‘Aan alle jonge onderzoekers: de wetenschap is kapot en jij moet dat repareren’

Beste jonge onderzoekers,

Als een groep hoogopgeleide mensen aan het begin van een academische carrière kunnen jullie ongetwijfeld niet wachten om te beginnen met jullie onderzoeksmaster of promotieonderzoek. Waarschijnlijk brengen jullie veel tijd door achter je een beeldscherm. Want laten we wel wezen: de huidige situatie zorgt voor de nodige uitdagingen. Volgens de wijze woorden van onze rector magnificus tijdens de opening van het academische jaar zorgt de hechte academische gemeenschap - community - dat we die uitdaging met z’n allen aankunnen. En hoezeer we als initiatiefnemers van het Journal of Trial and Error ook geloven in de kracht van een collaboratieve wetenschap, willen we jullie graag bewust maken van de diepgewortelde en destructieve competitie die de wetenschap momenteel bij elkaar houdt.

Dat zeggen we niet om jullie te ontmoedigen, maar om jullie aan te moedigen.

Wetenschap doen is moeilijk. Het vraagt veel van je- zowel intellectueel als emotioneel. Er wordt van je verwacht dat je slim bent, je goed geïnformeerd bent, en je in staat bent om verbanden te leggen die anderen niet zien. Er wordt van je verwacht dat je competitief bent- maar dan wel op een sympathieke manier. Er wordt van je verwacht dat je bijdraagt aan het gemeenschapsgevoel, maar ook weer niet op zo’n manier dat je er niet in slaagt om je plek te veroveren - en te verdedigen.

Het is de laatste jaren steeds moeilijker geworden om te negeren dat ook de wetenschappelijke gemeenschap kwetsbaar is voor onethische praktijken. De competitieve structuur van de wetenschappelijke wereld, waarin publicatieaantallen, de h-index van onderzoekers, en Journal Impact Factors meer prioriteit krijgen dan intellectuele nieuwsgierigheid en ontdekkingsdrang, bracht meerdere wetenschappers al in de verleiding om onderzoeksgegevens te manipuleren, te fabriceren, en te plagiëren. Juist de onethische structuren op het niveau van de academische gemeenschap zijn moeilijk om te veranderen. Niet in de laatste plaats omdat het wetenschappelijke systeem zelf verantwoordelijk is voor de omgeving waarin zulk gedrag wordt beloond.

Wij willen jullie er daarom op wijzen dat juist de academische gemeenschap waar we allemaal deel van uitmaken, jullie in de verleiding zal brengen je integriteit als onderzoeker opzij te zetten. We willen je alvast laten weten dat je situaties zal tegenkomen waarin het voelt dat je geen andere keuze hebt dan je onethisch te gedragen als wetenschapper. Niet omdat je een slecht iemand bent, maar omdat je in een systeem opgroeit waarin zulk gedrag aangemoedigd wordt. Sterker nog, het is goed mogelijk dat je je in situaties gaat bevinden waarin al je collega’s hun best gedaan hebben om zich integer te gedragen, maar je toch moet concluderen dat je je in onethische omstandigheden bevindt. Dat komt omdat we deel uitmaken van een kapot systeem.

Met het Journal of Trial and Error zijn we er - soms ook wel tot onze eigen verbazing - achter gekomen dat je absoluut niet alles hoeft te accepteren wat je overgedragen hebt gekregen. Jij bent in staat om het systeem van binnenuit te veranderen. Wanneer er enkel de mogelijkheid lijkt te zijn om te publiceren (to publish) of ten onder te gaan (to perish), is er nog een derde optie is: je kunt veranderen. Hervorm je eigen gemeenschap, heb lak aan normeringen of metrische evaluatie-protocollen waar je twijfels bij hebt. Wetenschap is geen statisch, onveranderlijk fossiel: het is een systeem gemaakt door mensen. Een systeem dat met enige regelmaat toe is aan heroverweging en hervorming.

Je bevindt je nu aan het begin van je academische carrière, en het is daarom verleidelijk je als Calimero te gedragen: de wetenschappelijke machine lijkt groter dan jij zelf bent. Die was er immers al voordat je het woord wetenschap überhaupt kon uitspreken, en zal er nog steeds zijn als je met emeritaat gaat. Dat is misschien waar, maar wees je bewust dat het wetenschappelijke systeem evengoed van jou, als van iedere andere onderzoeker is. Gebruik je academische opleiding om wat van jou is te veranderen als die verandering nodig is.

Het is niet alleen je taak om een onderzoeker te worden, maar ook om lid te worden van een gemeenschap - van een community. Wees niet bang om hoge verwachtingen te hebben van die gemeenschap. Realiseer je dat jij absoluut de macht én verantwoordelijkheid hebt om die gemeenschap te veranderen.

We schrijven jullie terwijl we zelf nog maar een paar jaar bezig zijn met onze eigen academische carrière, maar we zijn er inmiddels steeds meer van overtuigd dat het mogelijk is om te strijden voor de academische gemeenschap die je voor je ziet. Echt: je hebt veel meer invloed dan je denkt, en het is aan ons allemaal om een betere toekomst te realiseren voor ons zelf, en voor de generaties na ons.

Wetenschap is leuk; geniet ervan! Maar wees integer, en zorg dat je nooit je principes en idealen opzijzet.

Succes!

Met groet,

Namens het Journal of Trial and Error,

Maura Burke en Martijn van der Meer