteit.

Wanna Play? zet je niet alleen aan het denken over privacy maar vooral ook over intimiteit en het vervagende onderscheid tussen publiek en privé in ons digitale tijdperk.

Complexity of Belonging
Complexity of Belonging door Anouk van Dijk en Falk Richter in samenwerking met Chunky Moves poogt ‘het op theatrale wijze te onthullen van de dagelijkse overlevingsstrijd in een samenleving waarin alles en iedereen met elkaar verbonden is’. Het feit dat digitale media een grote rol spelen in deze performance komt vooral ook terug in het decor dat tevens functioneert als rekwisiet.

Er is een projectiescherm op het podium dat regelmatig op artistieke wijze live de beelden laat zien die de camera op dat moment op het podium opvangt. In deze voorstelling wordt je door negen Australische performers meegenomen in een achtbaan van emoties en persoonlijke verhalen waarin teksttoneel en dans naadloos in elkaar overvloeien en je ogen en oren tekort komt.

Het is een stuk dat veel vragen stelt: Wat vind jij gek aan jezelf? Wat zijn de eigenschappen van jouw ideale partner? Wat vertelt jouw lichaam over jouw geschiedenis? Vragen die door de performers ingevuld worden maar ook de toeschouwer aan het denken zetten over zijn of haar identiteit. Waar hoor ik bij en hoe hoor ik erbij? Het feit dat alle performers Australisch zijn, is vanwege de historische achtergrond extra interessant voor een voorstelling die gaat over identiteitsconstructie in het geglobaliseerde digitale tijdperk.

Waar moeten we eigenlijk op gaan letten?
Nog steeds weet ik niet zo goed wat ik over deze dag moet zeggen. Het was iets dat ik nog nooit gezien of beleefd had maar wat ik je zeker aan kan raden. En zijn de grote filosofische vragen als ‘wie ben ik?’ niet voor je weggelegd dan is het in ieder geval fijn om even onder de druk van social media uit te zijn.

Dus vanavond zit ook jij in de stadsschouwburg te kijken naar performers die 3D twister spelen terwijl twee meter van hen vandaan een andere performer een agressief monoloog houdt, en dat alles tegen de achtergrond van de prachtige Australische lucht. Loop van de week zeker ook even langs Wanna Play? want stiekem is iedereen toch nieuwsgierig naar waar de grenzen liggen van diensten via social media en intimiteit in de publieke ruimte?

Tags: cultuurtip

Advertentie