Als je begeleider er vandoor gaat met je scriptie

Een prima scriptie, schreef een student van de Open Universiteit. De data die hij verzamelde waren zelfs zo nuttig dat twee wetenschappers er een artikel over schreven. Maar ze vergaten daarbij hun bron te vermelden.

Het kwam geen moment in hen op om de oud-student op de hoogte te stellen van de publicatie, verklaren de twee later in een hoorzitting voor de klachtencommissie wetenschappelijke integriteit. Sterker nog, auteur nummer twee wist niet dat de data van een student afkomstig waren. Erg dom, geven ze toe. Maar geen kwade opzet.
Wat is er gebeurd? In oktober 2004 leverde de student van de Open Universiteit zijn eindwerkstuk in. Zijn begeleider vroeg hem daarna om de complete dataset, om te kijken of de cijfers geschikt zouden zijn voor publicatie. Dat bleek niet het geval, oordeelde hij toen.
Maar twee jaar later, in 2006, duikt de dataset weer op. De begeleider bespreekt de cijfers met een collega, en samen besluiten ze een artikel te schrijven. Dat artikel is in 2010 gepubliceerd. In de bronvermelding verwijzen de wetenschappers niet naar het werk van de oud-student. Als hij er lucht van krijgt, dient hij een klacht in.
Het college van bestuur van de universiteit schrijft verbaasd te zijn “over de hoge mate van naïviteit die beide beklaagden aan de dag hebben gelegd”. En naïef of niet, weglaten van bronvermelding en overschrijven van andermans werk is plagiaat, oordeelt het college.
Om het goed te maken moeten de twee auteurs binnen een jaar een rectificatie laten plaatsen bij het gewraakte artikel. Ook moeten zij schriftelijk hun excuses aanbieden aan de oud-student. Of wat voor soort artikel of data het gaat is niet bekend, omdat de uitspraken van het college geanonimiseerd worden gepubliceerd.