UU vs SSH – een wederzijdse houdgreep

Zes maanden, of zelfs een jaar naar het buitenland – denkt u dat de meerderheid van de studenten daar nee tegen zegt? Precies. Hordes studenten trekken de globe over om elders, bij voorkeur ver weg, te studeren.  En, andersom: hordes studenten trekken de globe over om aan de Universiteit Utrecht te komen studeren. Een heel klein probleempje is de Utrechtse woningnood, maar daarover later meer, denkt de UU al jaren – niet onze besognes, daar zoekt de SSH maar wat op. De voordelen zijn voor juist diezelfde universiteit te groot om de komst van deze buitenlandse studenten (Short Stayers) niet te stimuleren. Ik begrijp het wel, maar de houding van de UU hierin is erg zuur en weinig constructief. De keerzijde van de medaille is enkel en alleen voor de SSH. Ondanks de op grote schaal bijgebouwde flats – de SSH heeft in vijf jaar tijd bijna de helft meer huurders opgebouwd – is het woekeren met de woonruimte. Per jaar komen ongeveer acht- à negenhonderd Short Stayers naar Utrecht, meestal voor de universiteit, en dit aantal neemt gestaag toe. Die studenten hebben een kamer nodig, en de SSH mag er voor zorgen. Een eer? Niet als je met de Universiteit Utrecht moet samenwerken. Eén van de vele voorbeelden: als de Short Stayers aankomen in hun ‘nieuwe’ kamer ligt niet zelden een envelop op de mat. Mèt een forse acceptgiro, zònder uitleg. De link tussen de acceptgiro en de SSH lijkt logisch. Dat het hier om een bedrag gaat dat de UU int, en waar de SSH helemaal niets mee te maken heeft, kan geen Short Stayer weten. Het eerste kwade bloed is al gezet, meer zal in een aantal gevallen ongetwijfeld volgen. Nog een voorbeeld: de SSH blijft geregeld in het ongewisse over het aantal kamers dat nodig is. De UU moet, vanzelfsprekend, een tijd van tevoren doorgeven hoeveel studenten er per 1 september of per 1 februari een tijdelijke kamer nodig hebben. Het is makkelijker gezegd dan gedaan om extra kamers te realiseren, terwijl dit met de stijging van het aantal Short Stayers vaak hard nodig is. En de UU – die communiceert, onder meer hierover, bepaald niet vlot. Maar ook de SSH gaat niet vrijuit. De huurprijs voor de kamers is bijna het dubbele van de prijs voor normale huurders. Er zijn legitieme redenen voor een hogere huurprijs: de kamers worden schoongemaakt, ze staan een deel van het jaar leeg, er staan meubels. Het is zelfs niet eens zo merkwaardig dat een woningcorporatie, vanwege de grotere onzekerheid op de markt van Short Stayers, zichzelf financieel in wil dekken. Maar waarom deze wel èrg hoge prijzen? Ook nu er al enkele jaren kritiek op dit punt blijft komen, uit diverse hoeken van de studentenpopulatie, reageert de SSH hier nog altijd moeilijk en ontwijkend op. Zelfs de Bewonerskoepel SSH Utrecht weet het niet. Misschien is het zo dat de hoge bouwkosten, noodzakelijk om de woningnood aan te pakken en de Short Stayers te kunnen huisvesten, hiermee te maken hebben. Misschien heeft het een andere reden. Het blijft gissen. Beleid van een bedrijf hoor je niet op straat uit te venten of uit te vechten, maar als je geloofwaardigheid in het geding komt, is het de SSH toch wat waard om toch op de kritiek te reageren?