Hakkenherrie in de festivalbieb

Zoals de soldaten van Lodewijk Napoleon naar hun volgende veldtocht marcheerden, zo weerklinkt heden ten dage de stampende mars van de IJverige Student door diens voormalig paleis – klaar om een computerplek te confisqueren. Het is een herrie in de UBB. Maar gelukkig is er een oplossing in zicht …

“Eén van de grootste nadelen van de Universitaire Bibliotheek Binnenstad is de akoestiek. Meisjes met hakken zijn letterlijk op vijftig meter afstand te horen. Overal.” Rick Ikkersheim, student Engels en vaste bibliotheekbezoeker, heeft zijn mening klaar over de gemoderniseerde studiefabriek aan de Drift. “Het geluidsniveau doet eigenlijk meer denken aan een zwembad dan een bibliotheek.” De voorvechter van een goede studieatmosfeer besloot, enkele weken na de opening in september, iets aan het lawaai te doen en startte een posteroffensief. Een naaldhak met een dikke rode streep erdoor, vergezeld van een amateuristisch getekend doodshoofd, prijkte aan de wand. Een enkele diva trok bleek weg, ontdeed zich van haar pumps en bleef de rest van de middag schichtig om zich heen kijken. Conciërges grabbelden, geschokt door deze doodsbedreiging (“misschien moeten we de politie bellen…”), de blaadjes van de muren. De hakkenherrie werd de volgende dag echter weer ongestoord hervat.

Rick, je staat in deze strijd niet alleen. Ook ik erger me groen en geel aan het getik. En we zijn met meer. In het tevredenheidsonderzoek dat de UU naar de bibliotheek onder studenten uitvoerde, klaagden maar liefst 60 mensen bij de open vraag over geluidshinder. Een groot deel daarvan ging expliciet over “Rumoer door (dames met) hakken/voetstappen”. Ook andere zwaktepunten van het studiepaleis kwamen hier aan het licht; het geringe aantal wc’s bijvoorbeeld - die met hun ranzigheid en lange wachtrijen de UBB de bijnaam ‘festival Letterenbieb’ heeft bezorgd. Of het studieplekkentekort dat ontstaan is door de Uithofopmars der bètastudenten… Geachte Universiteitsraad, men is niet bepaald tevreden.

Als studente Nederlands denk ik met heimwee terug aan de Letterenbibliotheek, die er aan de overkant van de UBB maar verlaten bijstaat. De goeie ouwe LB, waar hoge dameshakken nog gedempt werden door de dikke laag stof op de grauwe vloerbedekking. Och, ja – de tijd dat hakken nog iets moois bijdroegen aan het bibliotheekbeeld…

Dat is verleden tijd. De langste gangen in de UBB, die smalle witte tussen de boekenkasten, worden dagelijks misbruikt door actieve hakkendragers. Het betreft fashionista’s die, na hun foundation bijgewerkt te hebben op de toiletten, zelfverzekerd de gang instappen. Zij draaien plotsklaps 45 graden om hun as en paraderen dan, als de nieuwe Claudia Schiffer, dezelfde gang door - die opeens opvallend veel gelijkenissen vertoont met de Milaanse catwalk. Hun schreden zetten zij kracht bij door de hak extra hard neer te laten komen. De studenten aan weerszijden van de gang draaien hun hoofd van het boek naar de diva, die hen tussen de kasten door een uitdagende blik toewerpt. Bij een enkeling verschijnt een druppeltje speeksel in de mondhoek, bij de meesten ontstaat echter enkel een geïrriteerde frons op het gezicht.

Deze hakkendragers, lieve lezers, houden ons van ons werk. Gelukkig heb ik, Els Knaapen, een plan. Een plan dat zowel het hakkenprobleem als het studieplaatsentekort aanpakt. Hakkendragers zijn haatdragers. Wanneer wij hen uit de UBB kunnen weren, levert ons dit dagelijks zeker een twintigtal studieplekken op. Plekken die we zo hard nodig hebben. Juist nu, in tentamentijd. Als Wij zorgen voor een algeheel schoenverbod (en een pantoffelplicht, om schimmelaroma’s in te perken), is de kans groot dat Zij beteuterd bij de toegangspoortjes blijven staan. Met hun schoeisel neemt men hen immers ook hun zekerheid af. En zover zullen zij het niet laten komen (“nobody touches my Manolos!”). Staat op en slijpt uw zwaarden! Wanneer de strijd is gestreden, zal ik mijn studieplek geruisloos tegemoet huppelen. Op pantoffels.

Advertentie