Maandag 3 juni 2011 Bangkok - Hua Hin.
De trein rijdt weg en m'n fiets dan?
Om 12 uur is Little Siam echt open.
Volgend jaar kom je weer hé, eist Mami en bestelt de beloofde koffie en daarna afscheid nemen.
Op zoek naar een fietsticket, wat sneller gaat dan ik dacht, Perron 9, voorraan is de bagagewagen.
Het is een enorme lange trein, 14 wagons, na een minuut of 5 ben ik er, tassen eraf, ja die mogen bij de fiets staan, dat is fijn.
In wagon 2 heb ik een zitplaats, no. 21, tegenover een stille verlegen jongen die helaas geen engels spreekt.
Dit wordt een lange rit met veel stops.
Waar een busje een kleine 3 uur over doet heeft de trein, 6 en een half uur uur voor nodig.
Z
it een beetje naar buiten te kijken.
Een hond stapt over een door de wind volgeblazen plastic tasje.
Kinderen zitten op een kleine 9 m2 opgepropt tv te kijken.
We rijden door een wijk vol huthuisjes van golfplaat.
Een hutje is neergehaald of ingestort, de waslijn hangt er nog wel, ook de was.
Op een groot stuk beton is een parkeerplaats gemaakt met parkeerwachter en 3 auto's, die veilig achter een oranjegespannen stuk touwt staan.
Een volgend dorpje is helemaal uitgestorven, het wordt opgeheven, een shovel staat midden tussen al neergehaalde huthuisjes.
In de verte een 20 verdiepingen hoog gebouw en aan de voet daarvan een veld vol golfplatendaken.
We rijden over de Prayarivier en verlaten Bangkok.
Een uurtje verder treinen liggen enorme rioleringsbuizen op de grond, deze plek krijgt riolering!
Steeds wandelen weer nieuwe verkoopsters langs met eten en drinken.
De grote diesel sjokt traag duwend de 14 wagons door het landschap., dat haalt het tempo er wel uit.
Eenmaal opgang is ie bijna niet te stoppen.
Een franse dame komt vragen waar ik naar toega. Zij hebben een overnachting in Chumpon. Ze zijn er nog maar net, in zuid frankrijk sneeuwde het nog.
Rijstvelden gaan voorbij, ze zien er versgroen uit.
Als de trein een tijd stilstaat stappen heel wat mensen uit of mensen uit het dorp stappen dwars door de trein, omdat ze aan de andere kant van de spoorbaan moeten zijn en de trein nu erg het verkeer blokkeert.
Om 7 uur HUA HIN stopt de trein, uitstappen en al snel sjokt die trein door.
Wacht even, m'n fiets....
Het is donker en daarom zie ik niet dat fiets met bagage buitengezet is.
Naar Patana guesthouse
Dinsdag 4 januari Hua Hin wireless is echt less wire.
Vandaag moet ik een ticket richting Maleisie gaan regelen en dat lukt.
Zaterdag 8 januari en kom dan 9 januari in Maleisie aan, precies op tijd.
Op de fiets naar het strand, boekje mee. Lekker stranddagje, water in, water uit.
Vlakbij het Hilton liggen de mensen strak op bedden en parasols naast elkaar.
Een stuk verder en vind een lekkere plek onder een palmboom.
De bekende strandverkopers komen langs met ijsjes, klaargemaakt fruit met een satéprikker in een plastikzakje, kan je zo oppeuzelen, met jurkjes, lappen, paarden voor een ritje langs het strand met eten, drinken en slepen alles mee in een enorme koelbox. Loodzwaar om zo over het strand te struinen.
'k Ga op zoek naar een plek met wireless om m'n mail te versturen. Ik beland in Market Village, groot complex, bovenin zit wireless, bij een drankje krijg je het wachtwoord. Laptop weigert. In een winkeltje wordt het verholpen.
Ik ga nog even naar hyves. Chloë is online, we chatten tot ze moet eten. Fijn om even wat van haar te horen. Ze voelt zich niet zo lekker, beetje ziekjes, maar vandaag is ze toch naar school gegaan, vertelt ze en ze moet hard werken op school, veel huiswerk. Dan is het etenstijd.
Woensdag 5 januari.
'k Laat wat bagage in Patana guesthouse, vrijdag kom ik terug.
Kaart tussen de touwtjes aan m'n stuur, 't is wat bewolkt en fijn om te fietsen.
'k Neem de kortste weg, niet de mooiste maar wel de snelste. Langs dorpjes, af en toe wat drinken, m'n nokia E71 routeplanner doet het, zo zie ik precies waar ik ben.
Links naar het natuurpark, waar de aapjes de weg oprennen, dicht langs de kustlijn, 2 jaar geleden fietste ik dat en sliep toen halverwege in het beachresort.
Ik vind het heerlijk om op m'n fiets te zitten, gestaag vooruittrappen, handen in fijne positie aan het stuur, de warmte van de wind tegen m'n huid aan, m'n armen, m'n gezicht.
Colaatje bij een meneer die nit noy engels spreekt maar wel een KNVB oranjeshirt aan heeft met nummero 33. Hij klaart helemaal op als ik hem uitleg dat dit een shirt van Nederland is.
Af en toe kijk ik op de kaart of ik nog goed ga. Door Pan Buri richting Kui Buri, na 7 km linksaf richting kust en Bonok.
Om 4 uur rij ik Bonok binnen, bezweet maar gelukkig. 79 km achter de rug.
Bij de strandhuisjes ben ik de enige gast. Er is plek zat in Chomwhail, ik kies voor Boeddha, de strandhut pal aan de zee.
Thip? Nee Thip is er niet, haar moeder ligt in het Hospital in Bangkok.
Maar dan krijg ik de telefoon, this is Thip, she wants to talk with you, zegt de vrouw die doortastend Thip belt.
Wat lief, zo kunnen we even bijkletsen.
Vera, I come back on friday, will you stay there. Jammer, dan ben ik weer weg. Volgend jaar? Yes, next year.
Thip en ik 2 jaar geleden.
Ik hielp haar mee eten naar het bos te brengen voor honden waar niemand naar omkijkt.
Speciaal ritueel, die moet zachtjes toegesproken worden, die moet je heel rustig benaderen en die,,, iedere hond heeft z'n eigen aanpak.
We hadden lange gesprekken. Haar man was doodgeschoten bij een demonstratie tegen kernenergie in hun dorp. Mr. Kaem is begonnen met land te kopen en er een huis op te zetten.
Vrienden haalt hij over hetzelfde te doen. Thips oma heeft veel land aan de kuststrook. Zo dwarsbomen ze de kernenergieplannen.
Een drankje, wat eten en even kijken waar ik 2 jaar geleden een week in het huis van Mr. Kaem mocht wonen. Dit is hun tweede huis en zitten hier alleen in de vakantie.
Morgen stop ik een kaartje in de brievenbus.
Als ik internet opga komen Way en Ay 11 en 5 jaar oud naast me staan. Way probeert me thais te leren en Ay is verdomd goed in schrijven, de thaise tekens, hij maakt er echte kunstwerkjes van.
Way vertaalt ze, probeert me korte thaise zinnetjes te leren. Als ik hier een jaar blijf zou ik kleine thaise gesprekjes kunnen voeren.
Ik lig in m'n strandhut, de zee maakt een geruststellend dondergolvend geluid, golven komen, trekken zich terug in een voortdurende cadans, waar ik op in slaap val.
