Koffietafelboek laat (meer dan) 50 jaar geschiedenis van Het Zinkstuk herleven

Het idee voor het boek ontstond tijdens collegejaar ’20-’21. Toenmalig secretaris van Het Zinkstuk en UU-student Pedagogische Wetenschappen Meike vond een stapel papieren uit de jaren 70 in de verenigingskast op sportcentrum Olympos. Haar interesse was gewekt, maar door bestuursdrukte kwam het voorstel om een boek te schrijven toen niet verder dan een pitch tijdens een bestuursvergadering. 

Anderhalf jaar geleden begon het toch weer te kriebelen. Meike besloot samen met verenigingsgenoten Josine, Anne, Paul en Thijs het idee tot uitvoering te brengen. Dat het tiende lustrum eraan zat te komen, was een mooie aanleiding.

“Uiteindelijk zijn we gewoon nieuwsgierig hoe we zijn gekomen waar we nu zijn”, vertelt Paul. Anne: “Als we er iets mee wilden doen, dan moest het ook wel nu. Nu zijn de meeste mensen er nog. Dat speelde ook mee.”

Oude wedstrijdkleding en plakboeken
Wat begon met een mapje met oude papieren en wat namen, kreeg een vervolg in de vorm van interviews met ongeveer honderd oud-leden. “We hebben leden van het eerste uur gesproken die verbaasd waren dat de vereniging nog bestond”, aldus Paul. Meike: “We vertelden dan verhalen van nu en lieten de website zien. Dan zeiden ze: ‘Wow, we hebben echt wel wat achtergelaten’.”

“Er waren mensen die hele mappen met foto’s, posters en wedstrijdkleding uit hun Zinkstuktijd hebben bewaard”, vervolgt Meike. “En er was ook iemand met een uitgebreid Zinkstuk-plakboek." Josine grappend: “Ik moet zeggen: als sociale media niet bestond, zou ik waarschijnlijk zelf zoiets maken.” 

Echt 50 jaar?
Bij het doorlezen van de archieven van een papieren voorloper van DUB vond de commissie opmerkelijk genoeg al een referentie aan Het Zinkstuk uit oktober 1969. Het blad schreef destijds dat de vereniging “te water gelaten” werd – een uitdrukking waar de watersporters zichtbaar blij van worden. De vondst riep tegelijkertijd verwarring op bij de vijf, want de vereniging houdt al sinds jaar en dag 1 september 1973 aan als oprichtingsdatum.

Een lid uit het begin van de jaren 80 zei daarover in een interview dat de schrijvers van het boek zich daar niet zo veel zorgen over moesten maken. Voor een inschrijving bij de Kamer van Koophandel moest destijds een datum van oprichting worden gekozen. De bestuurders wisten dat de vereniging al een tijd bestond, maar niet precies hoelang en gokten maar wat. 

Zo heeft de commissie het mysterie rond de echte oprichtingsdatum net niet helemaal kunnen ontrafelen. “Toen waren dat soort dingen misschien helemaal niet belangrijk om vast te leggen”, concludeert Meike.

Alumnivereniging krijgt nieuw leven
De vijf kwamen er ook achter dat er een alumnivereniging bestond, opgericht rond de eeuwwisseling. “Toen we de voorzitter van deze vereniging contacteerden, was hij verbaasd dat hij nog als bestuurder ingeschreven stond bij de Kamer van Koophandel”, vertelt Paul. 

Die alumnivereniging is, met Paul als penningmeester, nu nieuw leven ingeblazen. “Dus als lezers van DUB ooit lid zijn geweest van Het Zinkstuk, dan moeten ze maar eens op zobot.nl kijken.”

Commissie spit oude Ubladen door in binnenstadsbibliotheek, eigen foto.

En na anderhalf jaar ligt het er dan: een hardcover boek met 104 pagina’s vol met verhalen en foto’s. “Een mooi koffietafelboek, met als rode lijn dat er eigenlijk veel hetzelfde gebleven is”, zegt Meike. “Het zijn altijd studenten geweest die zwommen of aan waterpolo deden. En daarna op de kant gezelligheid met elkaar zochten.” 

Als er al iets is veranderd, dan is het wel dat het er nu vaak wat formeler aan toegaat bij het besturen van de vereniging. “Het zomaar een beetje onbezonnen besturen is wel voorbij. Je moet nu aan zo veel regels voldoen”, vertelt Paul. “Soms lijkt het wel meer op een echt bedrijf.” 

Op de vraag of ze trots zijn op het boek, denkt Paul even na: “Trots? Tevreden? Het is gewoon een mooi boek.”