Wetenschappelijke artikelen met wollige samenvatting meer geciteerd

Gooi alle schrijftips maar overboord. Wetenschappelijke artikelen met wollige abstracts erboven worden vaker geciteerd dan artikelen met een heldere, puntige samenvatting. Vooral in de geologie.

More is more, luidt de opvallende conclusie van enkele wetenschappers die tien gouden regels van het schrijven aan empirisch onderzoek onderwierpen. Frustrerend maar waar, beroerde abstracts scoren beter.

Misschien lezen duidelijke samenvattingen met korte zinnen lekkerder dan stroperige samenvattingen vol jargon, maar die ‘slecht’ geschreven teksten worden desalniettemin beter geciteerd, staat in het artikel ‘Ten Simple (Empirical) Rules for Writing Science’.

De onderzoekers namen honderdduizenden artikelen uit allerlei disciplines en analyseerden onder meer de lengte van zinnen en de eenvoud van de woorden in de abstracts. Die vergeleken ze met de citatiescores van de artikelen: naar welke artikelen werd het vaakst verwezen?

Die slechte, dus. Vooral geologen zijn er gevoelig voor. In hun vakgebied scheelt het al snel zo’n vijf procent aan citaties. Alleen in de wiskunde hadden wollige samenvattingen nauwelijks effect.

De onderzoekers vermoeden dat wollige samenvattingen op internet sneller gevonden worden. De zoektechnieken van wetenschappers zouden ervoor zorgen dat ze net iets vaker op de stroperige artikelen stuiten.

Een andere gouden tip bleek overigens wel te werken: gebruik vooral woorden als ‘nieuw’, ‘doorbraak’, ‘innovatief’ enzovoorts, want die doen het artikel belangrijk lijken en dan willen anderen er graag naar verwijzen.