Zijn die Peerdepieten nou wel zo diervriendelijk?

Het allermooiste evenement van het jaar. Zo omschrijft de DSK (De Diergeneeskundige Studenten Kring) het door hen georganiseerde drafsportevenement Peerdepieten. Hierbij proberen negen deelnemers als eerste met paard en sulky (wagentje) over de finish te komen. Dit gebeurt op de drafbaan in Wolvega, waarna er een feest wordt gehouden op dezelfde locatie.

Voor de paarden zelf is zo’n koers echter een lange lijdensweg. De dieren worden tot het uiterste gedreven, en dwang, stress en letsel liggen op de loer. Het onnodig laten lijden van deze dieren staat haaks op de normen en waarden die een (student-)diergeneeskundige zou moeten nastreven. Het is dan ook onbegrijpelijk dat juist déze studenten de traditie van dierenleed zo graag voortzetten.

Dwangmiddelen
Een van de belangrijkste redenen waarom dit evenement al lang afgeschaft had moeten zijn, is het gebruik van dwangmiddelen in de drafsport. Dit zijn ware martelwerktuigen, waarvan vele nooit toegestaan zouden worden in andere tak van paardensport. Zo zijn metalen kettingen in de mond in de drafsport heel normaal, net zoals het gebruik van twee bitten. Deze trekken tijdens de race aan de mondhoeken, waardoor vrijwel alle drafpaarden verwondingen in hun mond hebben.

Begrijpelijkerwijs zoeken paarden een manier om weerstand te bieden tegen het bit, en worden ze ‘’lastig’’. Pikeurs hebben een ‘’oplossing’’ bedacht tegen dit verzet. Ze wikkelen een pantykousje om de tong van hun paard en zetten dat vast aan de kaak. Hiermee denken pikeurs meer controle te kunnen uitoefenen, omdat het paard diens tong niet meer over het bit kan leggen. Dit zogenoemde nut is nooit bewezen. Wel bewezen zijn de paniek en ademhalingsproblemen die zo’n tongband kan veroorzaken.

Ziekte
Stress, ademhalingsproblemen en verwondingen zouden al meer dan voldoende redenen moeten zijn om van de hele poppenkast af te stappen. Maar er zijn nog meer redenen! Denk aan de grote kans op blijvende schade of dodelijke ongelukken. Of aan de pijnlijke maagzweren, die 60-93 procent van alle racepaarden oplopen door spanning of gebrekkig voedsel.

Dierenartsen zweren bij het voltooien van hun opleiding een eed die zegt dat zij alles zullen doen voor de gezondheid van de dieren die zij mogen behandelen, en dat ze daar respectvol mee om zullen gaan. Dieren pijn doen lijkt dan geen logische keuze.

Gelukkig vinden ze dat zelf ook raar! De drafsport op de Maliebaan in Utrecht werd afgeschaft, volgens de voorzitter van de DSK mede vanwege het dierenwelzijn. Merkwaardig genoeg geldt dat niet voor de drafsport in Wolvega.

Verantwoordelijkheid
Dan komen we bij de volgende reden waarom juist de dierenartsen van de toekomst dit evenement niet moeten organiseren.

De drafsport is namelijk bij uitstek een sport die dieren neerzet als vermaakobject om geld mee te verdienen. Als je moet kiezen tussen je eigen inkomen, of het welzijn van een dier, wordt het heel lastig om consequent voor het welzijn van het dier te kiezen. De boodschappen moeten uiteindelijk natuurlijk ook gewoon betaald worden. Doordat dierenartsen in spe dit evenement organiseren zeggen zij eigenlijk ‘dieren misbruiken om geld te verdienen is oké, want mensen met verstand van dieren doen dit ook’.

Leden van DSK, aan het einde van jullie opleiding gaan jullie een eed zweren. Begin nu en “doe recht aan de intrinsieke waarde van het dier”. Laat dit de laatste Peerdepieten zijn die jullie ooit organiseren.

Op dinsdag 7 mei organiseert Pink een klein protest op het Utrecht Science Park om 11 uur bij de Universiteitsbibliotheek waarin het DSK oproept dat dit de laatste Peerdepieten zal zijn.

Reactie van DSK op opinie van Pink
Wij vinden dierenwelzijn als aankomende dierenartsen heel belangrijk. Wij zijn ons bewust van de discussie over de draverij en de vraag onder welke voorwaarden je dieren kan inzetten bij sport en vermaak. Daarom wordt bij Peerdepieten bijvoorbeeld al sinds jaar en dag geen gebruik gemaakt van een zweep. Wij hebben met de stallen waarmee wij samenwerken goede ervaringen.

Dat laat onverlet dat wij de rapporten waar Eleonore en Kwintijn van Pink op wijzen ook lezen, en hierover ook binnen onze vereniging discussie is. Om ons goed te informeren hebben we al enkele dialoogsessies georganiseerd, waarbij we bijvoorbeeld Dier&Recht en de Dierenbescherming hebben uitgenodigd, naast een aantal trainers uit de draf- en rensport. Het is voor ons duidelijk dat al deze mensen veel om paarden geven. Maar er is ook verschil van inzicht.

Daarom vinden wij het een goede zaak dat de minister van LNV onderzoek laat doen naar de risico’s op welzijnsaantasting door hulp- en trainingsmiddelen. Hij heeft dit aangekondigd in een brief aan de Tweede Kamer waarin hij uitlegt onder welke voorwaarden draverij wat hem betreft kan. De resultaten zullen binnenkort waarschijnlijk verschijnen. Wij zijn benieuwd naar deze resultaten en zullen dit nadrukkelijk meenemen in de dialoog (met onze achterban én met experts) over de toekomst van Peerdepieten. Pink is hierbij trouwens ook zeker welkom.