Deltavlieger maakt vlucht vanaf het dak van de Johanna

Het is zes uur ’s ochtends als ik via een serviceladder het dak van studentencomplex Johanna in De Uithof beklim. Zo rustig als de straten om de flat zijn (er is geen fietser te bekennen), zo veel activiteit is er op het dak van de studentencomplex. Tegen de achtergrond van Universiteitsgebouwen en een voorzichtige zonsopkomst zet Arne Tänzer zijn deltavlieger in elkaar. De 28-jarige Arne uit Utrecht zal over een uurtje van een helling op het dak af rennen en vervolgens een vlucht maken tussen de Johanna en Cambridgeflat. 

Voor de voormalig Nederlands kampioen deltavliegen is het de eerste keer dat hij een vlucht zal maken van een gebouw af. Sterker nog, volgens de organisatie is een dergelijke “stunt” überhaupt nog niet eerder vertoond. “Het is super uniek”, vertelt Arne, "dus het is fantastisch om dit te kunnen en mogen doen. Iedereen heeft weleens een droom gehad waarin hij vliegt. Dit komt zo dichtbij. Je bent zo vrij als een vogel."

"Deltavliegen is niet alleen voor oude mensen" 
Hoewel hij Arne normaal gesproken uren in de lucht zweeft met zijn deltavlieger, zal de stunt van de 56 meter hoge Johanna maar vijftien seconden duren, voorspelt medeorganisator Wim de Gier. Voor die vijftien seconden is het team tien maanden aan het voorbereiden geweest.

Het regelen van een locatie was bijvoorbeeld helemaal niet zo makkelijk. Het idee voor de Johanna ontstond toen De Gier hoorde over de tokkelbaan die in maart van dit jaar tussen de Johanna en Cambridgeflat werd gespannen. De studentenflat bleek ook voor dit project geschikt, onder andere omdat er voldoende ruimte was om veilig te landen.

“De bedoeling van de stunt is om het deltavliegen op de kaart te zetten”, vertelt Wim die zelf ook fervent deltavlieger is.  “Er zijn met name niet veel jongeren die deze sport doen. Onbekend maakt onbemind. Dus met deze stunt willen we laten zien dat deltavliegen niet alleen iets is voor oude mensen.”

"Jezus wat vroeg"
Tussen het organisatieteam staat ook zijn zoon Niek de Gier (21). De net afgestudeerde Utrechtse student informatica woont in de Cambridgeflat, maar staat vanochtend dus op het dak van de Johanna. Zijn buren heeft hij verteld dat ze straks om zeven uur even uit hun raam moeten kijken. Dus hij verwacht “heel veel hoofdjes” aan de overkant. Hoewel niet al zijn buren over het tijdstip te spreken waren. “Jezus dat is vroeg”, was nogal eens de reactie, vertelt Niek lachend. Maar vanwege de veiligheid was het niet mogelijk om de stunt later op de dag uit te voeren.

“Nog vijf minuten”, telt organisator Wim af. Arne staat inmiddels bovenop de gebouwde helling op het dak. “Nog één minuut”, klinkt het. Een rookstaaf wordt afgestoken waardoor er aan de horizon niet alleen meer de oranje vlieger te zien is maar ook een rode wolk. Zelfs bij mij als toeschouwer nemen de zenuwen toe. Ik voel onrust in mijn buik. Er gaat potverdorie straks iemand het dak van dit gebouw af rennen. En hoewel ik weet dat hij daarna door de lucht zal zweven, voelt het toch tegennatuurlijk en spannend. “Met mijn ervaring is het een redelijk veilige stunt”, klinken de woorden van Arne in mijn hoofd. Toch ben Ik blij dat ik zelf met mijn voetjes veilig op de grond sta.

Zodra Arne de helling af rent klinken er kreten op het dak. Hij zweeft. Hij zweeft echt. Als ik gejuich van beneden hoor opstijgen weet ik dat Arne veilig is geland. Naar het randje van de flat lopen om over het randje te turen durfde ik niet aan. “Geweldig” hoor ik Wim de Gier meermaals zeggen. “Fantastisch”, noemt zoon Niek het. Als er hier en daar wat mensen elkaar een knuffel hebben gegeven vraagt De Gier her en der: “kom je even champagne drinken?”. “Het is kwart over zeven ’s ochtends he?!”, zegt iemand lachend.

“Je dacht dat hij gecontroleerd zou neerstorten”
Als we beneden komen staan enthousiaste toeschouwers nog na te praten. “Een droom om te zien”, zegt één iemand. “De Domtoren is de volgende”, droomt een ander verder. “Je hebt 43 seconden gevlogen”, vertelt iemand Arne tussendoor. Drie keer zo lang als de verwachte 15 seconden dus. “Dat is langer dan mijn eerste vlucht”, reageert iemand met een brede glimlach.

Voorzitter van de afdeling deltavliegen van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart Egbert Bruinsma staat met een fles champagne onder zijn arm na te genieten. “Hoe vond je het?”, vraagt hij aan mij. Als ik hem uitleg dat ik dacht dat Arne rechtstreeks naar beneden zou vliegen en niet allemaal bochtjes in de lucht zou maken, moet hij lachen. “Je dacht dat hij gecontroleerd zou neerstorten”, grinnikt hij. Ik knik bevestigend. “Nee deltavliegen is echt vliegen zegt hij.”

Deze video is gemaakt door Pit Film in opdracht door Deltavliegen.info