‘Als student zou je alles op z’n minst een keer moeten proberen’

Er is geen safe space op een universiteit. Je moet ook uitgedaagd worden

Jeremy Curl, filmmaker, fotograaf en ontdekkingsreiziger 

Als er iets is dat je niet kunt zeggen van alumnus van de opleiding Geschiedenis Jeremy Curl (42), dan is het dat hij risicovermijdend is. In 2008 doorkruiste deze Ier de Saharawoestijn door het gebied van de Toearegstammen – een reis van 2000 kilometer, te voet en te kameel. Hij heeft ook de familie Castro geïnterviewd in Cuba, en woonde in de afgescheiden republiek Transnistrië, een bevroren conflictzone tussen Moldavië en Oekraïne. Tijdens zijn reizen is hij gekidnapt, gearresteerd, neergestoken, neergeschoten, en bijna overleden van de dorst. Maar zijn inzet heeft ook wat opgeleverd: hij is genomineerd voor een  Rolex Award, zijn foto’s zijn gepubliceerd in verscheidene internationale tijdschriften, en hij was zefs te zien in een tentoonstelling met Nelson Mandela in 2010. Vorig jaar kwam zijn eerste speelfilm uit.  

Zijn beslissing om aan de UU te gaan studeren, kan gezien worden als een van de eerste momenten dat de ontdekker in hem naar boven kwam. “Het is ongebruikelijk voor mensen in het Verenigd Koninkrijk of Ierland om in het buitenland te gaan studeren. De meeste mensen om mij heen wisten niet eens dat ze in Nederland konden studeren. Voor mij was het gewoon spannend om naar ‘the continent’ te gaan.” 

Het is geen verrassing dat Curl, as UU-student, er een punt van maakte om alles uit te proberen, en met iedereen te praten. “Dat is een deel van de reden waarom je aan een universiteit studeert, toch?” Hij waardeerde de kans om mensen te ontmoeten uit allerlei verschillende delen van de wereld. “De universiteit is de eerste keer dat je kennismaakt met mensen met andere perspectieven. Ik weet nog dat er een keer een voetbalwedstrijd was voor een goed doel, en mensen uit Iran en Israël speelden in hetzelfde team. Ik weet nog dat ik dacht: ‘Waar anders zou je dat kunnen zien?’”

“Er is geen ‘safe space’ op een universiteit. Je moet ook uitgedaagd worden,” gaat hij verder, en hij legt uit dat eerstejaarsstudenten zoveel mogelijk uit hun comfortzones zouden moeten stappen. Als student vond Curl het fijn om willekeurige cafés in te lopen om met andere gasten te praten. Zijn nieuwsgierigheid zorgde er ook voor dat hij Nederlands leerde, en hij haalde zelfs een bekwaamheidsdiploma. “Het is wel al wat weggezakt nu,” zegt hij.

Hij geeft toe dat hij niet de beste student was. “Ik schonk weinig aandacht aan de academische kant; ik wilde vooral films maken.” Een van zijn films werd zelfs vertoond in bioscopen in Utrecht. Papers schrijven verveelde hem, dus hij probeerde alternatieven te vinden: “Ik vroeg of ik mijn essays in filmvorm kon insturen, maar dat mocht niet.” Curl glimlacht als hij terugdenkt aan een kleine daad van rebellie. “Ik was nogal boos op een docent kunstgeschiedenis die ons vroeg om een essay te schrijven over beeldhouwkunst. Ik knipte mijn essay in stroken, eentje per regel, en plakte de stroken om het been van een paspop. Op die manier zou hij het been moeten blijven draaien om te blijven lezen. Hij vroeg me of ik een digitale versie in kon sturen, maar ik zei dat ik die al verwijderd had. Vond-ie niet leuk.”

Vandaar dit advies voor internationale eerstejaarsstudenten: “Accepteer geen nee. Als iemand zegt dat je iets niet kan doen, dan probeer je het juist. Als je het graag genoeg wil, dan kun je het. Je zult in je leven miljoenen keer nee horen – en als je het soort mens bent dat het dan toch doet, dan zul je nog veel vaker nee horen.”

Dat hij niet hield van essays schrijven betekent overigens niet dat hij niet geïnteresseerd is in geschreven teksten. In tegendeel: zijn volgende advies is: “Lees, lees, lees! Lees zoveel als je kunt, niet alleen wat je opgedragen wordt. Niet alleen vanuit het perspectief van carrière of baan, maar ook om je meningen te vormen, en de wereld om je heen te begrijpen.”

Probeer het meeste te halen uit groepswerk, voor jezelf

Katharina Dreismann, Corporate Social Responsibility Specialist bij Lidl International

Een master in Sustainable Business & Innovation doen in Utrecht was voor Katharine Dreismann (31) uit Duitsland geen moeilijke keuze. Ze was altijd al geïnteresseerd in duurzaamheid. “De UU biedt een heel internationale en innovatieve omgeving – twee belangrijke factoren om duurzaamheid te ontwikkelen,” zegt ze. Het feit dat Utrecht een “schattige, buzzing, levendige kleine stad” is hielp ook. Tegenwoordig werkt ze in Duitsland bij het internationale hoofdkantoor van Lidl, waarbij ze naleving van regels van maatschappelijk verantwoord ondernemen verzorgt in de toeleveringsketen in 28 landen. 

Ze woonde in Utrecht van 2017 tot en met 2020. Zoals zoveel studenten moest ze genoegen nemen met een kamer buiten de stad, in Zeist. “Het was verschrikkelijk. Er waren muizen, gebroken ramen, en de badkamer was vies.” Vandaar haar advies aan de nieuwe lichting eerstejaars uit het buitenland: “Wees voorbereid, en wees niet naïef over het vinden van een kamer. Het is echt moeilijk voor internationale studenten om een kamer te vinden. Zoveel studenten komen terecht in tenten of slechte woningen. Over het algemeen zitten Nederlandse studenten niet te wachten op internationale huisgenoten, dus zeggen hun Facebookadvertenties gelijk al  ‘no internationals’.” 

Ze waarschuwt ook dat het leven in Utrecht voor veel buitenlandse studenten niet goedkoop is. “Als je op zoek bent naar een kamer, moet je de strijd aanbinden met mensen die een hoger budget hebben. Nederlandse studenten reizen gratis met het openbaar vervoer, buitenlandse studenten niet. Als je ver weg woont en de volle mep moet betalen om tijdens de spits met de trein naar Utrecht te reizen, dan wordt dat erg duur. Dus houd al die kosten in gedachten.”

Volgens haar moet je ook nagaan of je studie een verplichte stageperiode kent. “Stages zijn of onbetaald, of nauwelijks betaald in Nederland, dus die periode moet je ook kunnen uitzingen.”

Wat betreft studeren was Dreismann verrast over de hoeveelheid groepswerk. “Bijna elk cijfer was gebaseerd op groepswerk, wat een voor- of een nadeel kan zijn, afhankelijk van de groep waar je in terechtkomt. Maar let niet al te veel op de cijfers. Probeer er gewoon het meeste van te maken voor jezelf. Ik denk dat werkgevers tegenwoordig niet meer naar je cijfers kijken, als je maar een redelijke diploma hebt.”

Dreismann adviseert ook om zo vroeg mogelijk een scriptiebegeleider te vinden. “Er is echt een gebrek aan. Ik liep een vol jaar studievertraging op omdat mijn scriptiebegeleider stopte en er geen andere mensen beschikbaar waren. Mijn huidige verloofde, die Nederlands is en die ik in Utrecht leerde kennen, had hetzelfde probleem.”

Omdat Dreismanns moedertaal Duits is, was Nederlands leren niet zo moeilijk voor haar, maar ze moest zichzelf wel pushen om ook te socializen in het Nederlands. Zo sloot ze zich aan bij Crea’s  Musical theatercursus in Amsterdam, die in het Nederlands gegeven werd. “Ik moest toen wel communiceren in mijn gebrekkige Nederlands. Het was genânt, maar ik zou het wel aanraden. De meeste Nederlanders switchen gelijk naar het Engels zodra ze merken dat je een buitenlander bent, dus zulke cursussen zijn een erg goede manier om in gesprek te raken." 

Ze kijkt met fijne gevoelens terug op haar tijd aan de UU. “Studeren in Utrecht was echt een van de beste jaren van mijn leven. Het was een zeldzame kans om zoveel mensen uit zoveel verschillende culturen te ontmoeten. Dat is iets wat je later niet snel zult hebben, tenzij je in Nederland blijft, natuurlijk.”

Zorg dat je zo vroeg mogelijk voor de deadline klaar bent

Hugo Bezombes, videojournalist, oprichter van YouTubekanaal Into Europe

Bezomes (26) is Frans, en deed in 2020 een master in New Media & Digital Culture aan de UU, na een bachelor in Sustainable Innovation in Eindhoven. In zijn UU-tijd was hij blogger bij DUB. Tijdens de lockdown in 2020, tussen zijn bachelor en master, begon hij het YouTubekanaal Into Europe, oorspronkelijk om te praten over duurzaamheid in Europa. Hij was geïnspireerd door de Explained serie van Vox.  Tegenwoordig heeft zijn kanaal bijna 150.000 subscribers, en gebruikt hij het kanaal om Europa’s grootste uitdagingen op het gebied van economie en beleid te bespreken – van migratie tot de afhankelijkheid van Russisch gas. “Het is een uit de hand gelopen coronahobby,” zegt hij met een glimlach.

In zijn eerste jaar kreeg hij zo’n duizend subscribers, maar het begon echt te lopen in 2021 dankzij twee video’s: een over de “Blue Banana”, Europa’s eerste economische corridor; en een andere over Oekraïne, waar het conflict toen begon. “Er werden toen al troepen naar de grens gestuurd. Kennelijk had ik het – compleet per ongeluk – perfect getimed.” Zijn kanaal ging binnen een dag naar 30.000 subscribers. 

Bezombes’ eerste tip aan eerstejaars is om zo vroeg mogelijk uit proberen te vogelen wat je later wil gaan doen, omdat “dit je scriptieonderwerp en stage beïnvloedt”. Als je nog niet weet wat je wil, kun je “laagdrempelige dingen” proberen. Hij was als student bijvoorbeeld geïnteresseerd in journalistiek, en dus sloot hij zich aan bij het magazine van zijn studievereniging in Eindhoven, en bood aan om blogs voor DUB te schrijven. “Als je het bloggen toch niet leuk vindt, dan kun je na een paar posts mee stoppen.”

Als je ondernemend bent, zoals hij, adviseert Bezombes om te experimenteren, en te onthouden dat je pad nooit een rechte lijn zal zijn. “Toen ik begon, was ik heel erg gefocust op duurzaamheid, en er zat heel veel animatie in mijn video’s. Ik probeerde echt de stijl van Vox na te doen. Zo langzamerhand ben ik gaan beseffen dat ik het leuker vind om echt de diepte in te gaan in bredere onderwerpen. Zelfs de naam van het kanaal is veranderd. Er zijn twee of drie aanpassingen in de richting geweest, en dat hoort bij het proces.”

Wat betreft studeren was Bezombes georganiseerd. “Zorg dat je zo vroeg mogelijk voor je deadlines klaar bent. Sommige mensen wachten tot het laatste moment met het schrijven van een essay, dat je dan enorm in de stress raakt. Ik vind het veel fijner om bijvoorbeeld drie weken voor de deadline klaar te zijn, en dan voelt het alsof ik drie weken vakantie heb.”

Tot slot raadt hij ten zeerste aan om Nederlands te leren, vooral voor degenen die van plan zijn hier langer te blijven, zoals hij. Bezombes woonde zeven jaar in Nederland. “Heb niet de illusie dat Nederlands niet belangrijk is. Ja, er zijn grote bedrijven die alleen Engelssprekende mensen aannemen, maar dat is een minuscule fractie van de kansen die er zijn. Je beperkt jezelf enorm als je de taal niet leert.”