Chinese beurspromovendi in Utrecht willen af van gastenstatus

In Utrecht werken 102 PhD-studenten die met een beurs uit China promotieonderzoek doen. De Chinesen betalen hun verblijf in Nederland en hun onderzoek. Aan de UU hebben zij officieel de status van gast. Zij komen daardoor niet in aanmerking voor zaken waar studenten recht op hebben, maar hebben ook niet alle rechten en plichten van werknemers zoals de meeste andere promovendi.

De eind vorig jaar opgerichte China-Utrecht Scholar Association, CUSA inventariseerde de problemen van Chinese beurspromovendi die in Utrecht komen werken.

Zo blijkt het dat de Chinese bursalen moeilijk aan betaalbare woonruimte kunnen komen, mogen ze niet op elke faculteit dezelfde werkzaamheden uitoefenen en is het niet voor iedere PhD duidelijk hoeveel uren ze per week moeten werken. Ook lopen ze aan tegen een taalbarrière. Voor hun gevoel is nog te veel (belangrijke) informatie van de universiteit alleen in het Nederlands beschikbaar.

CUSA is inmiddels in gesprek gegaan met rector Bert van der Zwaan. De Chinese beurspromovendi willen graag de status van student óf werknemer. Dat zou veel problemen oplossen. Daarnaast hopen ze op meer Engelstalige communicatie op Intranet en in universitaire nieuwsbrieven.

Van der Zwaan beloofde het rapport van de bursalen te bestuderen en te zoeken naar oplossingen voor hun problemen, zegt een woordvoerder. Dit doet hij in overleg met de verschillende graduate schools zodat een eenduidige afspraak kan worden gemaakt.

Inmiddels heeft ook Prout, het PhD-network Utrecht, naar aanleiding van het CUSA-rapport een brief geschreven naar het College van Bestuur en de Universiteitsraad. Prout onderschrijft de bevindingen van CUSA en voegt er aan toe dat deze PhD’s ook geen stemrecht op de UU hebben omdat ze gasten zijn. Hierdoor kunnen ze, stelt Prout, geen invloed uitoefenen op processen van besluitvorming die betrekking hebben op onderzoek en andere zaken die promovendi aangaan.

Tegen wat voor soort problemen lopen de Chinese bursalen aan?
 

Huisvesting:
Chinese bursalen komen niet in aanmerking voor een studentenkamer via studentenhuisvester SSH. Wel komen ze in aanmerking voor een ander type kamer, waarvan er minder in omloop zijn. Omdat ze geen arbeidscontract hebben, kunnen ze zich in de meeste gevallen niet inschrijven voor een huis in de sociale sector.

Uit het CUSA-onderzoek blijkt dat ruim 80 procent van de bursalen meer dan 400 euro voor een onzelfstandige kamer betaalt van een beurs die 1200 euro per maand is. Van deze groep betaalt bijna 40 procent meer dan 500 euro per maand aan woonlasten.

Werkuren:
De werkuren zijn onduidelijk. Zo blijkt 70 procent van de bursalen geen afspraken op papier te hebben staan over de hoeveelheid uren die ze per week moeten werken. Bij promovendi met een arbeidscontract staat in hun contract hoeveel uren ze geacht worden te werken. Door het ontbreken van zo’n contract weten de bursalen bijvoorbeeld niet of ze weleens een vrije dag mogen opnemen.

Onderwijs geven:
De inhoud van het werk verschilt van de doorsnee promovendus. Zo moeten vele aio’s college geven of assisteren bij lab-werk van studenten. De Chinese bursalen mogen dit niet, maar willen het graag omdat “deze ervaring essentieel is voor een carrière als wetenschapper”, zegt CUSA. Waar de bursalen wel wordt gevraagd college te geven, rijst er een probleem als het gaat om de beloning. De Chinese bursalen mogen namelijk geen betaald werk doen in Nederland.

Vergoedingen en declaraties:
Hoewel de bursalen de kosten die ze maken voor het aanvragen van een visum vergoed krijgen, zijn niet alle bursalen hiervan op de hoogte. Degene die het wel weten lopen bij het declareren tegen problemen aan, omdat ze geen declaratienummer van de universiteit hebben gekregen. Dit geldt bijvoorbeeld ook voor het declareren van een congresbezoek. Het verschilt, zo ontdekte CUSA, wel per faculteit.

Te weinig relevante informatie in het Engels:
De Chinese promovendi vragen zich af waarom niet alle communicatie -  zoals in bijvoorbeeld nieuwsbrieven - niet zowel in het Engels als in het Nederlands is. Nu voelen ze zich vaak buitengesloten, omdat ze de Nederlandse taal niet machtig zijn. Door de taalbarrière hebben ze het idee dat ze niet optimaal gebruik kunnen maken van alle mogelijkheden die de UU promovendi biedt.

Een ander probleem is dat ze door de taalbarrière niet op de hoogte zijn van promovendi-adviseurs bij wie ze kunnen aankloppen als ze bijvoorbeeld een probleem hebben met hun begeleider. Informatie over de adviseurs is er alleen in het Nederlands.

Chinese bursary PhDs want to know: are they employees or students?

Chinese bursary PhDs want to know: are they employees or students? Currently, they are classified as guests, which means they do not have the same rights as Dutch PhDs, who are university employees.

There are 102 PhD students at Utrecht University, doing research funded by a Chinese research grant. These bursary PhD students are neither student nor employee, which leads to practical problems: they can’t enjoy student facilities because they aren’t students, and at the same time, they don’t have all the rights and benefits that come with being an employee.

The China-Utrecht Scholar Association, CUSA, took inventory of all the problems the Chinese bursary PhD students face. CUSA sent this report to dean Bert van der Zwaan and asked him to give this group of PhDs a real status: make bursary PhD students either students or, like most other PhDs at the UU, employees. Van der Zwaan promised to study CUSA’s report and to consult with all faculties to solve the issues at hand.

In the meantime Prout, the Utrecht PhD network, has written a letter to both the dean and the university council. Prout endorses CUSA’s report and adds that the bursary PhD’s lack of status also means they do not have the right to vote at the UU (for instance for the university council or the faculty council). “This makes them incapable of influencing the university’s processes involving research or other important issues concerning PhDs.”

What are the problems the Chinese PhD’s face?

Housing:
Because Chinese bursary PhDs aren’t students, they can’t rent a studentroom through housing agencies like SSH, and most of the time have to resort to renting more expensive rooms elsewhere. But because they don’t have an employment contract, they’re not eligible for all social housing either.

According to CUSA, 80 percent of all Chinese bursary PhDs pay at least 400 euro a month for a room. Their grant gives them only 1200 euro to spend every month. Almost 40 percent of these PhDs pay over 500 euro a month in rent.

Working hours:
The hours a Chinese bursary PhD has to work are unclear, as they have no contract. Because they can’t know for sure how many hours a week they’re supposed to work, they can’t know when they’re working overtime, and when it is a good time to take days off and how much they are entitled to take.

Teaching:
While regular PhDs assist in teaching classes and in lab work, the Chinese PhDs aren’t allowed these experiences. According to CUSA, however, the PhDs explicitly want this experience because it is “essential to a career in science”. Whenever the PhDs do assist in teaching, another problem arises: they’re not actually allowed to do paid work.

Reimbursement:
Some PhDs from China do, others don’t get financially compensated for their visa or for attending seminars. They’re supposed to get reimbursed for both visas and seminar attendances, but knowledge of this is not widespread and problems arise in communication with the university or faculty

Dutch language:
Too much information at Utrecht University is in Dutch. Intranet for example: only some information is in English. Important issues concerning PhDs – for example where to get help if you have a problem with their supervisor – can only be found in Dutch: de PhD-adviseurs. Less important perhaps, but equally unfriendly towards foreigners, is the language used in newsletters: almost all of them are in Dutch. Chinese bursary PhDs feel left out because they can’t read what is going on in their faculties.
(Vertaling Indra Spronk)