Het Utrecht van de internationale studenten …

‘Bij mooi weer komt de stad naar buiten’
“Het mooie aan deze stad vind ik dat de mensen ‘buiten’ opzoeken zodra de zon zich laat zien. Keukentafel op straat, stoeltjes voor de deur, flesje wijn erbij, een praatje maken met de buren. Of in het park hangen. Heerlijk. En je ziet ook allerlei verschillende groepen buiten samenkomen. Als je als nieuwkomer in Utrecht komt, voelt het fijn om meteen op te worden genomen in bepaalde gemeenschappen. Zo heb ik me als vrijwilliger bij het jongerencentrum ACU aangesloten. Daar heb ik nu zo veel fijne vrienden. Zij laten de stad als mijn thuis voelen.
“De mensen hier in Utrecht zijn bovendien geïnteresseerd in duurzaamheid en hoe ze dat in hun stadsleven kunnen nastreven. Het fietsen is natuurlijk hét voorbeeld, ook zo leuk dat er elektrische fietsen zijn, zo veel beter dan brommers en scooters. Maar je ziet het ook aan het feit dat de UU veel studies aanbiedt die over duurzaamheid gaan. Je merkt dat het hier veel meer leeft dan in Engeland.”

‘We gooien veel te veel weg’
‘Er is heel veel voedselverspilling hier. Kijk maar eens in de prullenbakken in parken, of op het Centraal Station: mensen gooien echt heel veel weg. En waar ik ook verdrietig van word: dat ze bomen willen kappen in Amelisweerd, om de snelweg uit te breiden. Daar ben ik zo fel tegen. Er zijn al niet veel van dit soort ongerepte stukjes natuur in Utrecht. Sterker nog: er is best wel wat groen, maar alles is zo keurig aangelegd. Waar ik ben opgegroeid is het nog wel een beetje wild. En, wat ik ook mis hier: de zee. De grachten zijn prachtig, echt waar, al was ik in het begin nogal bang dat ik erin zou vallen. Maar als ik langs de kustlijn loop, en de golven en de wind hoor, dan ben ik écht verbonden met de natuur.’

Als mijn familie komt…
“Het is fantastisch om via Nieuwegein naar de Lek te fietsen. Haar in de wind, je ziet veel weilanden en water onderweg: heerlijk. ’s Avonds, om bij te komen, gaan we eten bij Manneken Pis – een frietje met satésaus is mijn favoriet. En ik vind het leuk om mijn familie en vrienden ACU te laten zien. Dat is zo’n bruisende, culturele plek met open minded mensen. Ik vind die sfeer wel een beetje hetzelfde voelen als de rest van de stad: relaxed, jong en vrolijk.”

‘Op de fiets ben je verbonden met de stad’
“Ik hou van fietsen. Waar ik vandaan kom, zie je ze amper. Terwijl het echt de ideale manier is om ergens snel te komen. Bovendien is het beter voor het milieu, mensen zijn fitter, en – last but not least – je voelt je meer verbonden met de stad. Je ziet meer, je hoort meer, je zit niet in zo’n metalen box. Een auto is meer een eigen wereldje. Op de fiets doe je mee met Utrecht. Ik voel me al fietsend echt een local – al was het in het begin doodeng.
“Voordat ik hierheen kwam, wist ik al wel dat er mooie grachten waren die Utrecht beroemd maakten. Maar ik wist niet dat ze de natuur de stad in brachten. Water, eendjes. Het breekt de bedrijvigheid, als ik naar de grachten kijk, voel ik me relaxed. Ik wist niet dat ze zo’n mooie rol speelden in de stad.”

‘Wel met gevaar voor eigen leven’
“Ik moet wel eerlijk toegeven: dat fietsen is ook meteen een nadeeltje als je het lang niet hebt gedaan. Of als je het, zoals sommige buitenlandse studenten, gewoon niet kunt en wel gaat proberen. Het is in het begin echt gevaarlijk. Iedereen sjeest in moordend tempo langs elkaar op, dicht op elkaar, en iedereen is zo zelfverzekerd op die fiets. Nu ben ik dat ook, maar dat heeft wel tijd gekost. En ja: ik ben ook een paar keer gevallen. Dan voel je je écht een toerist, hoor.
“Een ander nadeel is dat wonen op de campus betekent dat je niet veel meekrijgt van het studentenleven. Dat is soms weleens jammer. Veel mensen denken dat iedereen op de campus bevriend is met elkaar, omdat het er zo gezellig uitziet en je dicht bij elkaar woont. Maar ook daar maak je niet heel makkelijk vrienden. Daar moet je wel moeite voor doen.”

Als mijn familie komt…
“Het Wilhelminapark is een van mijn favoriete plekken. Het is vlak bij waar ik woon, heel relaxed om daar te zitten en naar de vogels te kijken. In Amerika heb je ook wel parken, maar dan moet je echt de auto pakken om erheen te gaan. Hier kan ik gewoon naartoe lopen. En ik denk dat ik mijn vrienden en familie door de stad laat fietsen. Laat ze het maar ervaren, hoe het is om een Utrechter te zijn en onderdeel te zijn van het stadleven. Het is een supergoede ervaring."

‘Lang leve het ov’
“Een van de allerbeste dingen in Utrecht is het openbaar vervoer. Alles rijdt op tijd. En váák, zelfs in de avonduren! Oh my God, dat is echt een luxe. Geloof me: in Nigeria kun je niet van het ov opaan. De chauffeurs doen maar wat daar.
“In Utrecht heb je ook altijd alles bij de hand. Het is echt een opgave om vanaf het Centraal Station door het centrum naar de Uithof te gaan en niets te kopen. Ideaal wel, hoor. Mij hoor je niet klagen. Als je onverwachts ongesteld bent geworden, is er op elke hoek van de straat wel een supermarkt. Of last minute nog een cadeautje scoren: supermakkelijk in deze stad. Het scheelt stress en tijd.”

‘Die pop-upstores maken me nerveus’
“Ik vind het Centraal Station echt een doolhof geworden. Met al die poortjes ook, en elke keer die piepjes als je in- en uitcheckt. Net een ongezellige gevangenis. Nederlanders zijn een beetje control freaks: die willen alles maar in de gaten houden. Waar je naartoe reist, of je wel betaalt. Zonde, want het is voor heel veel mensen de plek waar je de stad binnenkomt. Het begin van Utrecht. Maar je krijgt er geen warm welkom.
“Wat wel leuk is op Utrecht Centraal en in de stad, zijn de pop-upstores. Mooi concept, het houdt de stad in leven en in beweging. Maar waarom zijn ze er maar zo kort? Laatst had ik een boek gezien op Utrecht Centraal, in een pop-upstore. Toen ik de volgende dag kwam om het te kopen, was de winkel weg. Het maakt me nerveus: je moet er snel bij zijn.”

Als mijn familie komt…
“Het is heel gek dat je een leven hebt waar de belangrijkste mensen die je kent, niet veel vanaf weten. Daarom zou ik mijn familie en vrienden willen laten zien waar ik studeer. Ik zou met ze door de stad wandelen, hen de goede energie laten voelen, het studentensfeertje en dan met de bus richting De Uithof gaan. Daar zou ik ze de bibliotheek aan de Heidelberglaan laten zien. Klinkt suf, maar ik zit daar heel graag. De boeken, de sfeer... Ik vind er een rust die je in de stad niet snel zult vinden. Het is mijn favoriete plek sinds ik hier studeer.”

‘Heerlijk om hier mensen te kijken’
“Utrecht is in mijn ogen niet zomaar een Nederlandse stad: er is een perfecte samensmelting van verschillende culturen en mensen en de ‘traditionele’ Nederlandse samenleving, van mensen die hier al hun hele leven wonen. Daardoor bruist de stad zo en voel ik me er zo in thuis, in die samensmelting. Wat ik ook zo mooi vind: mensen koesteren hun stad heel erg. Utrechters zijn best wel ‘outdoor’ ingesteld en dat kan goed hier in deze stad. Zodra het lekker weer is, zitten de parken vol, kanoën mensen over de grachten, fietsen ze door het bos of wordt er een gezellig straatfeest georganiseerd. Heerlijk om dan mensen te kijken.”

‘Dat smerige water in de grachten…’
“Ik vind het heel moeilijk om te bedenken wat ik niet mooi vind aan de stad – negatieve dingen zijn bijna niet te vinden hier. Maar ik wou dat ik één ding kon veranderen… En dat is dat de grachten zo smerig zijn. Ik voel een grote aversie tegen het idee om erin te zwemmen, ik ben echt bang voor wat er in dat troebele water zit. Hoe mooi – bijna magisch – zou het zijn als de grachten helder en zuiver water bevatten, en dat we er met z’n allen elke dag in kunnen zwemmen met mooi weer? Een ander nadeeltje is ook wel dat de sterrenhemel boven de stad geen sterren bevat. Als de zon onder is en het donker wordt, zijn er amper sterren te vinden. Best wel vreemd.”

Als mijn familie komt…
“Als mijn vrienden naar Utrecht komen, neem ik ze mee naar Fort Rhijnauwen, en de omgeving tussen Nieuw Amelisweerd en Bunnik. Dan kunnen we lekker brunchen bij de Veldkeuken – een van mijn favoriete plekken. Wat ook leuk is: een picknick in het Wilhelminapark, vooral om haastende mensen te observeren die langskomen. Daarna zou ik met ze in een kanootje over het water van de Oudegracht willen varen, en ’s avonds doen we een afzakkertje bij het Filmcafé, slenteren we door de straten. Mijn favoriete vintagewinkel, Roxy ’97, sla ik ook niet over, en de Bakkerswinkel is ook een fijne plek om te laten zien. Bier drinken en bordspelletjes spelen doe ik het liefst bij Olivier of Florin.”

‘Het is zo schoon hier’
“Utrecht is dan wel een grote stad, maar hier heerst wel een soort rust. Het is klein, waardoor het pittoresk en overzichtelijk is. Amsterdam is te groot, te hectisch, als ik daar fiets moet ik een paar keer bellen omdat ik anders mensen aanrijd. Utrecht is manageable. Ik denk dat die kalmte in de stad ook ontstaat doordat niet alles 24-7 open is. Het is gelukkig nooit donker in de straten, ’s nachts, maar we hebben ook niet veel van die felle nuonlichten.
“Waar ik me ook positief over verbaasde: het zorgsysteem hier. Laatst moest ik een afspraak maken bij de huisarts. Hoe snel ik terechtkon… Dat zou in de Verenigde Staten nooit zo soepel gaan. Alleen als je een noodgeval bent. Wat ik wel merk: in de VS krijg je dan weer sneller een behandeling. Hier zegt de dokter toch wel vaak: ‘We kijken het nog even aan’. Maar dat je zo snel welkom bent, voelt toch wel goed. Dat er écht naar je wordt gekeken.”

‘Ik heb pas vijf restaurants van binnen gezien’
“Leven in de stad is hier wel duur. Echt veel buiten de deur eten doe ik ook niet. Alleen de McDonald’s is al veel duurder dan in de VS. En probeer hier maar eens goede, betaalbare sushi te vinden. Ik ben niet iemand die heel zuinig leeft, maar ik ben ook nog niet vaak uiteten geweest hier. Ik leef hier nu acht maanden, en heb pas vijf restaurants van binnen gezien.
Over het algemeen voel ik me heel erg welkom in de stad, maar toch zijn er ook wel momenten dat ik denk: hmmm, volgens mij ergeren mensen zich hier aan de internationals die hier leven. Laatst zat ik op de fiets, in gesprek met iemand anders, toen een random guy naar me toe kwam die zei ‘leer Nederlands praten’. Hij zei het in het Nederlands – dus ik begreep hem niet. Ik denk dat wel meer mensen er zo over denken. Maar dat neemt niet weg dat ik het hier heerlijk heb. Utrecht is een paradijsje.”

Als mijn familie komt…
“Ik ben heel erg fan van de Botanische Tuinen, daar kan ik me lang vermaken. Ik zou mijn familie en vrienden daarheen meenemen, maar dan wel: op de fiets. Want al fietsend krijg je de sfeer mee die Utrecht zo kenmerkt – al denk ik wel dat ik ze het een en ander moet uitleggen, want dat fietsen is hier soms ook wel levensgevaarlijk. Ik zou ze meenemen naar mijn favoriete Argentijnse grillrestaurant, Los Argentinos, aan de Oudegracht aan de Werf en ik zou ze de ufo aanwijzen die op de Inktpot bij het Moreelsepark zit. Dat vind ik gewoon fascinerend. Aan het eind van de dag zou ik op de Neude gaan zitten met ze, en het leven van de stad aan ons voorbij laten gaan.”

In september 2019 publiceert DUB het magazine StudentEnStad. Met dat magazine viert DUB vijftig jaar onafhankelijke universiteitsjournalistiek in Utrecht. Het thema is de verhouding tussen de Utrechtse studenten, de stad Utrecht en de Utrechters. De komende weken verzamelen we alle verhalen uit het magazine en enkele extra artikelen zoals deze serie over internationals hier.