Copydorpje moet blijven

De top-downbenadering van het CvB heeft uiteindelijk tot knechting van alle faculteiten geleid. Op de hele universiteit heerst inmiddels de geest van de zakelijkheid en schaalvoordelen. Slechts in één klein uithoekje in het Van Unnikgebouw houdt men manmoedig stand.
In het kleine hoekje op de vierde verdieping van het Van Unnik leggen Alphons, Jacques en Ralph hun klanten nog ouderwets in de watten. Hun copy- en readershop scoort alle jaren de absolute top bij tevredenheidonderzoeken. Wil je een fraaie kleurenposter van 1 meter bij 1 meter? Een keurig afgewerkte scriptie in alle kleuren van de regenboog. Tweehonderd zorgvuldig geconstrueerde readers. Het kan allemaal en het adagium is nog ´vandaag gebracht is gisteren klaar´. Een genot voor de immer zwoegende docent waar toch een ieder vandaag de dag zo bij betrokken schijnt te zijn. Bovendien wordt het werk uitgevoerd met een glimlach en een persoonlijke noot. Kortom, zelfs een Romeinse keizer zou zich wel twee keer hebben bedacht alvorens deze oase van menselijkheid en efficiëntie aan te pakken. Zo niet de UU en de medeplichtige Faculteit Geowetenschappen. Zij besluiten dat ook dit dorpje (de laatste algemeen toegankelijke copyservice in de Uithof) dient te verdwijnen. Wat er precies gaat gebeuren is niet duidelijk maar in elk geval moet het allemaal groter en efficiënter. Nu weet ik uit mijn ervaringen bij de REBO-faculteit precies wat dat betekent. Voortaan moet je readers twee maanden van te voren aanleveren en dan maar hopen dat dit via email en callcenter allemaal goed doorkomt. En dan nog de prijs, want al diegenen die denken dat schaalvergroting leidt tot kostenbesparingen komen van een koude kermis thuis. Zoals een collega onlangs nog merkte blijkt dezelfde reader bij REBO drie maal zo duur als bij ons vriendelijke dorpje. Bij de Hogeschool waar de universiteit zich de laatste tijd zo graag aan spiegelt werken ze al langer zo. Ook tentamens moeten daar twee maanden van te voren worden aangeleverd. Afgezien van de vraag of dat wel kan, leidde het ook tot problemen want als tentamens twee maanden in de lucht hangen is het wel heel verleidelijk om een eigen marktje te starten en de tentamens te koop aan te bieden. De docenten printen nu hun tentamens maar weer zelf en brengen deze vervolgens zelf maar naar een copyshop in de stad. Kortom, wie oog heeft voor de docent laat Alphons, Ralph en Jacques waar ze nu zijn en wellicht kunnen zij ook docenten van andere faculteiten, die snakken naar een glimlach en grote service, van dienst zijn.