Dinsdagavond 7 december met Kaj en Sven naar Schiphol, fiets inpakken, dit keer in plastic hoes, de fietspyama. 3 rollen noppenfolie en verwarmingsisolatiebuizen voor de kwetsbare onderdelen, 3 rollen tape, 3 scharen en zwarte marker. Stuur los met inbussleuteltjes in rijrichtingstand zetten, trappers los met sleutel 15.
Stukken karton rond wielen en 1 rol noppenfolie rond fiets tapen. Voorwiel vastmaken aan frame zodat het niet heen en weer blijft zwaaien. fietspyama aan en klaar is fiets. Ziet er goed uit, hoewel we heel wat opmerkingen over een verplichte fietsdoos krijgen, maar ik heb gebeld met KLM en de pyama was oke en de oplossing om Bangkok Airway over te halen dat fiets nu wel kan in hun vliegtuig, want dat is nog onzeker, fietsdoos vinden ze te groot en zwaar en in telefonisch overleg met KLM is fietspyama geen bezwaar.
Fiets en bagage de kluis in en wij op pad. Kaj en Sven terug in mijn auto, die blijft bij Kaj en ik met trein naar huis.
Woensdag 8 december om half 6 op Schiphol met Kaj, hij komt me uitzwaaien. Bij de incheckbalie vind de klm-medewerkster dat er een doos moet komen, die kan ik hier kopen voor 20 euro. Zo kan de fiets niet mee, regels zijn regels.
Ha, helemaal niet. En ik begin mijn uitleg over klmtelefoonman over Bangkokair, die vanmorgenvroeg toch nog groen licht voor fiets had gegeven.
Deskmevrouw gaat bellen, vervolgens van de een naar de ander heen en weer lopen en ja fiets mag mee, op eigen risico. SCHRIK. Hoezo eigen risico, gaan ze gooien, smijten, op fiets staan?
Nee verklaart de uitzonderlijke bagagemeneer, dat doen we niet.
Eerst gaan de koffers en in de ruimte daarboven komen fietsen. Ik ben gerustgesteld.
Garantie kan hij niet geven, maar ik ga het erop wagen.
Dan meldt Sandra zich van Dutch Down Foundation Netherlands, ik ga voor hen 5 kg voor Downkinderen aangepast speelgoed meenemen en aan Sallo geven. Sallo zorgt dat het bij de downkinderen terechtkot in Noord Thailand. Het past zonder probleem bij mijn bagage dat het vliegtuig ingaat.
En mag ik 55 euro betalen voor de fiets en in Bangkok zal ik ook nog moeten... Mij is telefonisch vertelt dat de fiets voor 45 euro meemag, deskmevrouw kijkt me aan. Ja als de boeking per internet is gegaan, maar hier en ze wijst op mijn boardingpas, staat niets over uitzonderlijke bagage dus 55 euro.
Ik zucht inwendig heeeel heeeeel erg diep. Er moet weer heen en weer gelopen worden en dan is het goed, pas wordt bijgewerkt met balpan. Fiets mag mee. 55 euro blijft het nu, dat is tot Chiang Mai. Nee u hoeft in Bangkok niets meer te betalen.
Kaj kussen, knuffen en uitzwaaien, Sandra is blijven wachten tot alles rond is en van haar krijg ik appeltaart mee omdat ze zo blij is met de 5 kg. die ik meeneem. Lief is dat en later ook erg lekker.
De vlucht gaat geweldig, Rob en Tsjaj hebben 2 stoelen naast mij, leuke mannen, Rob gaat voor het eerst mee naar de ouders van zijn vriend en hij heeft er zin in. is ook erg benieuwd naar Thailand. Tsjaj ziet na 2 jaar weer zijn familie, eerst die bezoeken en dan naar mooi eiland en kerst weer bij zijn familie doorbrengen.
In Bangkok moeten we dag zeggen, ik reis door, check in en moet voor fiets gaan betalen, vind ook hier de deskmedewerkster.
Geduldig begin ik uit te leggen, ze gaat bellen, ik ga wachten op de STAFFmedewerkster, zij hoort mij aan, papieren nog eens bekijken, nee ik MOET een apart papiet voor fiets heebn. Dat staat daar, wijs ik naar de balpenaantekening en tegelijkertijd besef ik dat ik dat er ook bij had kunnen schrijven.
Wil ik een half uur wachten vraagt STAFFmevrouw. Ja best wel, heb niks te doen, dus waarom niet. En dan komt ze terug met nieuwe boardingpas en ik moet niet betalen en ja alles is nu goed.
Om 18.10 land ik in Chiang Mai, follow that men, wordt me gezegd en ik doe het. Ik kom in de bagageopvang voor buitenlanders met een echtpaar in rolstoel, Een klein jongetje wordt omhoogegetild. Hun kleinkind waarschijnlijk en kijk daar zwaait Sallo ook, helemaal goed.
Fiets uitkleden, samen fiets inelkaar zetten en ik volg Sallo op zijn motor.
Het is heerlijk, zacht zomeravondkoelwindje strijkt langs m'n blote armen.
Er is plek in het hotel waar ik vorig jaar was, Sallo spreekt een aardig mondje Thais en de kamer is voor 500 thb voor mij.
Ik ga naar boven, zwaai Sallo gedag en met fles water vertrek ik naar boven, waar ik bijna omkukel van de slaap.
mocht je per ongeluk toch op de maillijst staan en dat niet willen of horen dat ik weer aan het fietsen ben en dat jij er nou net niet opstaat, let me know.