Vrouwen verdienen een ongelijke behandeling

Geneeskundestudenten hebben te weinig aandacht voor verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke patiënten. Dat merkte Marjolein Snellink tijdens haar stage.

Waar we binnen de maatschappij en universiteit vooral heel vaak roepen dat vrouwen op dezelfde manier behandeld moeten worden als mannen, is dit niet altijd het beste scenario. Uiteraard, het blijft goed om te strijden voor een gelijk loon en gelijke kansen, maar soms kan het ook nodig zijn om erbij stil te staan dat mannen en vrouwen niet precies gelijk zijn. Gedurende mijn stage bij WOMEN Inc. heb ik mij veel bezig gehouden met vrouwen en gezondheid en heb ik ontdekt dat de universiteit nog best iets bij te leren heeft…

In de geneeskunde komen ze er steeds vaker achter dat vrouwen en mannen lichamelijk op meer fronten verschillen dan puur op secundaire geslachtskenmerken. Zo ziet het hart van een vrouw er dusdanig anders uit dan die van een man dat er vaak ook een andere behandeling vereist is bij complicaties.

Het probleem is echter dat onderzoek vooral op mannen uitgevoerd wordt, onder andere omdat die geen last hebben van een hormonale cyclus. Een stuk makkelijker te onderzoeken dus! Helaas heeft dit gevolgen voor de behandeling van vrouwen. De symptomen van een hartinfarct kunnen bij vrouwen zodanig anders zijn dan bij mannen, dat ze door veel artsen (en patiënten zelf) niet herkend worden. Geen wonder dat hart- en vaatziekten doodsoorzaak nummer één zijn voor vrouwen in Nederland.

De eerste fout ligt bij de opleiding tot arts, waar er vooralsnog weinig aandacht aan de verschillen tussen man en vrouw besteed wordt. Eind 2015 werd er op een conferentie over gender en het medisch onderwijs gesproken over studenten als ‘change agents’. Volgens de UMC’s zijn studenten een belangrijke partij in het creëren van meer bewustwording over het belang van onderwijs over man/vrouw verschillen in de geneeskunde.

Vooralsnog hoor ik mijn bevriende geneeskunde-studenten weinig over gender. En dat terwijl de overgrote meerderheid van geneeskundestudenten vrouw is. In hoeverre wordt dit al opgepakt?

Om studenten de juiste informatie te kunnen geven moet er meer onderzoek komen naar hart- en vaatziekten bij vrouwen (iets waar de hartstichting al hard mee bezig is). Tot slot moet de nascholing voor bestaande artsen ook verbeteren, zodat we uiteindelijk alleen nog maar te maken hebben met ‘gendersensitieve’ artsen.

Naar mijn mening is er op veel plekken van de universiteit nog plek voor meer diversiteit, maar misschien zouden we bovenstaand probleem als eerste moeten oplossen. Het is voor vrouwen immers letterlijk een kwestie van leven of dood.

Diversiteitsblog
Te wit, te Nederlands, te westers, te mannelijk, te elitair, kortom: te ‘ons soort mensen’. Hoe kan de universiteit dat veranderen? Klik hier voor meer verhalen over internationalisering, emancipatie, inclusie en politieke correctheid.

Opinie
on 19/02/2016

Geneeskundestudenten hebben te weinig aandacht voor verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke patiënten. Dat merkte Marjolein Snellink tijdens haar stage.

Waar we binnen de maatschappij en universiteit vooral heel vaak roepen dat vrouwen op dezelfde manier behandeld moeten worden als mannen, is dit niet altijd het beste scenario. Uiteraard, het blijft goed om te strijden voor een gelijk loon en gelijke kansen, maar soms kan het ook nodig zijn om erbij stil te staan dat mannen en vrouwen niet precies gelijk zijn. Gedurende mijn stage bij WOMEN Inc. heb ik mij veel bezig gehouden met vrouwen en gezondheid en heb ik ontdekt dat de universiteit nog best iets bij te leren heeft…

In de geneeskunde komen ze er steeds vaker achter dat vrouwen en mannen lichamelijk op meer fronten verschillen dan puur op secundaire geslachtskenmerken. Zo ziet het hart van een vrouw er dusdanig anders uit dan die van een man dat er vaak ook een andere behandeling vereist is bij complicaties.

Het probleem is echter dat onderzoek vooral op mannen uitgevoerd wordt, onder andere omdat die geen last hebben van een hormonale cyclus. Een stuk makkelijker te onderzoeken dus! Helaas heeft dit gevolgen voor de behandeling van vrouwen. De symptomen van een hartinfarct kunnen bij vrouwen zodanig anders zijn dan bij mannen, dat ze door veel artsen (en patiënten zelf) niet herkend worden. Geen wonder dat hart- en vaatziekten doodsoorzaak nummer één zijn voor vrouwen in Nederland.

De eerste fout ligt bij de opleiding tot arts, waar er vooralsnog weinig aandacht aan de verschillen tussen man en vrouw besteed wordt. Eind 2015 werd er op een conferentie over gender en het medisch onderwijs gesproken over studenten als ‘change agents’. Volgens de UMC’s zijn studenten een belangrijke partij in het creëren van meer bewustwording over het belang van onderwijs over man/vrouw verschillen in de geneeskunde.

Vooralsnog hoor ik mijn bevriende geneeskunde-studenten weinig over gender. En dat terwijl de overgrote meerderheid van geneeskundestudenten vrouw is. In hoeverre wordt dit al opgepakt?

Om studenten de juiste informatie te kunnen geven moet er meer onderzoek komen naar hart- en vaatziekten bij vrouwen (iets waar de hartstichting al hard mee bezig is). Tot slot moet de nascholing voor bestaande artsen ook verbeteren, zodat we uiteindelijk alleen nog maar te maken hebben met ‘gendersensitieve’ artsen.

Naar mijn mening is er op veel plekken van de universiteit nog plek voor meer diversiteit, maar misschien zouden we bovenstaand probleem als eerste moeten oplossen. Het is voor vrouwen immers letterlijk een kwestie van leven of dood.

Diversiteitsblog
Te wit, te Nederlands, te westers, te mannelijk, te elitair, kortom: te ‘ons soort mensen’. Hoe kan de universiteit dat veranderen? Klik hier voor meer verhalen over internationalisering, emancipatie, inclusie en politieke correctheid.
Tags: Diversiteit | geneeskunde | gender

Advertentie