Not my finest hour

De zonovergoten ruimte van een eeuwenoude studentensociëteit in het midden des lands. Terwijl een nijvere ober zich met twee bestellingen spiegelei broods door de van vers zweet en verschaald bier verzadigde ruimte haast, discussiëren de heren Maliepaard en Van Buffelen in de haardkring over de onschatbare waarde van een lang en intensief studentenleven. Dan betreedt een heer met een bijna onfatsoenlijk brede glimlach de haardkring.“Dag heren, de naam is Rutte. Mag ik misschien even aanschuiven? Kan ik de heren wellicht onthalen op een smakelijke gele rakker?”“Allemachtig Rutte, ben je er nou alweer?”“Hoe bedoelt u, alweer?”“Nou, vijf jaar geleden was je er toch ook al?  Ik zie je hier nog als staatssecretaris door de zaal banjeren, grijns op je gezicht, sigaar in je hoofd, en maar de populaire bal uithangen en domme opmerkingen maken.”“Domme opmerkingen? Hoe bedoelt u?”“Nou, je riep ons toen toch op om een gebouw te bezetten omdat dat verdomde college van bestuur ons geen inspraak wilde geven?”“O ja, nu u het zegt. Heel belangrijk, studenteninspraak. Vond u mijn suggestie indertijd niet buitengewoon zinnig?”“Heel zinnig. Jammer alleen dat je, toen onze linkse vrinden van de kritische studenten op jouw advies het Maagdenhuis hadden bezet, de ME op ze afstuurde.”“Oké heren, dat was inderdaad ‘not my finest hour’ om met wijlen de heer Churchill te spreken. Ik was er niet vanuit gegaan dat zij mijn advies zo letterlijk zouden opvolgen.”“O…”Maar verder kunt u toch niet ontevreden zijn over mijn pogingen om u het studentenleven zo aangenaam mogelijk te maken?”“O ja? Heb je dat geprobeerd? Daar kunnen de heer Maliepaard en ik ons anders weinig van herinneren. Noem eens zo’n poging?”“Nou, wat dacht u bijvoorbeeld van mijn sympathieke voorstel om langstudeerders zoals u, ondanks dat u er al jaren evident met de pet naar gooit, pas na anderhalf jaar studievertraging een iets hoger collegegeld te laten betalen?”“Iets hoger? Als wij het ons goed herinneren had je het collegegeld voor langstudeerders, als de Kamer er geen stokje voor had gestoken, in één klap willen optrekken naar 4500 euro.”“Precies heren. Vergelijk dat coulante voorstel van mij eens met de keiharde maatregel van collega Zijlstra, die onlangs heeft aangekondigd dezelfde studenten al na één jaar uitloop te gaan aanslaan en dan niet voor een luttele 4500, maar voor minstens 4672 euro’s.”“Juist ja, een enorm verschil. We krijgen bijna heimwee naar die goede oude tijd, Rutte.““Dank u heren. Ik heb collega Zijlstra nog proberen te weerhouden van zijn wel erg drastische aanpak, maar hij zei dat collega Wilders hem had uitgelegd dat studeren een linkse hobby is voor mensen met brillen, en dat het dus in feite al heel wat is dat de gemeenschap daar überhaupt nog aan mee betaalt.”“Ja ja, jullie hebben je als VVD dus gewoon in het pak laten naaien door die eikel van een Wilders.”“Heren, heren, wat een taal. En wat een denkfout. U moest eens weten hoe collega Wilders denkt over langstudeerders zoals u, die feesten op kosten van de hardwerkende PVV-stemmer. Het heeft ons de grootste moeite gekost om hem uit te leggen hoe onmisbaar u bent voor de kenniseconomie. Maar het is ons gelukt. U mag echt heel dankbaar zijn dat wij als VVD dit mooie compromis voor u uit het vuur hebben weten te slepen."

Schreef
on 26/11/2010

De zonovergoten ruimte van een eeuwenoude studentensociëteit in het midden des lands. Terwijl een nijvere ober zich met twee bestellingen spiegelei broods door de van vers zweet en verschaald bier verzadigde ruimte haast, discussiëren de heren Maliepaard en Van Buffelen in de haardkring over de onschatbare waarde van een lang en intensief studentenleven. Dan betreedt een heer met een bijna onfatsoenlijk brede glimlach de haardkring.

“Dag heren, de naam is Rutte. Mag ik misschien even aanschuiven? Kan ik de heren wellicht onthalen op een smakelijke gele rakker?”

“Allemachtig Rutte, ben je er nou alweer?”

“Hoe bedoelt u, alweer?”

“Nou, vijf jaar geleden was je er toch ook al?  Ik zie je hier nog als staatssecretaris door de zaal banjeren, grijns op je gezicht, sigaar in je hoofd, en maar de populaire bal uithangen en domme opmerkingen maken.”

“Domme opmerkingen? Hoe bedoelt u?”

“Nou, je riep ons toen toch op om een gebouw te bezetten omdat dat verdomde college van bestuur ons geen inspraak wilde geven?”

“O ja, nu u het zegt. Heel belangrijk, studenteninspraak. Vond u mijn suggestie indertijd niet buitengewoon zinnig?”

“Heel zinnig. Jammer alleen dat je, toen onze linkse vrinden van de kritische studenten op jouw advies het Maagdenhuis hadden bezet, de ME op ze afstuurde.”

“Oké heren, dat was inderdaad ‘not my finest hour’ om met wijlen de heer Churchill te spreken. Ik was er niet vanuit gegaan dat zij mijn advies zo letterlijk zouden opvolgen.”

“O…”

Maar verder kunt u toch niet ontevreden zijn over mijn pogingen om u het studentenleven zo aangenaam mogelijk te maken?”

“O ja? Heb je dat geprobeerd? Daar kunnen de heer Maliepaard en ik ons anders weinig van herinneren. Noem eens zo’n poging?”

“Nou, wat dacht u bijvoorbeeld van mijn sympathieke voorstel om langstudeerders zoals u, ondanks dat u er al jaren evident met de pet naar gooit, pas na anderhalf jaar studievertraging een iets hoger collegegeld te laten betalen?”

“Iets hoger? Als wij het ons goed herinneren had je het collegegeld voor langstudeerders, als de Kamer er geen stokje voor had gestoken, in één klap willen optrekken naar 4500 euro.”

“Precies heren. Vergelijk dat coulante voorstel van mij eens met de keiharde maatregel van collega Zijlstra, die onlangs heeft aangekondigd dezelfde studenten al na één jaar uitloop te gaan aanslaan en dan niet voor een luttele 4500, maar voor minstens 4672 euro’s.”

“Juist ja, een enorm verschil. We krijgen bijna heimwee naar die goede oude tijd, Rutte.“

“Dank u heren. Ik heb collega Zijlstra nog proberen te weerhouden van zijn wel erg drastische aanpak, maar hij zei dat collega Wilders hem had uitgelegd dat studeren een linkse hobby is voor mensen met brillen, en dat het dus in feite al heel wat is dat de gemeenschap daar überhaupt nog aan mee betaalt.”

“Ja ja, jullie hebben je als VVD dus gewoon in het pak laten naaien door die eikel van een Wilders.”

“Heren, heren, wat een taal. En wat een denkfout. U moest eens weten hoe collega Wilders denkt over langstudeerders zoals u, die feesten op kosten van de hardwerkende PVV-stemmer. Het heeft ons de grootste moeite gekost om hem uit te leggen hoe onmisbaar u bent voor de kenniseconomie. Maar het is ons gelukt. U mag echt heel dankbaar zijn dat wij als VVD dit mooie compromis voor u uit het vuur hebben weten te slepen."

Tags: schreef

Advertentie