Deal met Maastricht moet Universiteit van York Brexit-proof maken

Britse universiteiten zijn als de dood voor de Brexit en vooral voor de no-deal-variant. Die heeft tot gevolg dat de Britse universiteiten geen toegang meer tot Europese onderzoeksfinanciering hebben en niet langer kunnen meedoen met Europese uitwisselingsprogramma’s voor studenten en staf. De Universiteit van York is dan ook niet de enige Britse instelling die partners zoekt in de EU.

Maastricht en York hopen dat ze de negatieve gevolgen van de aangekondigde uittreding bij voorbaat kunnen verzachten. De overeenkomst geldt voor drie jaar, in de hoop dat de mist rond de Brexit dan enigszins is opgetrokken.

De Universiteit van York haalt nu zo’n 15 procent, bijna 11,5 miljoen euro, van haar jaarlijkse researchgeld uit Brussel, en driehonderd van haar studenten staan ingeschreven bij universiteiten elders in Europa.

De deal met de Universiteit Maastricht (UM) geeft de zekerheid dat de mobiliteit van staf en studenten enigszins overeind blijft en dat via Maastricht de deur naar EU-onderzoeksgeld in ieder geval niet geheel dicht zal slaan. Omgekeerd kan de UM van Brits onderzoeksgeld profiteren.

Onzalig
Bestuursvoorzitter Martin Paul van de UM maakt zich al geruime tijd druk over de in zijn ogen onzalige Brexit-plannen en de gevolgen voor de wetenschappelijke wereld en “de collega’s in het Verenigd Koninkrijk. Wij nemen onze verantwoordelijkheid, buiten de politiek om”, verklaart hij.

Het nieuws laat ook de Britse pers niet onberoerd. The Times suggereert dat York hiermee haar eigen ‘Maastricht Treaty’ heeft gesloten in een periode van “groeiende paniek over de condities waaronder het VK de EU zal verlaten”.