Daten in coronatijd minder vrijblijvend: single-student gaat voor quarrel of een rela

Een jaar geleden rond deze tijd had ik een visioen. Ik zag een langdurige periode voor me waarin sociaal contact het nieuwe roken zou worden, namelijk een direct gevaar voor de gezondheid van jou en je naasten. Het kabinet zou wetten aannemen om sociaal contact te kunnen beboeten en bovendien zag ik dat dit heel lang zou gaan duren. Veel langer dan ik in ieder geval aan zou kunnen. Toen ben ik gaan hamsteren. Geen wc-papier of pasta, maar potentiële partners.

Gelukkig had ik binnen een maand al beet en vier ik over een paar weken mijn eenjarig samenzijn met mijn lieftallige vriend. Ik leef nu een prima burgerlijk bestaan in deze lockdown. Er worden kaasjes gegeten, spelletjes gespeeld en documentaires gekeken. Op zondag slapen we uit en eten we croissantjes met kaas. Life is good on the burgerlijke side in coronatimes. Maar wat nou als je single bent? Als een ware bioloog ging ik op onderzoek uit en bestudeerde de single-student en vroeg me af of het een uitstervend ras is.

De single-student heeft het in deze coronatijd niet makkelijk. Zeker toen het virus halverwege maart in alle hevigheid oplaaide. Het motto ‘Samen tegen corona’ beschreef wat de Nederlanders waren: eensgezind en saamhorig tegen corona. Plotseling waren alle Nederlanders zich bewust van hun burgerlijke plichten en sloten zij zich op in hun huizen. En de singles? Die moesten in een winterslaap. Maar dat dat best wel eenzaam kan zijn, werd vergeten of genegeerd. Studenten Karina en Max weten daar alles van.

Exclusiviteit is zaak van nationale gezondheid

Ook Max voelde de plicht om af te zien van sociale contacten - inclusief daten. Hij voelde zich behoorlijk alleen, vertelt hij. Van begin maart tot eind april heeft hij niemand gezien buiten zijn huisgenoten om. Karina deed precies het tegenovergestelde. Zij trok zich weinig aan van de plicht je af te zonderen. Sterker nog: zij ging hamsteren.

Toen de lockdownregels al twee maanden de norm waren, zag Karina kans om haar datingskills af te stoffen en volop in het single bestaan te duiken. Daarbij kon ze uiteraard rekenen op de nodige afkeuring van vrienden. Maar dat weerhield haar niet. “Ik zag echt niemand buiten mijn dates om, en dat deden zij ook niet”, zo redeneerde Karina.

Maar daten in coronatijd brengt nieuwe dilemma’s met zich mee. Als er geen pandemie rondwaart, bespreek je pas na een paar maanden exclusiviteit. Dit is over het algemeen de eerste mijlpaal in de route naar een relatie. Zien we af van onze andere (potentiële) romantische partners en kiezen we exclusief voor elkaar? Maar waar dit normaal een privé-aangelegenheid is, is dit in coronatijd opeens een zaak van nationale gezondheid geworden. Het is immers niet de bedoeling dat je met te veel mensen tegelijk in contact komt. Daar kwam ook Karina achter. Ze was heel leuk aan het daten met iemand maar diegene verwachtte dat Karina afzag van haar andere dates. Dat zag zij echter niet zitten en daarmee liep deze potentiële liefde stuk.

Max had het eind april na twee maanden alleen zijn huisgenoten gezien te hebben, wel gehad met zijn solitaire bestaan en vond een quarrel ofwel een quarantaine-scharrel: een vriend of vriendin voor de duur van de quarantaine of corona-lockdown. Eenzaamheid bleek hier, onder andere, een verbindende factor. Max haalde weliswaar veel plezier uit de quarrel maar toen de maatregelen werden versoepeld en zijn sociale kring werd vergroot, hield het contact snel op.

Hiermee is natuurlijk de hamvraag hoe singles overleven in coronatijd nog niet beantwoord. Wat doe je nou in vredesnaam met je date als werkelijk alles dicht is? Misschien ligt het aan mij maar ik durf toch met stelligheid te zeggen dat je voor een goede date A: alcohol nodig hebt, en B: iets moet hebben om over te praten. Op een bankje in het park zijn beide ver te zoeken, lijkt me. Ik bleek ongelijk te hebben. Karina en Max legden me uit over allerlei leuke dates die je kan ondernemen. Je kan een aantal suggesties van de ervaringsdeskundigen onderaan dit verhaal vinden, maar als absolute winnaar van de quara-date-competies komt: wandelen.

Wandelen heeft een comeback gemaakt waar Brainpower nog wat van kan leren. Wandelen is niet meer voor oude mensen met te veel tijd, nordic walking sticks en matchende ANWB-jassen. Wandelen is voor de jeugdige single die midden in het leven staat en wat maakt van de quarantaine! Bij voorkeur gebeurt dit in de buurt van Amelisweerd en als je er een foto van op Instagram zet, heb je helemaal de millennial bingo gewonnen (guilty).

Waar Max nog steeds een (beduidend minder eenzaam) singlebestaan leeft, is Karina inmiddels serieus met iemand aan het daten. Voor haar levert de coronacrisis in deze fase vooral heel veel voordelen op. Ze hoeft haar prela (pre-relatie) nog niet voor te stellen aan vrienden en familie, maar heeft ook niet meer te maken met de eenzaamheid van het partnerloze leven. Bovendien is het ook een stuk rustiger. Op het hoogtepunt was ze met vijf (!) mensen tegelijk aan het daten en die vereisten allemaal aandacht. Karina is echter helemaal niet van het digitale contact, dus moest veel tijd steken om al haar dates tevreden te stellen. Dat geldt overigens ook voor Max, die zichzelf heeft beloofd nooit meer digitaal te daten. Daar wordt hij veel  te ongemakkelijk van.

Echte liefde kan ook ontspruiten in coronatijd

Het is echter niet alleen maar kommer en kwel in de pandemie. Soms brengt de quarantaine ook twee mensen echt bij elkaar. Dit was het geval voor Kristel en Jimmy. Zij reageerden allebei op een oproep in de facebookgroep van hun complex om samen te sporten. Ze gingen samen hardlopen (waar Jimmy afhaakte na 4 kilometer en Kristel er nog 5 aanplakte). Dat bleek een formule voor liefde op het eerste gezicht. Ze hebben nu al drie maanden een relatie.

Toch stelde corona ook hen voor de nodige vragen.Want als je altijd tijd hebt, moet je dan elk uur met elkaar spenderen? En hoe weet je nou zeker dat je niet verliefd wordt omdat je verliefd wilt worden? Jimmy en Kristel leven echter met het mantra communication is key en komen dan ook over als de stabiele relatie die je in quarantaine zou willen hebben. Ze vinden het ook niet bijzonder jammer dat ze zichzelf niet kunnen misdragen op festivals en feestjes. Spelletjes en borreltjes zijn ook leuk en bovendien waren ze daar pre-corona ook niet zo heel erg van. Bovendien, zo vertrouwt Jimmy me toe: “We hebben elkaar ook weleens dronken gezien hoor”.

Mijn amateuristisch onderzoek laat zien dat de bedreigde diersoort de single-student inderdaad geleidelijk aan het uitsterven is. Misschien moeten ze daarom, nog meer dan in maart, op ons begrip kunnen rekenen. De trouwe burgers die een gedeeld leven hebben met een andere trouwe burger hoeven hun plichtsgevoel niet op de singles te projecteren - zeker niet wanneer dat verregaande emotionele consequenties heeft. Wie weet tenslotte hoe lang dit nog gaat duren? Ik zal het in ieder geval laten weten als ik nog een visioen krijg.