Nieuwe episode in soap rond fietsenstalling

De dure trekkingbike van Lennart Herlaar staat overdag op zijn kamer in het Buys Ballotgebouw. De informaticadocent fietst elke dag op en neer naar zijn woonplaats Hilversum, een afstand van zo’n 22 kilometer. Maar een veilige plek om zijn fiets te stallen in de buurt van zijn werkplek is er niet meer, zo vindt hij.

Sinds vorige week maandag kan Herlaar zijn fiets niet meer kwijt in de stalling voor het Buys Ballotgebouw. Die moet verdwijnen vanwege de herinrichting van het Princetonplein. Medewerkers van het Buys Ballotgebouw kunnen hun fietsen nu stallen onder het Koningsbergergebouw. Daar is een deel van een gangpad voor hen gereserveerd, in totaal gaat het om 150 plekken. Medewerkers kunnen toegang krijgen door met hun pas een heuphoog elektronisch hek te bedienen.

'Fietsen buiten en niet binnen houden'
“Wie kwaad wil, springt zo over dat hek heen”, demonstreert Herlaar ter plekke. “Maar dat hoeft niet eens. Je kunt ook gewoon tussen de fietsrekken doorklimmen. Met een druk op de knop loop je vervolgens zo met een fiets naar buiten.”

Daarbij zijn de fietsenrekken niet de handige ‘nietjes’ die in de oude stalling stonden. In het Koningsbergergebouw staan dubbele rekken met bovenin uitschuiflades. Onhandige dingen die het schadevrij stallen van zwaardere fietsen moeilijk maken, meent Herlaar. “Bovendien kan ik mijn fiets daar niet aan bevestigen met het slot dat mijn verzekeringsmaatschappij eist.”

Volgens de informaticadocent lijkt de nieuwe faciliteit vooral bedoeld om fietsen van studenten buiten te houden. En niet om de kostbare fietsen van medewerkers binnen te houden. "Collega’s hebben elektrische fietsen waarvan de verzekeringspremie alleen al hoger is dan de kosten van een gemiddeld studentenbarrel."

'Een redelijk alternatief'
Herlaar was niet de enige die zijn beklag deed. Ook de U-raad hoorde vele bezorgde geluiden vanuit het Buys Ballotgebouw. De bètafaculteit en de universitaire directie Vastgoed & Campus stuurden een mail rond over de kwestie en publiceerden een intranetbericht waarin zij een reactie gaven op de klachten. Zij stellen voor begin januari een bijeenkomst te beleggen waarin de zorgen en wensen van de gebruikers van de fietsenstalling op tafel kunnen komen. “Laten we de komende weken gebruiken om te leren omgaan met de nieuwe afgesloten fietsenstalling”, zo roepen zij op in het intranetbericht.

Eric Brink, projectmanager bij Vastgoed & Campus, meent dat er “binnen de randvoorwaarden” een redelijk alternatief is gekomen voor de fietsenstalling voor het Buys Ballotgebouw. “Het was nooit de bedoeling een geheel nieuwe fietsenstalling te bouwen. We merken nu dat gebruikers de afsluitbaarheid niet voldoende vinden. Daar kunnen we nog eens naar kijken.”

Over de rekken zegt hij: “Dit zijn de rekken waarvoor bij de aanleg van de fietsenkelder onder het Koningsbergergebouw is gekozen. Een belangrijke overweging was toen dat je hiermee de meeste plekken creëert. Nu zouden we dat waarschijnlijk anders doen. Bij het nieuwe Vening Meineszgebouw is wel gekozen voor nietjes.”

'Weinig geleerd'
Het is zeker niet voor het eerst dat de stalling van fietsen van medewerkers in het Buys Ballotgebouw ter discussie staan. Afgelopen voorjaar werden medewerkers overvallen door de onaangekondigde sluiting van hun stalling. Als ludiek protest tegen het besluit en de slechte communicatie daarover plaatsten zij hun rijwielen in de hal van hun gebouw.

Volgens Herlaar strookt het universitaire bouwbeleid in geen enkel opzicht met het universitaire beleid om het gebruik van de fiets te stimuleren. Het ontwerp van de nieuwe fietsenstalling onder het Koningsbergergebouw maakt volgens hem bovendien duidelijk dat er weinig is geleerd van de eerdere discussies. “Dit moet bedacht zijn door mensen die zelf niet fietsen. Anders verzin je zoiets niet.”

Eric Brink vindt veel van de klachten die de medewerkers – bijvoorbeeld via intranet – uiten aan het adres van Vastgoed & Campus “ongenuanceerd” en “weinig terecht”. Volgens hem werken medewerkers van zijn directie hard om de beste oplossingen te verzinnen. “Maar daarbij moeten wij steeds in ons achterhoofd houden dat iedere euro die wij uitgeven niet naar onderwijs of onderzoek kan. Doen we het altijd goed? Nee. Willen we luisteren naar en leren van kritiek? Ja. Maar we kunnen het waarschijnlijk niet iedereen helemaal naar de zin maken.”

Over het verwijt van de voortdurende gebrekkige communicatie zegt hij: “We doen echt ons best. Maar als je het niet wilt horen, dan kan het waarschijnlijk ook niet vaak genoeg uitgelegd worden.”

De fiets op de kamer van Lennart Herlaar