De Nukken van Van Unnik (1)

Het Van Unnik-gebouw is een landmark in De Uithof. Maar wie in het gebouw werkt, ziet zo wat eigenaardigheden. Hoogleraar Frans Verstraten schrijft over onvindbare vluchtroutes en onderzoeksgroepen, en over zonwering door gebrek aan schoonmaak.Het visuele boegbeeld van ons Universiteit is het Van Unnik-gebouw, zelfs na de opening van het David de Wied-gebouw. Fier torent het -met naam, logo en onlangs nog met veelkleurige laserstralen uitgedoste- monster boven de wijde omgeving uit. Van Unnik is voor de vele automobilisten op de A27 en A28 elke dag DE Universiteit Utrecht.Toch is het maar goed dat deze mensen niet op het Utrecht Science Park komen kijken naar deze asbestbunker. Al enkele jaren staan er hekken om het gebouw want - hoewel de kans kleiner is dan dat u de Staatsloterij wint - er bestaat volgens sommigen een mogelijkheid dat u door een vallend steentje geraakt wordt! Uiteraard wil niemand die verantwoordelijkheid dragen. Als heel Nederland met die kans op een ongeluk beleid zou maken, mocht niemand de weg meer oversteken, stonden alle vliegtuigen aan de grond en werd verkoop van snoepjes verboden (je zou er eens in stikken). Na al die jaren is er nog geen knappe kop in De Uithof gesignaleerd die dit nukje van Van Unnik  (dat dus niet bestaat) kan oplossen. Maar wie weet heeft ons nieuwe Science Park genoeg aantrekkingskracht om bedrijven met de gewenste knowhow binnen te halen. Samen met ons gaan deze innovators de wereld veranderen. We zullen valoriseren en dat gaat lukken, zeker in Van Unnik; daar barst het van de kansen.Nutteloze informatieDus ook kansen voor mijn vakgebied: de toegepaste cognitieve psychologie. Een specialisme van onze club is het ontwikkelen en weergeven van visuele informatie zodanig dat zelfs degene die achteraan stond toen Onze Lieve Heer IQ- punten uitdeelde, het kan begrijpen. Zo moet iemand zonder moeite de weg in een gebouw kunnen vinden en – als de nood aan de man is – ook het gebouw snel weer kunnen verlaten.Naast onderzoek steken wetenschappers veel energie in het overtuigen van mensen om deze kennis ook daadwerkelijk te gebruiken en van een universiteit mag je verwachten dat ze dat als vanzelfsprekend doen.Toch is er nog veel werk te verrichten: Stel U komt in Van Unnik en bent op zoek naar onze club: de afdeling psychologische functieleer. Wij zitten op de 16e en 17e verdieping. Op de foto hierboven ziet u wat u in de lift aantreft. Je hoeft niet het IQ van Einstein te hebben om te beseffen dat dit soort informatie je niet verder gaat helpen en iedere Van Unnik-bewoner vraagt zich al een paar weken af wie dit ooit heeft kunnen bedenken. Ramen wassenEn wat te denken van het volgende: Stel de pleuris breekt uit, u wordt verzocht het gebouw rustig te verlaten, maar mag de lift niet meer gebruiken. Naast de lift hangt het hier afgebeelde bordje met daarop de informatie waar u de uitgang kunt vinden. Bedenk, u moet het gebouw snel uit ... Dit is geen verlate 1 april-grap. Wie dit ontwerpt heeft in ieder geval geen cursus bij ons gelopen: kamernummers ondersteboven en vol met irrelevante details. Tegen de tijd dat u dit kunstwerk hebt ontcijferd is het vast te laat.Maar goed, dit soort gebouwenbeheer heeft - als je ver zoekt - naast negatieve ook positieve kanten.  Minder leuk is dat voor ons – bewoners van Van Unnik - de lente altijd wat later begint en de donkere dagen voor de kerst al maanden eerder een feit zijn. De ramen zijn zo vies dat ze als zonwering fungeren. Dat gegeven lijkt nu het geluk bij een ongeluk te worden. Het gerucht gaat dat een foutje in het David de Wied-gebouw ervoor zorgt dat er te veel licht binnenkomt. De oplossing hebben wij dus al jaren gevonden: gewoon de ramen een paar jaar niet wassen. Onze kennis dan toch nog een beetje gevaloriseerd.