Deze blog is geschreven door een alumni student van de Universiteit
Utrecht. Lotte van Grol volgt nu het NS traineeship en blogt hier samen
met andere trainees over op de NS Trainee Hyve.
Solliciteren voor het NS traineeship. De
sollicitatieprocedure lijkt vergelijkbaar met andere procedures, maar
schijn bedriegt! Er is een klein verschil: het onderdeel dat ‘videoclip’
heet. Van te voren dacht ik dat het wel los zou lopen, ik had toch al
die business course gedaan en ze kenden me al, ik zou me er wel even
tussenuit kletsen. Maar zo gemakkelijk kwam ik er helaas niet onderuit.
Nee, ik moest ook gewoon de normale procedure doorlopen…
Ik
had mijzelf nog net niet gelukkig geprezen dat ik een mooie
sollicitatiebrief geschreven had, toen er een mailtje verscheen in mijn
inbox: ‘klik hier om je eigen ‘videoclip’ op te nemen. Videoclip?? Een
angstig gevoel bekroop mij… Een beetje onwennig klikte ik op de link om
meer informatie te krijgen. Bleek dat ik in een persoonlijke omgeving op
Internet een aantal sollicitatievragen zou krijgen! Sollicitatievragen
van een virtueel persoon! En ik wist niet van tevoren welke! Daar had ik
niet direct op gerekend. Oh ja, en of ik ook nog even mijn webcam kon
klaarzetten. Nou, die heb ik dus uiteraard niet.
Op
mijn fiets dan maar, richting het studentenhuis van mijn vriendje, in
de stromende regen. Compleet verregent, werd ik daar tot mijn vreugde
ontvangen door een vijftal mannen, gehuld in boxershorts al hangend op
de bank. Een webcam hadden ze wel, gelukkig…
Het
leek mij een bijzonder goed idee om dan maar het filmpje daar op te
nemen, ik kon er maar beter zo snel mogelijk vanaf zijn. Na een aantal
woeste installatiepogingen was het dan eindelijk zo ver, ik kon gaan
opnemen. Alleen toch wel een beetje vervelend dat er op 5 meter afstand
biertjes gedronken werden in de woonkamer. En de angst dat er elk moment
iemand binnen kon vallen, of mij alleen al kan horen praten, maakte mij
er ook niet echt zekerder op. Opeens viel het me op dat mijn outfit ook
niet echt representatief was voor een virtueel sollicitatiegesprek,
voor zover ik dat kon inschatten.
Met
de webcam terug naar huis dan maar. Inmiddels was ik al een paar uur
bezig, dus dat kon er ook nog wel bij. Na een wisseling van outfit
(lees: een keurig jasje en een versleten pyjamabroek met geitenwollen
sokken eronder) en wat korte driftbuien bij weigering van mijn computer
bij het installeren later, zat ik dan eindelijk in de startblokken voor
het beeldscherm. De tekst ‘het opnemen van het filmpje kan maar 1 keer, er is geen mogelijkheid om opnieuw te beginnen’
maakte me licht nerveus, dus ik besloot eerst nog even een kopje thee
te nemen. En vervolgens een koekje. En een glaasje water. Toch ook nog
maar even dat geplande telefoontje plegen. Anderhalf uur verder, nu
moest ik er toch echt aan gaan geloven…
START!
Eerste virtueel gestelde vraag: ‘Wat voeg jij toe aan de NS?’ Shit,
zo’n vraag waarvan je weet dat je het kan verwachten, maar waarvan je
hoopt dat ze die niet stellen. Ik begin een relaas vanuit een veel te
brede context en word halverwege afgebroken door de virtuele mevrouw met
haar tweede vraag. Even vergeten, per vraag heb je maar 1 minuut om te
antwoorden. Sollicitatievragen in ‘elevator pitch’-vorm dus. Gelukkig
gaan de volgende vragen me een stuk beter af en na 4 vragen vraagt de
virtuele dame of ik mijn virtuele sollicitatiegesprek nog eens terug wil
horen. Nee bedankt, na alle stress heb ik in plaatsvervangende schaamte
geen zin meer, dus ik druk meteen op ‘verzenden’. Viel het eigenlijk
toch best mee achteraf….
Ben je
benieuwd naar mijn ervaringen met de andere rondes van het traineeship?
Of hoe ik me voorbereid heb? Kom dan naar de NS Trainees Tweetup / borrel op 7
oktober!