Dansen in Utrecht: Het kan weer voor wie tijd en geduld heeft

Het is vrijdagavond. Het is boven nul en de meeste tentamens zijn voorbij. Blijkbaar hebben veel mensen zin om te dansen. Wie dat wil, moet op tijd zijn en veel geduld hebben, want om elf uur beginnen zich al rijen te vormen bij verschillende Utrechtse uitgaansgelegenheden. Zoals bij restaurant de Beurs. Binnen worden de dinerspullen opgeruimd en de dansvloer in gereedheid gebracht. Buiten in de rij is de brommende bas van de muziek goed te horen. Dit maakt de meeste mensen die in de rij staan zichtbaar enthousiast, maar ook ongeduldig om naar binnen te gaan.

Met legitimatie paraat - je moet 18 jaar of ouder zijn - wacht iedereen tot ze naar binnen kunnen. En zodra dat kan, is de Beurs binnen no time stampvol. Als je een uur later zou komen, weet de nachtportier je te vertellen, kom je er niet meer in. “Zo gaat dat tegenwoordig. Je kan natuurlijk ook even wachten, maar dan moet je wel achteraan aansluiten. Volgende keer kan je maar beter op tijd komen!’ Ondertussen is de rij twee keer zo lang geworden.

De rij voor café de Beurs op de Neude.

Jarig
De achtersten in de rij vertellen dat ze al ruim 40 minuten in de rij staan. “Het is toch niet koud, dus het maakt niet uit. Wat vrienden van ons zijn alvast bij café Hofman in de rij gaan staan. Volgens mij zijn de meesten die hier staan ook net 18, dus als het daar wat sneller gaat ga ik liever daarheen!”, zegt een wachtende student die de leeftijd in de rij wat aan de jonge kant vindt.

Veel bezoekers die in de rij staan bij de Beurs werden 18 tijdens de pandemie, vertelt een jarige scholier. Hij viert hier vanavond met een grote groep vrienden zijn 19de verjaardag. Door de lockdown hebben hij en zijn vrienden weinig tot niets meegekregen van het Utrechtse uitgaansleven. Daarbij is het weekend, wat voor de meeste scholieren aantrekkelijker is om uit te gaan. Het ‘jonge’ publiek is een terugkomend onderwerp van de avond. Andere wachtenden lijken zich door hun afkeurende blikken zelfs te storen aan het feit dat er zoveel jonge bezoekers aanwezig zijn. Of zijn de stamgasten nu simpelweg ‘oud’ geworden?

Genieten van vrijheid
Wijkagent horeca Utrecht centrum Lars Maarsenveen: “We hebben te maken met een nieuwe, hele grote groep die niet gewend is om uit te gaan in de stad. We zien dat bezoekers weer genieten van hun vrijheid. Meer dan terecht, maar de regels worden nog wel eens vergeten.” En dat is te zien. Terwijl bezoekers onderweg zijn van het ene naar het andere café, wordt er op straat geplast, gedronken en geschreeuwd. Zodra de politie ze hierop aanspreekt, wordt dat niet gewaardeerd en ontvangt de politie veel weerwoord. ‘Ik begrijp waar het vandaan komt”, zegt Lars. “De afgelopen jaren ging dit publiek vooral naar huisfeesten. In vertrouwde kring, waar ze zelf de controle hadden. Wanneer iemand ze aansprak op hun gedrag was dat vaak uit hun sociale kring. Dat is anders dan wanneer de politie of een horecaeigenaar dat doet.”

Maar in vergelijking met de eerste twee weekenden na de heropening van het nachtleven, valt het vanavond reuze mee, zegt hij. “Die eerste weken gingen mensen vol gas, en zag je duidelijk dat ze niet meer wisten hoe ze daarmee om moesten gaan. Inmiddels zijn we weer terug bij het oude normaal. Het lijkt sneller te wennen dan we dachten en verwachtten.”

De rij bij café Hofman.

Op het Janskerkhof vind je café Hofman. Dagelijks kun je hier terecht voor een hapje en drankje. Maar elke vrijdag- en zaterdagnacht kun je hier ook uitgaan. Minimumleeftijd is 23. Ook hier barst de rij uit z’n voegen. Er staan zelfs dranghekken. Het is kwart voor twee en het geduld begint op te raken bij bezoekers die nog geen kroeg van binnen hebben gezien. Velen bekruipt het gevoel dat het einde van de avond nadert. Er wordt voorgedrongen, wat de nodige irritaties opwekt. Echte ruzies blijven gelukkig uit.

Eenmaal binnen zit de sfeer er goed in. Van de personen die eerder nog een discussie hadden over het voordringen, haalt de één nu een biertje voor de ander. “Kijk eens aan man, sorry van net.” Ze proosten en in een teug drinken ze de biertjes leeg. “Lijkt wel of ze lekkerder smaken nu ze wat duurder zijn”, wordt er gegrapt. Een ander terugkerend onderwerp van de avond: de hoge prijzen voor de drankjes.

Wijntje
Bij de vrouwen-wc is het voortdurend druk en gezellig, zoals altijd. Groepen meiden die elkaar complimenteren over hun outfits en een gesprek aanknopen, terwijl ze wachten tot er een wc vrijkomt. Ze bekijken hun afschriften van de avond. “We hadden beter nog een fles wijn kunnen halen met z’n vieren, dan waren we goedkoper uit!” Maar zoals het ernaar uitziet doen de prijzen doen niet af aan de wens om weer uit te gaan en die vreugde die dat brengt.

Aan elke avond komt een einde. Zo ook aan deze. Hofman sluit de deuren om vier uur, maar voordat feestgangers richting hun fietsen bewegen, moet natuurlijk eerst nog even de avond besproken worden. Met de nodige sigaretten en luide stemmen, mogen omwonenden meegenieten van de vele nabesprekingen. “Het was kort, maar het was lachen! De volgende keer komen we iets eerder, dan duurt de avond wat langer.”