En de beste hoogvlieger is...

Ik schrijf deze bijdrage in een ruime hotelkamer in Beijing. Daar was ik wel aan toe na een week businesshotels in Japan en Hong Kong. Ik ben immers niet alleen flink wat groter dan mijn Aziatische vrienden maar vooral ook forser dan de gemiddelde Nederlander. Een gebrek aan ruimte is de reden dat ik ook vliegen naar verre oorden tegenwoordig vooral als een noodzakelijk kwaad beschouw; economy class is immers niet veel anders dan een stadsbus met vleugels. Al jaren geleden heb ik opgegeven om een plek bij de nooduitgangen te bemachtigen. Je hebt inderdaad meer beenruimte maar je zit dan gegarandeerd naast een beer van een vent die dezelfde geweldige ingeving had. Om dan maar te zwijgen over het ellebogengevecht om die ene leuning tussen ons in. Neen, dan liever de gok op een kleine Aziaat als buur op een normale plek, althans ... Ik vlieg deze keer het Franse KLM (interessant overigens dat de K na de overname nog steeds wordt gevoerd; vroeger wisten ze in het land van de guillotine wel raad met alles was koninklijk meende te zijn). KLMs nieuwe truc om extra geld binnen te krijgen is de verkoop van een paar centimeter beenruimte (voor mijn vlucht 120 euro!). Echter wat ze er niet bij vertellen is dat - als je pech hebt - er een kist met apparatuur op de plek staat waar jij nu juist je benen kwijt dacht te kunnen (kans is 1 op 3 stoelen). In die kist zit de apparatuur die ervoor moet zorgen dat wij allemaal zelf kunnen bepalen welke film we op ons schermpje krijgen. Leuk, maar niet over mijn rug en zeker niet voor mijn benen: ik voel me zwaar belazerd. Gisteren vloog ik met Dragon Air van Hong Kong naar Beijing en via een folder vroegen ze de passagiers op hen te stemmen in de verkiezing voor beste regionale luchtvaartmaatschappij. Mijn stem hebben ze. Niet dat ik veel ruimte voor mijn benen had, maar omdat ik nu wel kreeg wat ik mocht verwachten: weinig maar wel eerlijk. In de wereld van vliegtuigmaatschappijen is het maken van lijstjes al net zo belangrijk als in de onze. Ik las in DUB dat we in de Shanghai ranking weer een paar plaatsen gestegen zijn. De vlag kan weer uit! Ik ben hier op bezoek bij de Chinese Academie voor Wetenschap en tijdens ons eerste diner dacht ik sier te kunnen maken met een opmerking over de ranking van onze UU. Wie schetst mijn verbazing toen ik te horen kreeg dat die lijst hier dus weinig of geen impact heeft en bij sommigen zelfs onbekend is. Niemand die het echt interesseert. Er zijn hier belangrijkere dingen op deze wereld dan lijstjes, zeker als die in Shanghai worden gemaakt. Toch, de nummer 1 was weer Harvard, de plek waar ik ook geruime tijd mocht vertoeven en dus ook een bijzonder plekje in mijn hart heeft. Helaas is mijn oude thuis deze week negatief in het nieuws. Een van hun sterhoogleraren heeft de verdenking op zich geladen dat hij wel heel gemakkelijk en vooral selectief met data omging; als er al data waren... Na 3 jaar van intern onderzoek en het terugtrekken van enkele publicaties is hij nu een jaartje ‘on leave’. Hoewel nog maar weinig details bekend zijn weet iedereen en ook de persoon zelf dat de kans dat hij dit wetenschappelijk overleeft gering is. Dat de nummer 1 in de wetenschappelijke wereld de vuile was binnenhoudt en nu onder druk van de pers mondjesmaat informatie naar buiten laat komen is niet alleen een topinstituut onwaardig. Daarnaast geeft het alleen maar aanleiding tot meer speculatie. Helaas zal een externe club, wellicht de Amerikaanse Academie van Wetenschappen het oordeel moeten vellen (zie mij vorige DUB-bijdrage). Als blijkt dat de hoogleraar de boel daadwerkelijk heeft belazerd geldt er voor wetenschap en het voortbestaan van een betrouwbare wetenschap maar een oordeel: ‘You are out!’ Helaas kan dat niet met vliegmaatschappijen, die gaan gewoon door met de boel belazeren.