Ontroerend liefdesdrama in Palestijns-Israëlisch conflict

The Attack is een bijzonder drama in Tel Aviv over de liefde tegen de achtergrond van het Palestijns-Israëlische conflict. Studente Lisa van der Waal vindt het een realistisch aangrijpende film.

Het duurde zes jaar voordat de Libanese regisseur Ziad Doueiri in 2012 de verfilming van de roman L’Attentat (2005) van schrijfster Yasmina Khadra voltooide. Hij noemt The Attack ‘veruit de moeilijkste film die ik ooit gemaakt heb’.  Dit komt omdat de film een gevoelig onderwerp aanraakt: het Palestijns-Israëlische conflict. Tijdens de productie werd Doueiri meerdere malen aangevallen door tegenstanders van de film en daarnaast besloot de Libanese overheid de film te weren. Doueiri had namelijk in Israël gefilmd, een wettelijke overtreding waar in Libanon een celstraf voor drie jaar voor staat.
The Attack vertelt het verhaal van Amin (Ali Suliman) die aan de top van zijn carrière staat. De Israëliër van Palestijnse afkomst is volledig geïntegreerd in de samenleving van Tel Aviv. Op de dag nadat Amin een belangrijke prijs in ontvangst mocht nemen voor zijn jarenlange inzet als chirurg, vindt er een bomaanslag plaats in het centrum van Tel Aviv. Ook zijn vrouw Siham (Reymond Amsellem) blijkt bij de bomaanslag betrokken geweest te zijn. Ze heeft het niet overleefd.

Amins wereld stort nog verder in als blijkt dat de politie Siham verdenkt van een zelfmoordaanslag. Amin verzet zich tegen de beschuldigen, maar de bewijzen spreken hem tegen. Amin raakt verward en start een zoektocht naar de waarheid. Tijdens zijn reis komt hij echter niet alleen meer te weten over zijn vrouw, maar leert hij ook de ware aard van de mens in het algemeen kennen.

Overal waar hij komt, wordt Amin geconfronteerd met het conflict tussen de Palestijnen en de Israëliers. De chirurg lijkt zich echter weinig voor deze kwestie te interesseren en dat brengt een hoop onbegrip, miscommunicatie en machteloosheid met zich mee. Doordat het hoofdpersonage een neutrale positie inneemt, bereikt Doueiri zijn doel. Ondanks dat hij opgroeide in Libanon, in de tijd van de Israëlische en Syrische bezetting, wilde de regisseur een genuanceerde film maken die beide kanten van het conflict zou belichten. Doueiri schildert noch de Palestijnen, noch de Israëliërs af als ‘het slechte volk’. Wellicht kan de neutrale Amin daardoor gezien worden als de belichaming van de regisseur.

Het acteerwerk van de acteurs, de meeste van Israëlische komaf, is zeer goed. Emoties worden op een realistische manier geuit, waardoor de personages als ‘echt’ overkomen. Dit geldt zeker voor het hoofdpersonage van de film. Zijn verwarring en verdriet blijft gedurende de film geloofwaardig en slaat niet om in hysterie. Mede dit zorgt ervoor dat de film de toeschouwer aangrijpt. 

Met zijn derde speelfilm geeft Ziad Doueiri een realistisch beeld weer van het leven in het Palestijns-Israëlisch gebied. Een beeld dat anders is dan dat wij vaak via nieuwsberichten te zien krijgen. Om een weergave te geven van het conflict tussen de Palestijnen en de Israëliërs blijkt het niet nodig te zijn om alleen aanslagen en gevechten tussen de twee partijen te tonen. Het tonen van het leven van gewone mensen die in deze situatie leven is al schokkend genoeg. The Attack is een aangrijpend (liefdes)drama dat taboes kan doorbreken en het is daarom jammer dat de film niet in Libanon vertoond mag worden. 

Recensie
on 21/10/2013

The Attack is een bijzonder drama in Tel Aviv over de liefde tegen de achtergrond van het Palestijns-Israëlische conflict. Studente Lisa van der Waal vindt het een realistisch aangrijpende film.


Het duurde zes jaar voordat de Libanese regisseur Ziad Doueiri in 2012 de verfilming van de roman L’Attentat (2005) van schrijfster Yasmina Khadra voltooide. Hij noemt The Attack ‘veruit de moeilijkste film die ik ooit gemaakt heb’.  Dit komt omdat de film een gevoelig onderwerp aanraakt: het Palestijns-Israëlische conflict. Tijdens de productie werd Doueiri meerdere malen aangevallen door tegenstanders van de film en daarnaast besloot de Libanese overheid de film te weren. Doueiri had namelijk in Israël gefilmd, een wettelijke overtreding waar in Libanon een celstraf voor drie jaar voor staat.

The Attack vertelt het verhaal van Amin (Ali Suliman) die aan de top van zijn carrière staat. De Israëliër van Palestijnse afkomst is volledig geïntegreerd in de samenleving van Tel Aviv. Op de dag nadat Amin een belangrijke prijs in ontvangst mocht nemen voor zijn jarenlange inzet als chirurg, vindt er een bomaanslag plaats in het centrum van Tel Aviv. Ook zijn vrouw Siham (Reymond Amsellem) blijkt bij de bomaanslag betrokken geweest te zijn. Ze heeft het niet overleefd.

Amins wereld stort nog verder in als blijkt dat de politie Siham verdenkt van een zelfmoordaanslag. Amin verzet zich tegen de beschuldigen, maar de bewijzen spreken hem tegen. Amin raakt verward en start een zoektocht naar de waarheid. Tijdens zijn reis komt hij echter niet alleen meer te weten over zijn vrouw, maar leert hij ook de ware aard van de mens in het algemeen kennen.

Overal waar hij komt, wordt Amin geconfronteerd met het conflict tussen de Palestijnen en de Israëliers. De chirurg lijkt zich echter weinig voor deze kwestie te interesseren en dat brengt een hoop onbegrip, miscommunicatie en machteloosheid met zich mee. Doordat het hoofdpersonage een neutrale positie inneemt, bereikt Doueiri zijn doel. Ondanks dat hij opgroeide in Libanon, in de tijd van de Israëlische en Syrische bezetting, wilde de regisseur een genuanceerde film maken die beide kanten van het conflict zou belichten. Doueiri schildert noch de Palestijnen, noch de Israëliërs af als ‘het slechte volk’. Wellicht kan de neutrale Amin daardoor gezien worden als de belichaming van de regisseur.

Het acteerwerk van de acteurs, de meeste van Israëlische komaf, is zeer goed. Emoties worden op een realistische manier geuit, waardoor de personages als ‘echt’ overkomen. Dit geldt zeker voor het hoofdpersonage van de film. Zijn verwarring en verdriet blijft gedurende de film geloofwaardig en slaat niet om in hysterie. Mede dit zorgt ervoor dat de film de toeschouwer aangrijpt. 

Met zijn derde speelfilm geeft Ziad Doueiri een realistisch beeld weer van het leven in het Palestijns-Israëlisch gebied. Een beeld dat anders is dan dat wij vaak via nieuwsberichten te zien krijgen. Om een weergave te geven van het conflict tussen de Palestijnen en de Israëliërs blijkt het niet nodig te zijn om alleen aanslagen en gevechten tussen de twee partijen te tonen. Het tonen van het leven van gewone mensen die in deze situatie leven is al schokkend genoeg. The Attack is een aangrijpend (liefdes)drama dat taboes kan doorbreken en het is daarom jammer dat de film niet in Libanon vertoond mag worden. 

Tags: recensie | speelfilm

Advertentie