Drie studenten Geesteswetenschappen genomineerd als campuscolumnist

Voor het eerst zal dit jaar een student Geesteswetenschappen de titel van campuscolumnist 2015 krijgen. De drie genomineerden volgen een Letterenstudie. Op 14 januari wordt de winnaar bekend gemaakt.

Tot nu toe waren alle campuscolumnisten verbonden aan een opleiding in De Uithof. Daar gaat na drie jaar verandering in komen. De jury schoof uit de 25 inzendingen drie kandidaten naar voren die allen een opleiding Geesteswetenschappen in de binnenstad volgen. De winnaar zal een jaar lang een podium op DUB krijgen en het Erik Hardeman-stipendium van 1000 euro ontvangen.
Tweede nominatie voor Lea ter Meulen
Niet dat er eerder geen Geesteswetenschappers waren genomineerd. Integendeel. Bij de vorige editie was Lea ter Meulen ook al genomineerd. Toen viel de keuze uiteindelijk op Ruud Schotting. Maar Lea liet zich niet uit het veld slaan en ondernam dit jaar opnieuw een poging. Ook dit keer pikte de  jury haar column eruit waardoor ze dus voor de tweede keer op rij kans maakt op de titel campuscolumnist.
Lea ter Meulen is nu student bij de tweejarige onderzoeksmaster Taalwetenschappen. Haar bachelor heeft ze gedaan bij het University College Utrecht. Haar genomineerde column heet De dokters van morgen en daarin vraagt ze zich af wanneer de dokters, advocaten, pedagogen en doctoren van straks die nu slonzig en studentikoos leven in het IBB-complex de omslag naar brave burgers zullen maken.
Rosita Kiewik is klaar met het achteloos afvinken
De tweede genomineerde is Rosita Kiewik (24). Zij is masterstudent Film- en Televisiewetenschap. Ze volgde eerder de bachelor Communicatie & Informatiewetenschappen en het honoursprogramma van Descartes waar studenten vanuit verschillende disciplines gezamenlijk college volgen. Haar genomineerde column heet Klaar met afvinken. Ze verzet zich daarin tegen het idee van veel leeftijdgenoten die mogelijk achteloos activiteiten afvinken. Die leefwijze blijft oppervlakkig en gaat ten koste van oprechte interesse en nieuwsgierigheid.
“Ik vind het leuk om te observeren, te ondervinden wat mij raakt en daar dan over te schrijven”, zegt Rosita. “Als campuscolumnist kan dat binnen de universiteit en het zou mooi zijn als je mensen aan het denken kunt zetten.”
De kanonskogeltjes van Elianne Dummer
Elianne Dummer (20) is de derde genomineerde. Zij is derdejaars bachelorstudent Nederlands. Haar column heet Napoleons kanonskogeltjes en beschrijft het besef te studeren in een bibliotheek die ooit het onderkomen was van de Franse Lodewijk Napoleon Bonaparte.
Voor Elianne komen in de campuscolumnist een paar zaken samen . “Mijn betrokkenheid bij het studenten- en studieleven, mijn voorliefde voor Utrecht en mijn passie voor schrijven. Het leuke is dat je in een column op een speelse manier met taal kan omgaan en dat wat je schrijft lezers kan prikkelen en uitdagen. “
Inzendingen vaak kritisch van toon
Het aantal inzendingen lag met 25 deelnemers iets lager dan vorig jaar, maar de kwaliteit over de hele linie was in de ogen van de jury hoog. In de jury zaten dit jaar universiteitshoogleraar Frits van Oostrom, schrijver Ronald Giphart, hoogleraar Privaatrecht Ivo Giesen, directeur van de universiteitsbibliotheek Anja Smit en student Nederlands en universiteitsraadslid Rik Vangangelt. Alle columns waren geanonimiseerd - de juryleden wisten dus niet wie de schrijvers waren.
De onderwerpen van de blogs liepen ook dit jaar uiteen. Van beschouwingen over een hospiteeravond tot ophokuren. Het thema dat dit jaar het meest werd opgepikt, is het verbod op laptops in de collegezaal.
Laten we eerlijk zijn: het internet houdt je wél wakker tijdens dat saaie college waarvoor je veel te vroeg je nest uit bent gekropen. Je weet wel, gegeven door die vent met die monotone stem waarbij het eerste uur een herhaling is van het vorige college.
Ook was de toon vaker kritisch. Zowel als het ging over universitaire faciliteiten, over de docenten als over de medestudenten.  
Leuker kunnen we het niet maken. Makkelijker ook niet. Ik denk weleens dat dit het motto van de universiteit is.
De column van een studente die schreef vanuit haar tijdelijke studieplek op Seoel Hanyang Universiteit, viel op.
De moraal van dit verhaal, is echter: hoe vaak en graag we ook mogen klagen over onze uni, wij worden tenminste niet verplicht achterin de klas te zitten en onze mond te houden zodra we iets niet begrijpen.
En precies dat; net dat beetje extra waardering voor de Universiteit Utrecht, en het milieu waarin wij kunnen studeren, is een van de belangrijkste lessen die ik in Seoel geleerd heb.
Zo zie je maar, constateerde de jury, moet je soms naar het buitenland om de eigen omgeving te waarderen.