Sir Prof. Dr. Jeffrey Mosquito prikkelt discussie over wetenschappelijke mores
Wie goed kijkt, ziet grote verschillen tussen wetenschappers. Beeld uit animatie van leden Jonge Akademie en Bruno Wayenburg
“Rens, vind jij het eigenlijk belangrijk hoeveel publicaties je hebt?” “Ik tel ze elke nacht, Stefan.” Met hun losse optreden hebben statisticus Rens van de Schoot en experimenteel psycholoog Stefan van der Stigchel vrijdagochtend de lachers herhaaldelijk op hun hand in de sacristie van de Domkerk. Op zitzakken en op de grond horen enkele tientallen merendeels jonge wetenschappers toe, sommigen voorzien van een zak popcorn die bij de ingang op dit vroege tijdstip al te verkrijgen is.
Dit deel van de Domkerk is deze week tijdens een groots congres voor ontwikkelingspsychologen ingericht als een gezellige huiskamer. Het betreft een initiatief van leden van de Jonge Akademie. Onder de titel Huiskamer van de Wetenschap, of in het Engels Living Room of Science, willen zij de komende tijd presentaties en discussies houden over de normen en waarden in de wetenschap. Daarbij kunnen vragen aan bod komen over auteurschap en publicatiedruk, maar ook over werkdruk, carrière maken, diversiteit etcetera. Later dit jaar moet er een online platform van start gaan waarop dit soort thema’s centraal staan.
Als startschot voor het project lanceerden Van der Stigchel en Van der Sloot vrijdag een video die ze maakten samen met animatiemaker Bruno van Wayenburg. Een op en top Britse antropoloog begeeft zich voorzien van tropenhelm en –kleding onder de leden van verschillende wetenschappelijke stammen en beschrijft de grote verschillen.
Want daar zijn Van der Schoot en Van der Stighel samen met de andere leden van de Jonge Akademie op uit. Door te praten met collega’s uit andere disciplines en uit andere landen komen jonge academici erachter dat er elders soms een heel andere wetenschapspraktijk bestaat. Met die kennis kunnen ze kritischer kijken naar de eigen cultuur en het eigen handelen en deze verbeteren.
De bijeenkomst in de sacristie vrijdag gaat vooral over ghost authors. Een arts die slechts patiënten aanlevert voor het onderzoek, maar ook een bovengeschikte eist soms expliciet of impliciet vermelding als auteur. En dat terwijl ze de inhoud van het artikel soms niet eens begrijpen. Van der Stigchel: “Herkennen jullie dat soort fenomenen. Hoe erg vinden we dat?”