Na tien jaar is banenkans promovendus groter dan van master

Promovendi zijn na hun afstuderen vier jaar verzekerd van een baan. Maar na hun promotie hebben ze meer moeite werk te vinden dan een masterstudent. Pas na tien jaar doen de promovendi het beter.

Dat blijkt uit een onderzoek van het Centraal Plan Bureau over inkomensverschillen tussen masters en promovendi. Uit deze cijfers blijkt dat meer dan 90 procent van zowel de masterstudenten als de promovendi binnen vier jaar een baan vindt ofwel als zelfstandige ondernemer of zzp’er aan de slag gaat. 
Bij de masterstudenten is na vijf tot zes jaar het hoogtepunt bereikt. Het percentage met werk ligt voor die groep rond de 93 procent. De jaren daarna blijft het rond dat percentage schommelen. Na tien jaar is zelfs een lichte daling van mensen met werk merkbaar. 
Bij de promovendi is juist een sterke daling zichtbaar na vier jaar. Niet vreemd, want na vier jaar houdt het contract met de universiteit op. Toch is het blijkbaar voor een deel van de promovendi niet eenvoudig om direct naar een andere baan door te stromen.
Hiervoor zijn verschillende oorzaken denkbaar. Sommige promovendi verliezen hun contract als promovendus, maar hebben hun promotie nog niet afgerond. Zij nemen de tijd om hun promotie af te ronden.
Een andere mogelijke oorzaak is dat veel promovendi graag willen blijven werken in de wetenschap. Maar dat is slechts voor 20 procent van hen weggelegd. Het kost blijkbaar tijd om de slag naar ander werk te maken. Uit een andere grafiek uit hetzelfde onderzoek blijkt dat na zes jaar steeds meer promovendi kiezen voor een baan in de private sector. 
Het goede nieuws voor de promovendi is dat hun kans op een baan  tien jaar na het afstuderen voor het eerst beter is dan van de masterstudent met wie ze gelijktijdig zijn afgestudeerd. Die tendens zet zich voort. Na 20 jaar heeft 96 procent van de promovendi werk, terwijl dat bij de masterstudent net boven de 90 procent ligt.
Die tien procent zonder heeft een (bijstands)uitkering, maar het kan ook zijn dat het mensen zijn die er zelf voor kiezen niet te werken. Bijvoorbeeld om kinderen groot te brengen.