Tokio kroon op juichjaar Jorinde van Klinken en Thierry Brinkman

Tijdens de Olympische Spelen van Tokio die op 23 juli beginnen, maken elf sporters met een UU-verleden hun opwachting (zie kader). Voor sommigen is het al de tweede of derde deelname. Hockeyster Caia van Maasakker die in Utrecht economie studeerde zou bijvoorbeeld zomaar de meeste succesvolle Olympische UU-sporter kunnen worden en oud-collega Marilyn Agliotti van de troon stoten. Agliotti won twee keer goud met het Nederlands team, Van Maasakker staat nu op een keer goud en een keer zilver. Bekijk hier de lijst met UU-medaillewinnaars.

Wat dat betreft zijn discuswerper Jorinde van Klinken en hockeyer Thierry Brinkman groentjes. Beiden studeerden dit jaar af aan de UU en vierden grote sportieve successen. Tokio moet de kers op de taart worden. Hoe kijken ze terug op de afgelopen maanden en in welke stemming reizen ze af naar Japan?

Discuswerper Jorinde van Klinken verruilde Utrecht voor Arizona en is plots kandidaat voor een Olympische medaille : ‘Ik moet nog leren om te geloven dat ik echt zo goed ben’

Foto's: Arizona State University

Zo’n anderhalf jaar geleden interviewden we Jorinde van Klinken (21) nog in een druk Jazzmans onder het Minnaertgebouw. Nu ze aan een Amerikaanse universiteit studeert en zich plots heeft ontpopt tot een kanshebber op Olympisch goud, zit zo’n spontane ontmoeting er niet meer in. We worden doorverwezen naar communicatiemedewerker Will die een vrijdagavond-zoomcall regelt samen met een Amerikaanse studentensite.

Opgetogen vertelt Van Klinken over de opmerkelijke progressie die ze heeft gemaakt sinds ze haar bachelor Liberal Arts & Sciences afrondde en aan een master Global Management aan Arizona State University begon. Hoewel ze vanwege de coronasituatie en het strikte visumbeleid van de Amerikaanse overheid pas in januari daadwerkelijk kon afreizen, heeft de overstap ongekend goed uitgepakt.

Sinds ze in de Verenigde Staten traint, verbeterde Van Klinken zich met zo’n negen meter. Met haar sensationele record van 70,22 meter staat ze boven aan de seizoensranglijst. Geen vrouw in de wereld wierp de afgelopen drie jaar verder.

Sprongtechniek
Ze voelt zich lekker in de hitte van de ‘koperstaat’. “Hier kan ik elke dag goed trainen. In de regen of vrieskou hebben je spieren het veel moeilijker.” Maar het is vooral de gerenommeerde universiteitscoach Brian Blutreich - voor wie ze vooral naar Amerika ging– die de credits krijgt. Hij drong er bij haar op aan om haar techniek aan te passen.

“Nu maak ik na een worp nog een sprong in plaats van dat ik mijn been meteen stilzet. En ik houd mijn arm meer gestrekt.” Voor de leek lijkt het om twee details te gaan, maar het maakt volgens Van Klinken een wereld van verschil. Ze had twee maanden geleden niet durven dromen van de afstanden die ze nu gooit.

Enthousiaste reacties
Toen Van Klinken vorig jaar zomer niet zoals gepland naar de VS kon, ging ze terug naar haar ouders in Assen. Haar vader had een krachthonk in de tuin gemaakt, zodat ze kon doortrainen terwijl alle sportfaciliteiten gesloten waren. Haar colleges volgde ze online. “Die waren dan om tien uur ’s avonds. Maar eigenlijk ging dat best goed. Na het trainen schoof ik achter mijn computer en dan kon ik daarna naar bed.”

Toch was ze blij dat ze in januari naar Arizona mocht. Als Sun Devil (zoals de topsporters van de universiteit worden aangeduid) krijgt Van Klinken nu veel enthousiaste reacties van medestudenten. Zeker nu ze ook genomineerd is voor The Bowerman, een bekend sportgala met prijzen voor de beste atleten in de Verenigde Staten.

Van Klinken wil nog weleens haar wenkbrauwen fronsen over het soms gemaakt positieve van Amerikanen, maar geniet van de waardering die ze er krijgt. “Laatst werd ik nog aangesproken door een student die me de groeten deed van een Amerikaanse vriendin die nu op uitwisseling is in Utrecht. Die vriendin had gehoord dat ik in Utrecht gestudeerd had en was helemaal trots. Ik denk niet dat een Nederlandse student zou weten wie ik ben.”

Waar Nederlandse topsporters ook nog wel wat van kunnen leren is de nadruk die er in de VS wordt gelegd op het belang van de combinatie van topsport en studie. “In Nederland raadde iedereen me af om te studeren, zeker om fulltime te studeren. Ik ben altijd koppig geweest en heb het toch gedaan. Hier kan ik niet eens een beurs krijgen als ik niet ga studeren en mezelf naast mijn sport ontwikkel. Het is zwaar, maar het kan.”

Wennen aan eigen succes
Van Klinken gaat als tweede discuswerper met een UU-verleden naar de Olympische Spelen. In 2012 deed scheikunde-alumna Monique Jansen mee in Londen, zonder de finale te halen. Van Klinken: “Ik heb wel eens een training van haar gehad. Ze heeft er dus ook aan bijgedragen dat ik nu sta waar ik sta.”

Van Klinken moet nog steeds wennen aan het idee dat ze zichzelf plots als medaillekandidaat in Tokio moet beschouwen. Voor een discuswerper is ze ook nog erg jong. Tot nu was het WK in Doha in 2019 haar enige grote internationale wedstrijd, en toen kwam ze niet in de buurt van de finale. Anderhalve maand geleden was het winnen van het jeugd-EK haar belangrijkste doelstelling.

“Behalve het verfijnen van mijn nieuwe techniek is dat iets waar ik de komende weken aan moet werken: het geloof dat ik echt zo goed ben. Dat ik beter kan zijn dan de helden waar ik vroeger als fan tegenop keek, en die ik eigenlijk nog nooit in een wedstrijd ben tegengekomen.”

Haar ultieme doel is Olympische medailles te winnen in het discuswerpen én het kogelstoten. Dat is nog nooit een atleet gelukt. De Verenigde Staten is voorlopig nog even de plek waar blijft trainen. “Ik wil me hier de komende tijd verder gaan verbeteren.”

Hockeyer Thierry Brinkman is klaar met zijn bachelor én mikt na coronajaar op nog meer sportief succes: ‘We konden eindelijk laten zien dat we de beste waren’

Foto: hockeyclub Bloemendaal

Een maand later was Brinkman opnieuw van grote waarde voor zijn team door twee doelpunten te maken in de beslissende wedstrijd van de play offs om de Nederlandse titel. Zijn oude club - het Utrechtse Kampong dat hij zes jaar geleden verliet -  werd verslagen (“maar die sentimenten zijn in de tussentijd wel weggesleten”).

Brinkman: “Door corona werd de competitie vorig jaar stilgelegd, we konden pas vanaf januari weer wedstrijden spelen. Al die tijd hadden we het gevoel dat we de beste waren, maar konden we het niet laten zien. Dat was enorm frustrerend. Dat het uiteindelijk zo uitpakte, gaf heel veel voldoening.”

Nu wél klaar voor Olympische Spelen
Dat Brinkman werd opgenomen in de Olympische selectie van bondscoach Caldas was daarna een no brainer. Voor de vorige Spelen in Rio vier jaar geleden viel hij bij de laatste schifting nog af. “Dat was terecht, op dat moment was ik er nog niet klaar voor. Nu wel.”

Brinkman treedt daarmee in de voetsporen van 25 hockeyende vrouwen en mannen die ooit in Utrecht studeerden. Bij de mannen behoren illustere namen als André Bolhuis en Paul Litjens tot zijn voorgangers.

Met Brinkman als belangrijke pion in het aanvalsspel, won Nederland in Amsterdam half juni ook nog eens de EK-finale tegen Duitsland na shoot outs. Het was zijn derde Europese titel en het was zijn derde hockey-hoogtepunt van het jaar. “Maar het is vooral een hele mooi stap richting Tokio.”

Foto: Willem Vernes

Bul is opluchting
Voor hockeyer Thierry Brinkman was het voltooien van zijn studie de afgelopen jaren iets waar hij tegenaan bleef hikken. Hij sprokkelde ook wel puntjes, maar snel ging het niet. Hij is dankbaar voor de hulp vanuit de universiteit en vanuit de hockeybond, “maar uiteindelijk moet je het toch zelf doen, je moet zelf die tentamens halen.”

En dat ging moeizaam. Geregeld moest hij met cursuscoördinatoren in gesprek. “Ik was nu eenmaal vaak weg. Dan zat ik in het buitenland. Of ik had eenvoudigweg geen tijd. Mijn sport wordt steeds professioneler en er zijn steeds meer verplichtingen.”

Corona bracht wat dat betreft redding. Er konden geen wedstrijden worden gehockeyd en Brinkman kon zijn aandacht richten op de collegestof. “Het was opeens de studie die structuur aan mijn leven gaf. De online colleges gaven elke dag houvast waardoor ik volle bak heb kunnen studeren. In februari hoorde ik mijn laatste cijfer en was ik klaar. Thuis in Amsterdam zaten mijn ouders en mijn vriendin me op te wachten voor een verrassingsetentje. Het was een opluchting.”

Thierry met zus en bul. Eigen foto. 

In spoor van pa
Thierry Brinkman ziet Nederland als een van de favorieten voor het Olympisch hockeygoud, naast landen als Australië, België, Duitsland, en mogelijk ook Argentinië en India. “Maar we gaan er met veel vertrouwen heen, zeker na het EK. Ik heb er enorm veel zin in.”

Als Nederland slaagt in de missie komt Brinkman enigszins in het spoor van zijn vader, Jacques. Die heeft thuis twee gouden medailles in de kast liggen. “Die prestatie van zijn generatie is natuurlijk uniek. Ik weet niet of Nederland dat ooit nog gaat herhalen. Maar ik wil het wel graag proberen.”

Hoe de Olympische Spelen ook aflopen, Brinkman blijft voorlopig op topniveau hockeyen. Voor volgend jaar heeft hij zich ingeschreven voor een master fiscaal recht aan de VU, in zijn woonplaats Amsterdam. “Dat wordt opnieuw lastig en veel geregel, er zijn bijvoorbeeld nu al twee vakken die ik daarvoor nog moet inhalen. Maar dat is nu het plan.”