Getipt door een mailtje over de demonstratie tegen de bezuinigingen op kunst en cultuur in Den Haag liepen we zonder enige verwachting richting Malieveld. Tot onze verbazing waren er spontaan duizenden mensen tegen dit kabinet de straat op gegaan! Dit via Facebook georganiseerde protest richtte zich op “het afschuwelijke feit dat het aankomende kabinet de grootste fout van deze eeuw gaat maken; extreem bezuinigen op de kunst/cultuursector.”
Een paar duizend mensen, voornamelijk jonge kunstenaars, kunststudenten, en docenten, verzamelden zich op het Malieveld. Er waren verschillende optredens: van een fantastische sambaband tot prachtige klassieke muziek. Maar al snel begon de de-radicalisering toen de hoofdspreker ons eraan moest herinneren hoe dit evenement samen met de hulp van de politie was georganiseerd en hoe dankbaar we daar niet voor moesten zijn. Men was vergeten dat hetzelfde politiemacht eenzijdig de afgesproken plek, het plein tegenover het parlement, strategisch had verplaatst naar de veel grotere Malieveld, waar de menigte niet enkel onzichtbaar wordt in verhouding met de achtergrond, maar ook amper wordt gehoord. Ook de andere sprekers konden het publiek marginaal inspireren, door ons wel erop te wijzen hoe erg de bezuinigingen in de kunst zijn, maar desalniettemin begrip tonen voor het feit dat er massaal bezuinigd moet worden. Deze relativering kan enkel als effect hebben dat men de logica van dit bezuinigingssysteem uiteindelijk accepteert.
Kortom, waar bleven de kunstenaars die opriepen om op de ‘barricades’ te gaan? Uit alle hoeken van het publiek waren leuzen te horen als: “Actie, actie, actie” en “Naar het Plein, naar het plein!”, maar de organisatie wilde het liever “beschaafd” houden. Ze hadden immers een goede relatie opgebouwd met de politie die ze niet wilden schaden. De actievoerders vóór het podium hadden het een stuk beter door. Zoals een boze componist de manifestatie omschreef: “it was way too friendly, too nice, too obedient, this is not how we are going to win this war.” Het verbazingwekkende was dat buitenlandse studenten meer energie leken te hebben voor verzet dan Nederlandse studenten, voor wie hun toekomst op het spel staat. Ze hebben dan ook uiteindelijk meer dan honderd man spontaan meegekregen naar een actie op het Plein voor het parlement. Wie gemarginaliseerd wordt moet van zich afbijten, terug vechten. Nederland heeft een rijke cultuur van kunst en verzet, van de Provo’s in de jaren zestig tot de culturele centra van de kraakbeweging en alles daar tussen in. Laten we dat niet vergeten als we “linkse hobby’s” als kunst en cultuur willen redden.
Politie repressie op de Binnenhof
http://www.youtube.com/watch?v=7PRYm0bpi6Q
------ Uit de blog van de Kritische Studenten Utrecht