Hoe Utrechtse kinderen naar studenten kijken
‘“Meester, denk je dat er hier ook meisjes met een hoofddoek rondlopen?”, vraagt een van mijn brugklasleerlingen wanneer we in het Victor J. Koningsbergergebouw op zoek zijn naar het juiste lokaal. Ik antwoord mijn leerling van 14, die zelf ook een hoofddoek draagt, dat we daar samen maar goed op moeten letten. Een eerste snelle blik door de grote open ruimte leert dat er geen student met hoofddoek te bekennen is.
Haar vraag dwingt me te reflecteren op onze aanwezigheid in De Uithof. Voor mij is het vanzelfsprekend om hier te zijn, want ik studeerde ooit zelf aan de Universiteit Utrecht. Voor mijn leerlingen, die volgens de definitie van het Centraal Bureau voor de Statistiek allemaal een bi-culturele achtergrond hebben, is deze wereld nieuw. Natuurlijk kennen ze studenten uit het straatbeeld in de stad. “Ze schreeuwen en zijn vaak dronken.” En van een enkeling weet ik dat hij of zij een studerende oudere broer of zus heeft. Maar door de bank genomen is de universiteit een onbekende omgeving voor ze.
'Ik zit altijd in de bus met studenten. Het zijn er veel. Meestal zijn ze serieus, maar soms zijn ze dronken' - Naoufal (13) -
Mijn leerlingen zitten in de brugklas van het St-Gregorius College in de Utrechtse binnenstad. Ze volgen buiten de reguliere lesuren om zogenoemde ‘brede school-lessen’ en zijn in De Uithof uitgenodigd om mee te denken over een oplossing voor de ‘plastic soep’ aan drijvend afval in de oceanen. Als we het lokaal gevonden hebben, nemen de leerlingen wat onwennig plaats in de collegebankjes. Er zijn nog een aantal klassen van middelbare scholen aanwezig, maar dit zijn allemaal klassen met vrijwel alleen autochtone leerlingen. De hoogleraar die iets komt vertellen over de plastic soep maakt indruk op mijn leerlingen. ‘’Ik vond het heel gaaf om naar een echte wetenschapper te luisteren’’, zegt Oualae (12). Vervolgens gaan we in het laboratorium zelf proefjes doen onder begeleiding van twee studenten. Dat maakt haar nog enthousiaster: “Ik voelde mij echt slim tussen de studenten, alsof ik een echte wetenschapper was.’’
'Soms schreeuwen de studenten hard. Het zijn harde werkers en ze zijn slim. Ik zou zelf ook wel willen studeren, want dat lijkt met leuk en goed' - Jorgen (11) -
De proefjes zijn klaar en de onderzoeksgegevens staan genoteerd. Ik loop met mijn groep door het gebouw naar de kantine. Sommigen van mijn leerlingen zijn teleurgesteld omdat ze niet met contant geld kunnen betalen voor een broodje. Als we om de tafel zitten vraag ik wat hun indruk is van de universiteit en de studenten. Het gebouw vinden ze “supergaaf” en de studenten vinden ze “serieus” en “slim”. Ook praten de studenten en de wetenschappers met “moeilijke” woorden, vinden de kinderen. Verder zijn ze het er roerend over eens dat alle studenten op elkaar lijken. En daarbij hebben ze ook nog eens dezelfde fiets. “Dat is toch vreemd, meester? Hoe kun je je fiets dan terugvinden?”
'Studenten zijn knettergek. Ze lijken op zombies en ze stinken altijd naar bier' Hiba (14)
Na de lunch lopen we wederom door het gebouw. Twee van mijn leerlingen trekken zich uiteraard niks aan van de plek waar ze zijn en doen net alsof de universiteit een boksring is. Het zijn en blijven pubers. Mijn oog valt op twee studentes die een hoofddoek dragen. Ik geef Hiba een seintje en zeg haar dat we een antwoord hebben op haar vraag. Zullen we een praatje gaan maken met ze?, stel ik haar voor. Normaal gesproken is ze zeker niet op haar mondje gevallen, maar nu durft ze niet. In de bus terug zegt Hiba dat ze het een bijzondere dag vond. Maar ze wil wel kwijt dat ze het jammer vindt dat er maar twee meisjes met hoofddoek waren op de universiteit Utrecht.
Simon de Wilde werkt als docent voor de Brede School Academie Utrecht. Dit is buitenschools onderwijs waar de nadruk ligt op begrijpend lezen en het vergroten van de woordenschat. Eerder dit jaar bezocht hij De Uithof met elf leerlingen uit de brugklas van het St-Gregorius College in Utrecht. De leerlingen waren uitgenodigd om mee te denken over een oplossing voor de ‘plastic soep’ in de oceanen door het Utrechtse samenwerkingsverband U-Talent.
