Eerlijke informatie leidt tot discussie

De telefoon staat deze ochtend niet stil bij Sander van Egmond. Nu Maxime Verhagen afziet van het opslaan van kooldioxide in oude gasvelden in het noorden van Nederland en uitwijkt naar gasvelden in de Noordzee, wil de pers daar een visie op van een instantie die het kan weten. En Sander weet het en zo niet dan weet hij wie het weet.Van Egmond is projectmanager bij het Utrecht Centrum voor Energie- Onderzoek en communicatiemanager van het CATO 2 programma, wat staat voor CO2 Afvang Transport en Opslag. Zie hier de reden voor de media-aandacht voor Van Egmond en zijn CATO-collega’s in NRC, dat om commentaar vroeg op een lek in een CO2-opslagveld in Canada. Hij maakt zich geen zorgen, maar zegt dat de opslag van olievelden niet per se gasdicht is.Hij schreef onlangs zelf ook nog een opinie in onder meer Trouw waarin hij stelde dat  Greenpeace met de actie tegen nieuwe kolencentrales en de daaraan verbonden kooldioxideopslag een verkeerde campagne voert. 'De strategie die Greenpeace kiest werkt averechts voor het klimaat.' Hoe verhoudt het één zich tot het ander?“Die opinie heb ik volstrekt als privépersoon geschreven, maar om volledig eerlijk te zijn heb ik in de ondertekening geschreven dat ik vroeger campagneleider van Greenpeace ben geweest voor duurzame energie en nu werk voor de Universiteit Utrecht.” Van Egmond beseft dat hij zich hiermee kwetsbaar opstelt.“Ik ben geen hoogleraar CO2-opslag. Ik heb een studie gedaan die nu natuur- en innovatiewetenschappen heet. Ik doe geen onderzoek, maar ik loop wel al zes jaar mee in deze gemeenschap en spreek bijna dagelijks experts uit het hele land. Als je al een kolencentrale bouwt - en de bouw kan je volgens mij niet meer tegenhouden - lijkt het me beter om de kooldioxide af te vangen en op te slaan, dan de CO2 gewoon de lucht in te blazen. CO2 opslaan vind ik op dit moment een goed alternatief en ik vind dat berichtgeving daarover zo betrouwbaar mogelijk moet zijn.”Dat was ook een drijfveer van Van Egmond om zijn opinie te schrijven. Verschillende kranten gingen over tot publicatie wat vervolgens weer zorgde voor een reeks nieuwsverhalen. “In het algemeen vind ik dat een universiteit tot taak heeft om zo objectief mogelijke informatie aan te leveren over – in dit geval - de opslag van kooldioxide.”  Wetenschappers hebben het in deze tijden van internet toch al moeilijk, zegt hij. “De wetenschap wordt steeds minder als waarheid aangemerkt. Een leek hoeft maar een uurtje op internet te surfen en een blog over CO2-opslag te schrijven en hij lijkt een expert.”Hij stelt het op prijs dat hij als medewerker van de UU gewoon een opinie kan schrijven zonder dat die eerst moet worden goedgekeurd door bijvoorbeeld een directeur. “Je krijgt aan de universiteit veel vrijheid, maar daar moet je wel goed mee omgaan en dus integer zijn. Als actievoerder is het prettig om heel stellig uit de hoek te komen en te zeggen dat iets bijvoorbeeld slecht is. Een wetenschapper kan meestal niet zo stellig zijn, de waarheid is vaak veel genuanceerder en daarom kun je je als wetenschapper meestal niet van populaire oneliners bedienen.”Gwenda Knobel