DUB krijgt ode van dichter Ingmar Heytze als lustrumcadeau

DUB vierde woensdag in Parnassos het vijftigjarig bestaan van onafhankelijke journalistiek aan de Universiteit Utrecht. Bovendien werd het nieuwe themamagazine Student en Stad gepresenteerd. Tijdens de viering van die twee heuglijke feiten werd stilgestaan bij de relatie van het universiteitsblad met de Utrechtse studenten en van de Utrechtse studenten met de stad Utrecht.

Hoofdredacteur Ries Agterberg constateerde dat nog steeds veel mensen DUB zien als een ‘studentenblaadje’, terwijl al vanaf het begin van het universiteitsblad professionele journalisten verantwoordelijk zijn voor de artikelen. Maar misschien is dat ook wel goed, stelt Agterberg. Het universiteitsblad heeft altijd ruimte willen bieden en ook geboden aan studenten met journalistieke ambities die als stagiair of freelance-medewerker bijdragen leveren.

In de beginjaren lag het accent van de artikelen in het universiteitsblad volgens de hoofdredacteur vooral op thema’s als democratisering, protestacties en studentenhuisvesting. Gewone studenten kwamen nauwelijks aan het woord. Dat veranderde in de jaren negentig toen het Ublad ging schrijven over onderwerpen als 'dansen in de stad' en nieuwe rubrieken ontwikkelde met titels als 'de liefde'.

In het nieuwe magazine dat in Parnassos werd gelanceerd, wordt de veranderde relatie tussen studenten en niet-studenten in Utrecht sinds 1969 geschetst door de DUB-redactie. Campuscolumnist Mathijs Geurts las de column voor die hij voor het magazine schreef. Daarin wijst hij op het merkwaardige feit dat in Utrecht wonende studenten hun eigen stad helemaal niet kennen. Dat wil zeggen: ze hebben een totaal andere beleving dan een bezoeker van de stad. Een Utrechts museum heeft Mathijs nog niet van binnen gezien.

Rector Henk Kummeling prees de moed van bestuurders die ooit voor een onafhankelijke krant kozen. Hij roemde de betrouwbaarheid van de artikelen op DUB en zei dat die bestuurders helpen om te ontdekken welke ideeën op de universiteit leven. Daarnaast verwees hij met genoegen naar de scherpe column 'Schreef' uit het vroegere Ublad. “Deze columns van Erik Hardeman over de zonovergoten kamers van de universiteit waren een roddelrubriek op niveau.”’

Kummeling gaf toe dat er in het bestuursgebouw ook wel eens geklaagd werd over de kritische verhalen. “Moeten ze daar nu echt over schrijven?, hoor je zo nu en dan.” Ook is niet elke bestuurder even verguld als hij of zij wordt afgebeeld in de cartoons van Niels Bongers. “Maar ik ben er trots op en laat ze thuis zien”, vertelde Kummeling.

De rector vond dat de overstap van papier naar digitaal in 2010 een goede zet is geweest. DUB heeft daardoor het bereik vergroot. “Wij worden soms door ambtenaren van het ministerie gebeld voor uitleg naar aanleiding van een artikel op DUB.” Alleen had de naam voor de rector niet veranderd hoeven te worden. Waarom noem je het Digitaal Universiteitsblad?, vroeg hij zich af. Het kan toch ook gewoon Universiteitsblad heten?

Het vijftigjarig bestaan was voor de universiteit aanleiding een cadeau te bedenken voor het (digitale) universiteitsblad. Ingmar Heytze, de voormalig stadsdichter, oud-student Algemene Letteren en oud-freelancer van het Ublad, werd gevraagd een gedicht te schrijven en voor te dragen.

In zijn gedicht refereert Heytze aan het fenomeen 'Ukjes', de kleine advertenties uit het Ublad die vroeger door veel lezers werden gespeld. Deze advertentierubriek werd doorgaans gedomineerd door brave studenten die "een gezellig huis" zochten. Maar één keer was het oog van Heytze gevallen op een Ukje van zeven woorden: ‘Trut zoekt huis om sfeer te verzieken’. En dat is volgens hem nu precies de rol van een kritisch universiteitsblad binnen een universitaire gemeenschap.