Hond in het nieuws door link met mens

Hoe kan het dat een persbericht van de faculteit Diergeneeskunde door persbureaus wordt opgepikt en verspreid over de wereld, maar dat geen enkele Nederlandse journalist tot nog toe de moeite nam om de onderzoeker te bellen? Het overkwam Niklas Bergknut met zijn vergelijkend onderzoek naar rughernia bij hond en mens.“Misschien omdat mijn telefoonnummer niet in het persbericht stond”, grapt de gisteren gepromoveerde Niklas Bergknut die het overigens geweldig vindt dat zo veel kranten melding maken van zijn onderzoek. “Twee Zweedse journalisten hebben me wel gebeld en geïnterviewd.” Hij hoopt dat de Nederlandse journalisten hun voorbeeld nog volgen. “Op de dag dat ik promoveer, is er ook een symposium met een aantal gerenommeerde wetenschappers over rugproblemen bij mensen en honden. Ik hoop dat mijn onderwerp dan weer aandacht in de pers krijgt.”Volgens Bergknut is zijn onderzoek dat zeker waard. “Dit is de eerste studie naar het model dat zegt dat een rughernia bij de hond vergelijkbaar is aan dat van de mens. Doordat ik de overeenkomsten heb aangetoond, opent dat perspectieven voor nieuw vergelijkend onderzoek tussen hond en mens dat kan leiden tot nieuwe behandelingen voor de hernia.” Het is ook de link met de mens dat de pers volgens Bergknut aansprak. “Ik ben dierenarts en mijn eerste belang is de gezondheid van honden, maar zonder de aandacht voor de mens, had ik denk ik minder pers gegenereerd.”Inhoudelijk is de onderzoeker die ook in Zweden op dit onderwerp promoveert, wel tevreden over de krantenberichten. “Globaal gezien hebben de kranten op een goede manier over mijn onderzoek geschreven, hoewel er concessies gedaan zijn aan de lezers. En dat begrijp ik wel. Maar als het gaat om de prothese die ik aanhaal in mijn proefschrift, de kunstschijfkern, is het niet correct als ze schrijven dat ik die heb ontwikkeld. Diergeneeskunde werkt op dit vlak samen in het consortium BMM, Biomedical Materials. Hierin werken het UMCU, de TU Eindhoven en de universiteiten van Amsterdam, Groningen en Maastricht samen. De prothese is ontwikkeld door onze collega’s uit Maastricht.”Gwenda Knobel