‘Steun onze petitie voor halvering collegegeld’
Eén ding is inmiddels wel duidelijk: de coronacrisis zorgt voor moeilijke tijd met uitzonderlijke maatregelen die ver ingrijpen in het leven van burgers. Deze hebben effect op ons allemaal, hoewel de één er meer last van heeft dan de ander.
De overheid heeft er zogezegd zoveel mogelijk aan gedaan om getroffenen tegemoet te komen. Zo worden maatregelen versoepeld omwille van ondernemers, die bovendien voorheen al financiële compensatie kregen en uitstel van betalingen. Maar wat wordt er voor ons, studenten, precies gedaan?
Financiële tegemoetkoming
Dat de coronasituatie het een en ander verandert en het onderwijs met grote problemen te kampen heeft, is begrijpelijk; maar dat studenten hiervan de dupe worden zonder hier enigszins voor te worden gecompenseerd, is een schande. Daarom zijn wij een petitie begonnen om een financiële tegemoetkoming te eisen. De overheid zou op z’n minst het collegegeld kunnen verlagen.
Want getroffen zijn de studenten wel degelijk. Velen zitten opgescheept met de huur van een kamer die ze nu amper gebruiken aangezien een meerderheid terugkeert naar het ouderlijk nest. Huur opzeggen is geen optie omdat dit vaak niet zomaar kan volgens het huurcontract en dit bovendien onhandig is als blijkt dat we binnenkort toch weer ‘’back to normal’’ kunnen.
Dure streamingservice
Ook is de universiteit de duurste streamingservice ooit geworden. Want in plaats van colleges van goede kwaliteit door geleerde docenten en hoogleraren, in een collegezaal met levendigheid en interactie en bovendien fysieke aanwezigheid die dwingt tot opletten, moeten studenten nu in hun eigen tijd op laptop of tablet vooraf opgenomen filmpjes bekijken of audiobestanden beluisteren, niet zelden zonder de mogelijkheid om vragen te stellen over de stof of te sparren met medestudenten.
De universiteiten en hogescholen zijn zo niet meer dan een reproductiehok van kennis, in plaats van een plek van samenkomst om deze kennis te delen en ter discussie te stellen. De kwaliteit van het onderwijs gaat dus omlaag, net als de resultaten van veel studenten. Deze studenten krijgen vervolgens vaak een pardon in verband met “de situatie”, maar daar schiet de maatschappij van morgen, die immers bouwt op de studenten van nu, niets mee op. Arme studenten moeten alsnog meer dan 2000 euro college geld ophoesten terwijl van het goede onderwijs dat hun voor dat bedrag beloofd is, niets is terug te zien.
Baantje kwijt
Bovendien geldt voor veel studenten dat zij gedwongen zijn tot studievertraging. Buiten de onhandigheden die dit op individueel niveau kan veroorzaken, betekent langer studeren in het algemeen natuurlijk ook langer betalen voor huur en collegegeld.
En dat terwijl ook nog eens veel studenten die normaal gesproken werkten als oppas of in de horeca, hun baantje kwijt zijn of een stuk minder inkomsten ontvangen. Daarnaast is ook het sociale welzijn van studerend Nederland in het geding. De mens is een sociaal wezen dat niet gemaakt is om in isolatie te leven. Dat geldt voor iedereen, maar bij uitstek voor jonge mensen. Sommigen zitten nu alleen op hun kamer waar ze zich eenzaam en wellicht zelfs depressief voelen; anderen hebben moeite zich te concentreren en weer anderen kunnen het zelfstandig thuis studeren niet aan en zien hun inzet dalen nu de sociale prikkel om naar een college te gaan, wegvalt. Met name voor aankomend eerstejaars studenten is dit een heikel punt: hoe kun je beginnen aan een nieuw hoofdstuk van je leven in een onbekende stad met nieuwe mensen, als je nooit contact hebt met je medestudenten?
Eenzaam en ongelukkig
Onlangs is afgekondigd dat cafés en clubs vanaf 1 september weer open mogen. Maar de universiteiten en hogescholen niet. De reden? Studenten zouden het openbaar vervoer te veel belasten. Nu is het allereerst niet zo dat iedere student het openbaar vervoer gebruikt; genoeg studenten gebruiken de fiets, al helemaal nu je ‘’helemaal een mondkapje op moet zetten”. Maar zelfs als dit wél zo is en het reizen met het openbaar vervoer door jongelingen (die in het algemeen niet zo vatbaar zijn voor het Covid-virus) als problematisch wordt gezien - waarom is het dan acceptabel dat de student op zoveel punten benadeeld wordt zonder hiervoor gecompenseerd te worden?
Eenzaam en ongelukkig, wegkwijnend op ons kamertje, zonder concentratie, motivatie, of sociaal contact, betalen we ons blauw aan collegegeld voor afstandelijk en kwalitatief inferieur onderwijs en huur waar we niet onderuit komen, terwijl velen van ons ook inkomsten kwijt zijn.
Het probleem betreft maar liefst 770.000 studenten. Dit is een omvangrijke en belangrijke groep die niet zomaar genegeerd kan worden – en dat moeten we ook niet laten gebeuren.
Het minste dat de overheid kan doen is om de studenten financieel te compenseren. Daarvoor zijn wij met deze een petitie begonnen. Een halvering van het collegegeld moet toch mogelijk zijn, desnoods met terugwerkende kracht.