‘Aan welke kant van de geschiedenis willen we staan?’

In het Academiegebouw was maandag 17 juni de traditionele zomerborrel voor actieve studenten. De borrel is een gebaar van de besturen van de hogeschool en de universiteit om de studenten te bedanken voor het werk dat ze he afgelopen jaar gedaan hebben.

Tijdens de borrel zijn altijd ook een paar korte praatjes. Zo mocht Romy van den Driessche, voorzitter van Stuf, de studentcommissie Utrecht universiteitsfonds, vertellen over de activiteiten die Stuf het afgelopen jaar heeft gefinancierd, zoals een studiereis, een concert of een congres. 

Nadat ze haar praatje gehouden had, liet ze de microfoon niet los. Haar toespraak van Stuf eindigde met de woorden: "Laten we samen blijven werken aan een toekomst waarin elke student de kans krijgt om te schitteren, zowel binnen als buiten de collegezalen.” Ze vervolgde onverwacht met een statement. “En als ik zeg ‘elke student’ dan bedoel ik ook echt élke student. Ook de studenten die in de gaten worden gehouden door een onderdrukkend regime, ook studenten wiens kritische geluid wordt onderdrukt, ook studenten wiens universiteiten zijn vernietigd.”

Alleen dialoog niet genoeg
Ze verwees daarna naar Gaza. De zes universiteiten die daar vernietigd zijn en de Israëlische bombardementen die meer dan 35.000 Palestijnen heeft gedood. Ze vindt het vreemd dat de universiteit de banden met Israëlische zusterinstellingen niet wil bevriezen onder het mom van academische vrijheid. “Het argument is dat dialoog belangrijk is. Maar dialoog is niet genoeg wanneer fundamentele mensenrechten worden geschonden”, zei Romy in de aula van het Academiegebouw. “Wees niet laf en luister naar de studenten. Een academische boycot is een minimum eis. Aan welke kant van de geschiedenis willen wij staan.”

Rector Henk Kummeling reageerde kort op de toespraak. “Wij als bestuur denken diep na over deze kwestie, samen met andere bestuurders in het land en de wereld. Wij komen tot een andere afweging. Wij zoeken naar een vorm van samenwerken waarbij we de mensen in die gebieden echt kunnen helpen. De vraag is of een boycot de meest wenselijke oplossing is. Zeker nu tal van Israëlische studenten en medewerkers protesteren tegen de daden van de regering Netanyahu.”

Gebruik van de functie
Bij het Universiteitsfonds waren ze niet blij met de actie van de voorzitter van hun studentencommissie. Robbert-Jan Feunekes: “Het lijkt nu net alsof ze dit statement gemaakt heeft namens het Universiteitsfonds. Wij waren hier niet van de op hoogte en hebben haar daar ook op aangesproken.”

Terugkijkend is Romy tevreden over haar actie. "Het was best spannend om te doen. Maar ik vond het belangrijk om deze gelegenheid aan te grijpen. Naar mijn idee luistert het bestuur onvoldoende naar de actievoerders en ik kon gebruik maken van de kans die ik kreeg om deze belangrijke boodschap te brengen. Ik was blij verrast met het applaus en de steun van de aanwezige studentbestuurders. En natuurlijk willen we niet het contact verbreken met de Israëlische studenten en medewerkers die demonstreren tegen het beleid van Netanyahu. We zijn tegen de institutionele contacten die het regime mogelijk maken. Het college van bestuur geeft aan er mee bezig te zijn, maar doet wat mij betreft too little too late."