Studenten Wittevrouwensingel claimen 15.000 euro van intimiderende huisbaas

Studenten van een pand aan de Wittevrouwensingel eisen 15.000 euro schadevergoeding van hun huisbaas Marcel van H. Hij wordt verdacht van dwang en vernieling. De strafzaak die donderdag diende, werd kort na aanvang van de zaak, uitgesteld.

In de rechtbank in Utrecht staat donderdag 27 februari de strafzaak tegen de beruchte huisbaas Marcel van H. op de rol. Van H. zou zijn huurders aan de Wittevrouwensingel een jaar lang hebben gepest en geïntimideerd, nadat zij via de huurcommissie om huurverlaging hadden gevraagd.
Onwennig zitten de huurders en hun naasten met hun advocaat donderdag bij de ingang van de rechtszaal. Hun huisbaas Marcel van H. is er ook. Hij zit aan de overkant, uit het zicht. Contact is er niet. Bodes in de rechtbank zijn gewend om slachtoffers en verdachten ver uit elkaar te houden. De ontmoeting tussen de 43-jarige Marcel van H. en zijn ontevreden huurders van de Wittevrouwensingel in Utrecht leidt niet tot woede-uitbarstingen of emotionele taferelen. Het gaat er kalm aan toe.
Journalisten zijn er ook, hoewel dit in de rechtbank een kleine strafzaak is, is de zaak tegen de huisbaas een grote mediazaak geworden. Huisbazen spreken nu eenmaal tot de verbeelding - zeker als de beschuldigingen zo ernstig zijn: vernielde internetkabels, kapotte beeldschermen en bekogeld met een chemische stinkbom waarvoor de brandweer moest uitrukken.
Vraag om huurverlaging leidt tot intimidatie
Hadden de huurders dit allemaal maar geweten, toen ze de stap naar de huurbescherming maakten. Ze daagden hun huisbaas voor de huurcommissie. Die stap was financieel verstandig, want de huurders kregen gelijk en dat leverde veel geld op. Hun huisbaas moest ze 10.000 euro terugbetalen. De huur werd verlaagd van bijna 900 naar minder dan 500 euro per maand.
Daarna volgde een jaar vol ellende voor de huurders. Van H. geeft buiten de rechtszaal toe dat hij in een ruzieachtige sfeer heeft gevraagd aan een huurder om van de stap naar de huurcommissie af te zien. De huurder voelde zich bedreigd. Het is moeilijk hard te maken dat de huisbaas achter de daaropvolgende intimidaties en vernielingen zit, maar de huurders zeggen dat ze camera’s hebben opgehangen en daarmee bewijs hebben verzameld.
Hun advocaat Mark Appel vertelt dat hij net van plan was om een civiele zaak tegen de huisbaas aan te spannen, toen de strafzaak van de grond kwam. Met die civiele zaak wilde de advocaat afdwingen dat Van H. zich als een goed huisbaas zou gaan gedragen. Die plannen staan in de ijskast nu huisbaas Van H. wordt aangepakt door het Openbaar Ministerie.
Aangifte bij de politie leidt tot strafzaak
De huurders, die meewerkten aan televisieprogramma’s en krantenartikelen, hadden namelijk ook aangifte gedaan bij de politie van alle vernielingen en intimidaties. Die aangiftes hebben geleid tot deze strafzaak. Blijkbaar is er enig hard bewijs, want anders had de officier van justitie Van H. niet voor de rechter gebracht. Hoe hard dat bewijs is, dat beoordeelt de rechter later.
De officier heeft uit de aangiftes twee feiten gedestilleerd die hij in juridische termen heeft vertaald: Van H. wordt beschuldigd van dwang en vernieling. De officier wil op de zitting bewijzen dat huisbaas Marcel van H. heeft geprobeerd om zijn huurders te dwingen af te zien van hun winst bij de huurcommissie. Dat is strafbaar.
De huurders zijn in deze strafzaak, de benadeelde partij. Hun advocaat Mark Appel heeft een vordering ingediend om 15.000 euro schade vergoed te krijgen.
Deze strafzaak heeft als voordeel voor de getroffen huurders dat ze mee kunnen lopen met het Openbaar Ministerie. Als de strafrechter bijvoorbeeld vaststelt dat de huisbaas spullen heeft vernield, dan bepaalt diezelfde rechter ook direct hoeveel schade de huisbaas moet vergoeden. Ook moet de officier van justitie het bewijs leveren. De huurders hoeven dus zelf geen rechtszaak meer aan te spannen en de staat int het geld bij de huisbaas. Dat is een gemakkelijke manier om de schade vergoed te krijgen zonder langdurige rechtszaken. Het nadeel is dat er in een strafzaak keihard bewijs moet zijn.
Veertig minuten zijn te kort voor de zitting
De zitting waar 40 minuten voor is uitgetrokken, begint een uur te laat. De advocaat van de huisbaas kondigt direct aan dat hij een urenlang pleidooi heeft opgesteld. Bovendien wil hij een huurder en zijn vriendin als getuige ondervragen op de zitting van de politierechter. Deze vriendin speelt een rol omdat zij de bedreigingen van de huisbaas zou hebben gehoord.
Die twee getuigen wisten dat dit zou gebeuren. Maar de politierechter besluit om de zaak aan te houden. Hij denkt dat er te weinig tijd is om de twee te ondervragen en ook de strafzaak af te doen, want het schema van de rechter lag al in de soep. De politierechter verwijst de zaak terug naar de rechter commissaris. Daarbij zullen de huurders scherp ondervraagd worden door de advocaat van de huisbaas.
Die advocaat wil buiten de rechtszaal niet zeggen wat hij gaat vragen. Want hij wil niet dat deze getuige dat in de krant leest. De huurders en hun advocaat zijn erg teleurgesteld door het uitstel. Ze waren liever vandaag van de hele zaak af geweest.
De getuigenverhoren bij de rechter commissaris zijn achter gesloten deuren en de volgende zitting zal een paar maanden op zich laten wachten. Wordt vervolgd dus