Een universiteitsblad heeft minder last van stigma’s studentenleven
Toen ik lid was van de Universiteitsraad, was DUB vrijwel dagelijkse kost voor mij. Het was altijd leuk om de nieuwste publicaties te zien, te kijken wat er speelde binnen de universitaire gemeenschap of te lezen wat een mederaadslid te zeggen had in een opinieartikel. Voor een raadslid is het universiteitsblad niet alleen een partner om op onderzoek uit te gaan en problematiek op tafel te krijgen, maar ook het medium bij uitstek waar je je eigen werk of mening kan uiten.
Op je hoede zijn
Aan de andere kant ben je als raadslid ook alert en enigszins op je hoede wanneer DUB aan de lijn hangt met vragen over bepaalde uitspraken of ingediende beleidsstukken. Klopt het wat ik nu antwoord? Kan wat ik zeg tegen me worden gebruikt? Hoe zou mijn achterban hierop reageren? Ook dat hoort bij goede pers. Een journalist hoort zo gedegen mogelijk te onderzoeken, een zo compleet mogelijk beeld te publiceren en doet dat niet om vriendjes te maken, maar om het publiek te informeren. Goede pers hoort dan ook onafhankelijk te zijn.
Betaald abonnement werkt niet
Dit brengt mij bij een van de meest gehoorde kritiekpunten: DUB is niet onafhankelijk. Dat de DUB gefinancierd wordt door de universiteit, roept misschien dan wel vragen op, maar er lijkt mij geen andere optie.
In een maatschappij waar via internet en sociale media een non-stop (daadwerkelijk dubieuze) informatievoorziening plaatsvindt, zal een volledig zelfstandig gefinancierd universiteitsmedium nooit kunnen bestaan. Zie maar eens genoeg studenten en medewerkers zover te krijgen om een betaald abonnement af te sluiten. Of zou DUB anders overspoeld moeten worden door (sluik)reclames waarbij de onafhankelijkheid ook in het geding komt?
Kritiek op universiteit
Goede journalistiek kost nou eenmaal geld en de universitaire gemeenschap is gewoonweg te klein voor een compleet zelfstandig medium. Daarbij acht ik de universiteit als instantie redelijk genoeg om van deze verhouding geen misbruik te maken en van hogerhand de inhoud te dirigeren. Als je bovendien naar het opinieplatform van de DUB of bepaalde achtergrondartikelen kijkt, blijkt des te meer dat er wel degelijk ruimte is voor kritiek op de universiteit of haar bestuurders.
Wat een universiteitsblad zo bijzonder en onmisbaar maakt, is de positie en verslaggeving binnen de universitaire gemeenschap. Waar media van buitenaf vaak berichten aan de hand van stigma’s over de universiteit en het studentenleven, staat DUB veel nauwer in deze wereld.
Ook het positieve nieuws
Het is goed dat DUB ook het positieve nieuws naar buiten brengt en aan medewerkers en studenten laat zien wat er allemaal speelt in hun omgeving. Een universiteitsblad is meer dan alleen de universiteit. Het is er juist door en voor de gehele universitaire gemeenschap. Het moet er ook naar te streven om zo veel mogelijk mensen binnen deze gemeenschap te bereiken. Juist met luchtige of opvallende artikelen trek je ook mensen, die zich dan ook misschien gaan verdiepen in de achtergrond. De gemeenschap moet op haar beurt het medium weer gebruiken om discussies te voeren en hun opinie te uiten. Een goede balans tussen de inhoud en een goede balans met de gemeenschap, dat is waar DUB naar moet blijven streven.