GESPREK MET BIRMESE SHAN LEIDER

Vrijdag 10 december beneden in het hotel word ik enthousiast begroet, door de eigenaresse, ja ze had m'n fiets al gezien!

Op de fiets, rondje Chiang Mai is mijn plan.

Chiang Mai heeft een square centrum, omgeven door water, daarnaast een weg en daartussen het centrum.

Alles is eenrichtingverkeer in 1 voortdurende golf .

Iedereen dezelfde kant op, dat is te overzien.

Om de eenrichtingsweg te ontduiken schiet ik een straatje naar links in, volgende weer en weer en moet ik zelfde weg terechtkomen maar dan een stuk eerder.

Eerst bij een prachtige tuin, vol beelden. Fiets blijft buiten, niet op slot, sleuteltje vergeten.

Na een tijdje komt een mevrouw, waar ik vandaan kom en ik vraag haar waar ik ben terechtgekomen.

Mevrouw heeft een factory in Lampun, daar maken ze kopieen van beelden uit Angkor Wat/Siem Reap, waar ik vorig jaar rondstruinde. Ook de typische Angor Wat bomen zijn aanwezig. Het is indrukwekkend.

Aan de overkant een winkel of een museum, maar het blijkt een winkel.

Een meneer is met een beeld bezig en hij legt me uit dat hij het aan het oudmaken is.l

Dat wil ik ook wel, een beeld oudmaken en even later sta ik met een blikje oudmaak en een kwast de armen van een mooi vrouwenbeeld te verouderen.

Een jonge man doet de reparatie. Met dik taai terrakleurige pasta smeert hij de randen van een to be muurstuk in.

Het gebroken stuk wordt er opgetild, beetje schuiven, beetje bijsmeren en het teveel weer wegsmeren en klaar is het,

Stuk plastik wordt afgehaald van een wandplaat in wording om me te laten bewonderen en een uit klei opgebouwde dame wacht nog op haar arm en haarstreng. 

Alles ligt zorgvuldig neergelegd klaar te zijn, wachtend aanhechting aan beeld.

Leuk om te zien en ik krijg een stukje klei mee, om mijn eigen borstbeeld te kleien denk ik.

Om half 8 komt Sallo me ophalen bij m'n hotel, we gaan in het lekkerste vegarestaurant eten wat er hier te vinden is.

Je rijdt er een eindje voor maar het is het ook superlekker.

Nog een kop koffie in de IBERRY met de GELE HOND, een mooie plek, waar veel leuke dingen hangen, die uitnodigen om foto's te maken.

Of ik morgen met Sallo mee ga lunchen met een leider van de Shan. Een Birmees ethnische bevolkingsgroep leeft in het noorden van Thailand over de grens van Birma. Dat wil ik best.

Om half 12 spreken we af in het centrum bij het reisburootje waar Sallo bevriend mee is.

Zaterdag, 11 december.

M'n wireless uitproberen, soms kontakt en vaker niet. 

Ik ga lopen, langs het water, herkenningspunten overal, daar gemasseerd, daar ook een lekker vegarestaurantje, kaarten kopen bij de fotograaf en een klein wappertje voor de nog niet nodige koelte,

Om half 12 is Sallo er, ik vraag wat info aan JEAB van het reisburootje, over m'n  bedachte rondreis door Noord-Thailand en krijg fijne adviezen. Naar dat plaatsje voor het heerlijkste eten, daar stoppen om per longtail in 3 uur naar Chiang Rai te varen.

SPOORLOOS tv is hier geweest en met hulp van JEAB zijn ouders getraceerd, gezocht door hun afgestane zoon. 

Ik ben een spoorloos-fan, maar die uitzending in oktober heb ik gemist.

De reis die ik wil bestaat niet, zal ik zelf met localbusjes aan elkaar moeten breien.

Advies als: Bij Star moet je stoppen en dan dit nummer bellen, die bellen dan een local en dat scheelt ws geld en je komt op een superplek terecht, in een dal omringd door bergen. Dat klinkt goed.

Het is tijd voor de lunch met de Shanleider en Karl een duitser van Hilfe ohne grenze.

Ik rij mee in de auto van de Shanleider en krijg te horen dat zijn stam de grootste stam van Birma is, onderdrukt wordt, geen kans hebben zich te ontwikkelen en computers een zeldzaamheid zijn.

Sallo is met zijn Stichting bezig kleine projecten te bezoeken, die hij immaterieel en financieel probeert te helpen. Het gaat om projecten die over het hoofd worden gezien door de grote hulporganisaties.

Hij is nu bezig met een voedselproject in Oost Thailand, waar schoolgaande kinderen maaltijden op school krijgen, omdat de armoede thuis groot is. Hij is aan het inventariseren wat er nodig is voor lopende projecten, die dat financiele steuntje in de rug hard nodig hebben. Hier gaat het om aanschaf van een keukenuitrusting geschikt om voor alle schoolkinderen maaltijden te bereiden.

De matching van geldvragers en geldgevers wordt zorgvuldig gedaan.

Sallo is vol ideeën hoe zijn stichting moet gaan lopen, onder welke voorwaarden er geld wordt geinvesteerd en de matching van immateriele hulp wordt waar mogelijk gezocht onder deskundige locals. 

Op deze manier probeert hij financierders te matchen met een project.   

Het is een kennismakingsgesprek, het loopt lekker en de kaarten liggen op tafel. De Shan leider krijgt zo een beeld waarvoor hij aan kan kloppen bij Sallo.

In februari komt waarschijnlijjk zijn eerste stagiaire een studente communicatie, om 5 maanden stage bij hem te lopen.

Shan leider legt uit dat hij projecten in 7 dorpen heeft lopen. Het gaat over educatieve en gezondheidsprojecten. Maandelijks bezoekt hij al deze projecten, dat kost veel tijd maar is nodig. Zo is hij voortdurend op de hoogte van de voortgang en kan hij bijsturen als dat nodig is. Gegevens worden uitgewisseld voor een nieuwe afspraak.

We lunchen burmees/shan en het smaakt goed.

Achterop de motor rij ik mee naar Sallo's condo. Een ruimte precies genoeg voor 1 persoon.