RUS eindelijk weer in landsfinale

'Als ik m’n zus tegenkom op het veld ga ik er net wat harder in'

Zusjesbattle eenmalige publicatie
Juliette met zus Morgane aan haar enkels. Foto: E.J. van Ommen

Aan het begin van het seizoen zat Juliette nog “op nul” bij de fysio. De binnenband van haar knie was gescheurd en door een verkeerde diagnose kon ze maandenlang alleen simpele oefeningen zonder gewichten doen. 

Door hard te werken, samen met een topsport-fysiotherapeut, staat ze nu weer op het rugbyveld. “Mijn doel was in de eerste plaats om gewoon weer pijnvrij te kunnen lopen. Dat ik nu de landsfinale kan spelen, voelt als de kers op de taart.”

“En dan ook nog tegen mijn zusje”, vervolgt ze met een brede glimlach. Want haar zusje, Morgane (21), speelt bij de tegenstander: AAC uit Amsterdam. Een mooie rivaliteit, die door hun vader “Le Crunch” wordt genoemd – verwijzend naar de rivaliteit tussen rugbygrootmachten England en Frankrijk.

“Ik wil gewoon heel graag van haar winnen”, vertelt Juliette tijdens een interview op Olympos, de RUS-thuisbasis. De wedstrijd wordt dit weekeinde gespeeld in Amsterdam, het is dus een soort thuiswedstrijd voor AAC. En dan verloor RUS ook nog twee keer van AAC in het reguliere seizoen. Er wacht Juliette en haar teamgenoten dus een pittige wedstrijd. “Maar ik heb gewoon zin om te ballen en er alles aan doen om de wedstrijd te winnen. Ik hou me niet zo bezig met alle randzaken.”

Sisterly love
De enige randzaak die ze niet kan vermijden is de strijd met haar zusje. “We zijn de hele tijd aan het appen.” Maar ondanks alle grapjes en pesterijtjes is er ook veel respect. Ze sporen elkaar bijvoorbeeld aan om medische hulp te zoeken bij kleine pijntjes. “En ik gun het mijn zusje ook wel echt.”

Op het veld zullen ze elkaar niet vaak tegenkomen, want ze spelen op verschillende posities. “Maar als ik haar mag tackelen, weet ik dat ik er net wat harder inga dan normaal. Maar wel met een glimlach.” 

Juliette in actie

Studentenrugby in de finale
RUS werd tussen 2012 en 2016 vijf keer landskampioen. Maar de afgelopen jaren waren ze afwezig in de finale om het landskampioenschap. Toch komt het succes niet helemaal uit de lucht vallen. Aan het begin van het seizoen was al afgesproken dat het behalen van de finale het doel was. 

“We zijn toen met z’n allen achter die ambitie gaan staan. Onze coach Sylke is zelfs gestopt met haar functie bij het Nederlands team om zich volledig op RUS te focussen.” 

Volgens Juliette heeft die doelgerichte mindset ervoor gezorgd dat RUS zo’n goed seizoen heeft. “Er wordt keihard gebikkeld en dat werkt gewoon.”

Stoppen
Juliette weet ze dat er een moment komt dat ze zal moeten gaan stoppen met rugby. Het risico op blessures is groot en ze wil haar toekomst als arts niet in gevaar brengen. “Ik heb mijn handen nodig voor die studie.” 

Maar ze moedigt jonge meisjes aan om op rugby te gaan. “Ik zou willen dat ouders hun kinderen vaker kennis laten maken met Rugby. Het is een leuke en sportieve sport. Ik heb mij als vrouw nergens zo krachtig gevoeld als op het rugbyveld.” 

Waar veel teamgenoten pas in hun studententijd begonnen met rugby, zijn er dit jaar ook vier spelers die ook al in de jeugd actief waren. “Je merkt meteen dat dat het niveau ten goede komt.” 

Sjaal
Of ze nu winnen of verliezen: het wordt dit weekeinde een groot feest. Er zijn bussen geregeld zodat niemand hoeft te rijden en er worden sjaals verkocht om, geheel in RUS-kleuren, op de tribune te zitten. “Het halen van de finale is voor ons al een prestatie op zich”, aldus Juliette.

Voor wie gaat de rugbygekke vader van de Ter Cock-zusjes juichen? “Toen een teamgenoot hem vroeg of hij naar de winnaar of naar de verliezer zou rennen, wist hij geen antwoord te geven. Maar ik denk dat hij sowieso heel trots is en dat hij na de wedstrijd meteen met ons samen op de foto wil.” 

En naar wie rent ze zelf als ze wint? “Eerst naar mijn team, maar daarna snel naar mijn zusje.”

Tags: rugby

Advertentie